Styrmir Gunnarsson

ræddi stjórnmálaástandið i skemmtilegum viðtalsþætti á Útvarpi Sögu sem var endurfluttur á afhallandi sunnudegi.

Mér þótti mikið varið í greiningar hans á stöðu flokkanna og forystumanna þeirra.

Hann taldi aðspurður að stjórnarsamstarfið myndi lifa 3. orkupakkann af. Hinsvegar væri honum ekki fullljóst hvernig stjórnarflokkunum myndi ganga að lifa af eftir samþykkt hans.  Hann teldi að Framsóknarflokkurinn væri beinlínis í lífshættu  vegna málsins og hann velti fyrir sér hvort samþykkt hans þýddi að Sjálfstæðisflokkurinn myndi verða varanlega minni en 20 % flokkur eftir þetta.

Hann sagðist ekki átta sig á því hverskonar flokkur V.G. væri orðinn. Flokkur sem væri upprunninn úr vinstra armi Alþýðuflokks  og Alþýðubandalagsins og hefði átt rætur hjá herstöðvaandstæðingum. Nú væru miklar framkvæmdir á vegum Bandaríkjamanna boðaðar í varnarmalum landsins. Hann teldi að varla gæti slíkt orðið án samþykkis ríkisstjórnarmeirihlutans á Alþingi. Öðruvísi en var 1951 þegar herinn kom nær fyrirvaralaust. Nú væru breyttir tímar og honum fyndist óhugsandi að slíkt yrði án atbeina Alþingis og ríkisstjórnar. Og ríkisstjórnin væri undir forsæti V.G.þannig að ekki væri auðvelt að átta sig á því hverskonar  flokkur þetta væri orðinn.

.

 

Styrmir vildi ekki gera mikið úr hættunni af Trójuhestum innan Sjálfstæðisflokksins  sem væru Evrópusinnar innst inni og tilbúnir að ganga í líð með þeim ef svo bæri undir.   Hann taldi að  þeir væru flestir  komnir þaðan yfir til Viðreisnar.  Samfylkingin ætti í samskonar vandræðum og krataflokkar um allan heim. Þeir væru að missa tengslin við hið venjulega vinnandi fólk. Það væri einna helst Corbyn sem ræktaði þau gömlu kratatengsli ennþá.

Hinsvegar væri spurning um vaxandi áhrif embættismanna kerfisins með minnkandi þátttöku venjulegs fólks og ungs fólks  í  flokksstarfi eins og hjá Sjálfstæðisflokknum sem sæju atvinnuhagsmuni sína beinlínis liggja hjá Evrópubandalaginu eins og verið hefði áberandi í Noregi á sínum tíma. 

Ég varð hugsi eftir þessar hugleiðingar ritstjórans fyrrverandi auk þess sem hann skyggndist skarplega inn í framtíð atvinnuvega Íslands og stöðu þeirra í breyttum tækniheimi sem væri óðum að myndast.

Víst er að að vaxandi stjórnmálaglundroði blasir við á Íslandi með fjölgun smáflokka á Alþingi sem hlýtur að leiða af því ef gömlu flokkarnir sem einu sinni voru stórir verða fyrir  fylgishruni.

Það er full ástæða til að staldra við orð svo reynds manns sem Styrmir Gunnarsson er um stjórnmálin hérlendis sem erlendis og næstu framtíð okkar lands.  

 

Ingimar Eydal

var frábær maður og fyrirmynd ungu fólki allra tíma.

Við hjónin vorum að  horfa á þátt um hann í RÚV núna rétt áðan á sunnudagsmorgni. Við vorum sammála um það að það væri langt síðan að við hefðum séð jafngóðan þátt um jafn góðan mann eins og Ingimar Eydal var.

Þessi  fjölhæfi tónlistarmaður og mannkostamaður og algjöri reglumaður,  Ingimar Eydal, var öllum mikill harmdauði þegar hann féll frá langt fyrir aldur fram. Við sem eldri erum geymum hann og hljómsveitina hans, kátínuna og líka alvöruna í lífi hans með okkur í minningum okkar.  Þessi þáttur var okkur ómetanleg upprifjun á því hversu lífið getur verið gott og fagurt fyrir störf og félagsskap góðra manna og líka það hversu hverfult þetta allt er.

Ingimar Eydal fæddist árið 1936, ári eldri en við hjónin, og lést úr krabbameini árið 1993, eins og margir sem störfuðu á skemmtistöðunum þegar allir reyktu.  Bróðir hans Finnur, einnig frábær hljómlistarmaður og samverkamaður í músíkinni og kennslunni var fæddur 1940 og lést 1996, sömuleiðis  allt of ungur en þeir bræður urðu jafngamlir aðeins 56 ára.  

Þessir fjölhæfu bræður héldu uppi fjöri á samkomum í Sjallanum um árabil. Svona dansmenning og þeir stóðu fyrir þekkir unga kynslóðin í dag líklega aðeins af afspurn eins og þetta birtist okkur í þessum þætti. Ingimar átti fjölbreyttan starfsferil að baki fyrir utan tónlistina, í stjórnmálum og víðar.

Andrés Indriðason á miklar þakkir skildar fyrir að hafa gert þennan þátt. 

 

Jöklahátíð

er haldin í dag. Sá fyrsti sem hverfur af þessari óværu Íslands á landinu er OKey-Jökull.

OKey, varð landið ekki bara byggilegra við þetta?.Ekki syrgi ég þessa snjóhrúgu frekar en Glámu eða skaflinn í Gunnlaugsskarði.

En hrúgan sem hét OK-Jökull var líklega ekki til við landnám þegar Vatnajökull hét Klofajökull og var í tveimur aðskildum hlutum vegna þess hlýskeiðs sem þá ríkti í þessu landi.

Þá voru framantaldir vísindamenn aðeins þanki Guðs og engin ráð voru þá tiltæk til  að skattleggja neinn til að standa fyrir nægilegri kólnun til að auka vöxt jökla sem nú teljast nauðsynlegir fyrir ferðamennskuna að minnsta kosti.

Oddur jöklafræðingur segir að Hofsjökull fari bráðum sömu leið og Okey-jökull.

Það ert mikið vel ef loftslag er að batna á þessu landi veðra og vindgangs. Landið hefur líka grænkað í seinni tíð og orðið byggilegra með hlýnuninni sem nú hefur staðið nú í nokkra áratugi.Uppúr 1960 man ég að hafís lá inn við Blönduós og tún grænkuðu ekki fyrir norðan.Þá voru þær Kata og Gréta ekki fæddar.

Hvað framhaldið verður vita engir aðrir en þeir pópúlisku vísindamenn sem nú yfirskyggja vitræna umræðu. En Katrín og kommarnir ætla að skattleggja fólkið svona til vonar og vara til að vinna gegn hnattrænni hlýnun af völdum aukins CO2 í andrúmsloftinu.

Sem eru að vísu fullyrðingar um hlýnun andrúmsloftsins af mannavöldum sem langt frá er samstaða um í vísindaheiminum að sé að eiga sér stað.

Nú er að hefjast sólsveifla nr. 25. Margt bendir til þess að hún geti líkst sólsveiflu 14 sem var mun kaldari.

 

 

 

 

 

 

Allt þetta heimsendatal vísindamanna á borð við Gretu Thunberg, Katrínu Jakobsdóttur, Gunnars, umhverfisráðherra vors sem enginn kaus, og þeirra OKey-hátíðarmanna er með þeim hætti að ekki fylgir mikil sannfæringarkraftur fyrir venjulegt fólk fyrir ágæti trúboðsins.

 

Meðfylgjandi myndir sýna ágætlega hversu lítill maðurinn er og núið hans stutt í jarðsögunni.CO2 innihald í andrúmsloftinu hefur til dæmis ekki verið lægra í 800 milljón ár. Á þeim tíma gerðist jörðin græn og byggileg og hlýnunin um 1 gráðu á síðustu 200 árum hefur gert kleyft að standa undir fæðuframboði sem gerir jörðinni kleyft að fullnægja fæðuþörf fyrir marga milljarða fólks sem bæst hafa við til að rányrkja jörðina eins og nú stendur yfir.

Fólksfjölgun hjá þeim fátæku og menntunarlausu stefnir lífi á jörðinni til tortímingar á næstu öld ef ekkert verðu gert til að draga úr henni.

En að kaupa fólk til takmörkunar barneigna er það sem S.Þ þurfa að gera fyrir jörðina en ekki það koltvísýringsbull svokallaðra  vísindamanna sem við erum að moka fjármunum í núna. En þeir hafa sent frá sér ályktun um að breyta landi á stærð við Brasilíu úr akurlendi yfir í skóglendi til þess að minnka CO2 í andrúmsloftinu. Bullið er yfirgengilegt í ljósi mannfjölgunarinnar sem þarf mat. Og okkar Gunnar sem enginn kaus  ætlar að moka ofan í Flóaáveituna í sama tilgangi. 

Það er hátíð þegar Okey-jökull hverfur og Ísland verður byggilegra meðan Grænlandsjökull stækkar og þunginn þrýstir skriðjöklum í sjó fram sem hugsanlega fljóta til Blönduóss.

Bara annað velkomið?

Bæði hafa verið eindregið á móti hjónaböndum samkynhneigðra.

Bæði koma frá iðnaðarveldum þó misjöfn séu að stærð.(USA Pence er 6x stærra)

.. þrátt fyrir aug­ljósa stöðn­un sem ríkir í ESB, með 0,2% hagvöxt (10,5 sinnum minni en í Banda­ríkjunum, en við með 6,9% hagvöxt á hverju einasta ári að meðaltali 2009-2017) og mikið atvinnuleysi í ESB-ríkjum (ungmenna allt upp í 40%).

 

 

 

þá vilja Evrópusinnar í öllum flokkum keyra okkur inn í faðmlag Merkel en burt frá Pence.

Er bara annað þessara stórmenna velkomið í heimsókn til Íslands?

 

 

"Endurtaktu lygina

nógu oft og hún verður að sannleika". Ég hef heyrt að þetta sé haft eftir dr. Göbbels sem var allskæður í áróðri.

Einn vinur minn sem dvaldi í þýzkalandi styrjaldarárin sagði að doktorinn hefði verið svo skemmtilegur útvarpsmaður að göturnar hefðu tæmst á laugardagsmorgnum þegar hann var með fasta útvarpsþætti eins og Jökull Jakobsson síðar hjá okkur sem var með frábæra þætti.

En Hannes Hólmsteinn bendir á athyglisverða staðreynd um það hvernig endurtekin  lygi verður að viðurkenndri staðreynd í pistli í Morgunblaðinu í dag.Hann segir m.a.:

 

"...Uppruni staglsins um 97 vísindamenn af hundraði er í rannsókn eftir eðlisfræðinginn John Cook og fleiri sem greint var frá í veftímariti árið 2013.

Þar voru skoðaðir rösklega 11 þúsund útdrættir úr ritrýndum ritgerðum um loftslagsmál tímabilið 1991-2011.

Cook og félagar héldu því fram að samkvæmt rannsókninni teldu 97 af hundraði vísindamanna hnattræna hlýnun vera af manna völdum („97,1% endorsed the consensus position that humans are causing global warming“).

Þegar grein þeirra Cooks er skoðuð nánar kemur þó annað í ljós, eins og eðlisfræðingurinn og hagfræðingurinn David Friedman hefur bent á.

Í tveimur þriðju hlutum ritgerðanna er engin afstaða tekin til þess hvort hnattræn hlýnun sé af manna völdum.

En hvað um þann einn þriðja hluta þar sem afstaða er tekin?

Í rannsókn sinni flokkuðu Cook og félagar ritgerðir, þar sem hnattræn hlýnun var talin af manna völdum, í þrennt.

Í fyrsta flokki voru ritgerðir þar sem sagt var beint að hnattræn hlýnun væri mestmegnis af manna völdum og lögð fram töluleg gögn um það.

Í öðrum flokki voru ritgerðir þar sem fullyrt var að hnattræn hlýnun væri að miklu leyti af manna völdum, án þess að sérstakar tölur væru nefndar.

Í þriðja flokknum voru ritgerðir þar sem sagt var óbeint að hnattræn hlýnun væri að einhverju leyti af manna völdum.

Af þeim ritgerðum þar sem afstaða var tekin voru 1,6% í fyrsta flokki, 23% í öðrum flokki og 72% í þriðja flokki.

Þess vegna hefði verið nákvæmara að segja að 1,6% vísindamanna sem birt hefðu ritrýndar ritgerðir um loftslagsmál héldu því fram, að hnattræn hlýnun væri mestmegnis af manna völdum, en að þorri vísindamanna teldi menn hafa einhver áhrif á loftslagsbreytingar án þess að horfa framhjá hlut náttúrunnar sjálfrar."

Þess í stað er fötluð unglingsstúlka gerð að loftslagsvísindamanni sem hefur í hótunum við heimsbyggðina. Og stjórnmálamenn um allan heim hlaupa til og skjálfa fyrir henni. Þeir taka meira mark á henni og íslenskum skrópaunglingum en vísindamönnum eins og Judith Curry og Lintzen svo einhverjir séu nefndir.

Sólinni og þekktum sveiflum hennar er ýtt til hliðar sem mögulegum áhrifavaldi í hitamálum andrúmsloftsins en öll áherzla lögð á CO2 sem er 410/milljónustu hlutar þess sama lofts og hefur ekki verið lægri í 800 milljón ár. En allt líf á jörðinni  myndi deyja út ef magnið færi niður fyrir 100/milljónustu hluta en 1000/milljónustu hlutar eru taldir ágætir í hönnun loftræsikerfa sem umhverfi manna.

Þurfum stjórnmálamenn hugsanlega enn á ráðum dr. Göbbelsar að halda þegar Sjálfstæðisflokkurinn vill innleiða þriðja orkupakkann?

.

 

ICEXIT

er orðið tímabært eftir Brexit. EES er bara íþyngjandi,gamaldags og frelsisskerðandi. Losum okkur úr því.

ESB er lítið og lélegt tolla-og sérviskubandalag  400.000 milljón manna sem stefnt er gegn 6,7 milljörðum manna sem vilja keppa um hylli okkar.

Hvað erum við að druslast þarna með og taka þátt í allri vitleysunni sem Gulli og Bjössi gapa uppí? Hvað græðum við á O3 sem Bjössi getur talið upp?

Hvað græðum við á Rússagaldrinum hans Gulla?

Hvað græddum við á að að kljúfa RARIK? Hvað skiptu margir um orkusala?

Bullshit er allt þetta EES-kjaftæði allt saman þegar grannt er skoðað og náanlegt eftir öðrum leiðum eins og Bretar munu gera.

ICEXIT með BREXIT. 

Hverjir eru kostirnir?

Björn minn hæstvirtur? 

Þú skrifar eftirfarandi :

 

"Hvað þarf til að blása þessa vitleysu út af borðinu er vandséð þegar til þess er litið að andstæðingar þriðja orkupakkans hafa staðreyndir að engu en magna með sér ótta með eigin ímyndunum. Það hefur til dæmis aldrei fengist svar við því í hverju valdaframsalið með þriðja orkupakkanum felst.

Sérkennilegt er að sjá hvernig rangfærslunum um þriðja orkupakkann er sérstaklega beint gegn Sjálfstæðisflokknum, formanni hans, forystumönnum og flokksmönnum. Gengur þetta svo langt að nú er það talið til brota á lýðræðisreglum að ágreiningsmáli á fundi sé vísað til meðferðar stjórnar af meirihluta fundarmanna. Og vísindamaður segir í blaðagrein: „Ég væri hins vegar reiðubúinn til þess að leggja mikið á mig til þess að þróa lyf sem hjálpaði mönnum að ná áttum og ganga úr [Sjálfstæðis-]flokknum.“ Falla yfirlýsingar af þessu tagi undir siðareglur þeirra sem þróa lyf?"

Hvað þarf til til þess að þú farir að lýsa kostunum sem fylgja því að blása "þessa vitleysu" út af borðinu og semja frið í Sjálfstæðisflokknum?

Rothögg?

Þegar ég var í boxinu í gamla daga vissi maður að það varð að forðast með öllum ráðum að fá uppercut undir hökuna sem er uppskrift að rothöggi. Þá voru flestir ekki svo þunnhöggvir að þeir rotuðu andstæðinginn með einu höggi á gagnaugað eins og Tyson lék sér að iðulega.

Orkupakkaumræðan hefur staðið yfir lengi. Öllum hefur yfirsést að inntak í orkustefnunni hefur legið fyrir síðan fyrir upphaf EES 1991.

Vilhjálmur Bjarnason, sem Bjarni Benediktsson rotaði út af Alþingi eftir síðasta prófkjör í Kraganum með því að eyðileggja það með höggi undir beltisstað, skrifar grein í Morgunblaðið í dag sem nálgast TKO á okkur andstæðinga O3.

Við getum aðeins reynt að dansa okkur út úr þessu meðan við jöfnum okkur og  borið við fávisku og slæmt minni þegar Villi rifjar upp að inntakið hafi alltaf legið fyrir. Orkuviðskipti yfir landamæri voru alltaf stefnumiðið. Álversútflutningurinn er útflutningur á orku Íslands. Vara framleidd úr erlendu hráefni með íslenskri orku. 

Grundvallarmunur á afstöðu okkar andstæðinganna núna er að við viljum ekki opna möguleika á að Evrópusambandið fari að rífa kjaft við okkur og heimta álver eða annað  til sín af því að þeir fái orkuna frá okkur á sama verði og við og þar með missum við sérstöðuna til að leggja til íslenskt vinnuafl.

Villi dansar framhjá þessu  í hringnum þegar við sláum þessi stöðvunarhögg á móti í bardaganum og við forðumst uppercut-in frá honum með því að segja fjandinn fjarri mér og gefum frat í alla þjónkun við Brusselvaldið sem okkur ekki hentar.

En Villi skrifar svo:

 

 

"Það er nýjung í íslenskri þjóðmálaumræðu að rætt sé um orkumál á þeim nótum að orkan sé tvinnuð íslensku þjóðerni og hinum hreina kynstofni sem Ísland byggir. Þá er einnig rifjuð upp sjálfstæðisbarátta íslensku þjóðarinnar, þar sem öllu sem útlenskt er skal hafnað. Þannig verður íslensk löggjöf ávallt betri en sú löggjöf sem byggir á erlendri hugmyndafræði. Það er í raun merkilegt að landsstjórn skuli byggjast á „lýðræðishugmyndum“ því lýðræði var ekki fundið upp á Íslandi. Oft skortir nokkuð á að útfærsla á íslensku lýðræði byggi á frumhugmyndum lýðræðisins. Miklu fremur skal í íslensku lýðræði byggja á sérhagsmunum fremur en almannahagsmunum.

Orkustefna og orkusáttmáli

Það var ekki fyrr en á síðari hluta 20. aldar sem umfjöllun um orkustefnu hófst hér í landi. Hugmyndir um nýtingu á fallvötnum áttu undir högg að sækja í upphafi, en nýting jarðvarma til húshitunar þótti snemma alger snilli.

Um skeið var talið að raforkuframleiðsla með fallvatni yrði ekki samkeppnishæf við raforku framleidda með kjarnorku. Slík orka er ekki til umræðu að sinni. Í nóvember 1991, þ.e. fyrir aðild að EES, fjallaði þáverandi iðnaðarráðherra um orkusáttmála Evrópu. Ráðherra sagði innihald orkusáttmálans einkum vera: Meginmarkmiðin með fyrirhuguðu samstarfi eru: -

að tryggja öryggi í orkumálum,

- þróa orkuviðskipti, -

bæta orkudreifingu og -

ná sem mestu út úr orkulindum og fjárfestingum á því sviði jafnframt því sem tekið sé fullt tillit til umhverfisverndar.

Markmiðunum er ætlunin að ná með fjölþættu samstarfi: -

aðgangi að orkulindum, í samræmi við ákvæði sáttmálans, -

frjálsum viðskiptum með orku,

- samvinnu um fjárfestingar í orkumálum,

- tæknilegum stöðlum og öryggisreglum,

- rannsóknum,

tækniþróun,

- bættri orkunýtingu og verndun umhverfis,

- menntun og þjálfun.

Samstarf milli aðildarríkja að sáttmálanum verður fyrst og fremst milli fyrirtækja á grundvelli markaðsviðskipta.Hlutverk stjórnvalda verður aðallega að móta leikreglur til að svo megi verða.

Iðnaðarráðherra sagði að ríkisstjórnin hefði ákveðið að taka þátt í undirbúningi að gerð orkusáttmála Evrópu.

Iðnaðarráðherra sagði „að fyrst um sinn yrði óbeinn ávinningur fyrir Íslendinga af aðild að sáttmálanum. Með samstarfinu yrði greiðari aðgangur en ella að nýjungum í orkumálum.

Einnig má ætla að orkurannsóknir okkar gætu haft hag af aðildinni í formi rannsóknasamvinnu.

Þá má ætla að auðveldara yrði að afla íslenskum ráðgjöfum verkefna í aðildarríkjunum, t.d. á sviði jarðvarma í Austur-Evrópu.

Þegar til beins útflutnings kemur á orku frá Íslandi mun aðild að sáttmálanum styrkja stöðu Íslendinga.“

Inntak orkusáttmála

Ekki verður séð að megininntak „orkupakka“ Evrópsks efnahagssvæðis hafi breyst þrátt fyrir fjölgun „pakka“.

Í stuttu máli má segja orkustefnu EES byggjast á sjálfbærni, samkeppni, neytendavernd og að hvert ríki tryggi eigið orkuöryggi. Það verður því ekki lögð kvöð á eina þjóð að bjarga öðrum þjóðum um orku vegna vanrækslu þeirra. Ríki geti tengt orkumarkaði sína eftir atvikum og á grundvelli hagkvæmni og öryggis. Íslensk orkustefna og orkuframleiðsla byggist á sjálfbærri nýtingu fallvatna og jarðvarma. Ísland er með stærstu útflytjendum orku á EES-svæðinu. Sá orkuútflutningur liggur í framleiðslu á áli, en framleiðsla þess byggist á rafgreiningu á erlendu hráefni. Um 80% af raforkuframleiðslu hér á landi fara til framleiðslu á áli og kísilmálmi til útflutnings.

Náttúruleg einokun

Raforkuframleiðsla byggist á dýrum fjárfestingum og því eru aðgangshindranir að markaðnum miklar. Slíkt getur leitt til náttúrulegrar einokunar eða yfirburðastöðu. Það er eitt viðfangsefna orkustefnu að koma í veg fyrir að neytendur verði fyrir barðinu á einokuninni. Reynt er að markaðsvæða og vernda kaup neytenda á raforku til að koma í veg fyrir ofurhagnað orkuframleiðenda vegna einokunar eða yfirburðastöðu. Framleiðsla og sala á raforku var gefin frjáls með fyrri orkupökkum ESB og neytendur geta í dag valið af hverjum þeir kaupa sitt rafmagn.

Þá þarf einnig að tryggja að litlir framleiðendur rafmagns eigi aðgang að flutningsneti á jafnræðisgrundvelli, til að gefa þeim möguleika á dreifingu og sölu á afurð sinni í formi rafmagns. Flutningur og dreifing rafmagns er sérleyfisstarfsemi og lýtur sem slík ströngu opinberu eftirliti og verðstýringu. Með því að hvert land þarf að tryggja eigið orkuöryggi þarf fyrst að tryggja raforku til almennings og því næst til stórkaupenda samkvæmt sérstökum samningum.

Það sem afgangs er kann að fara á einhvers konar uppboðsmarkað. Orkustofnun og Samkeppniseftirliti ber að annast eftirlit með verðlagningu á raforku til almennings og það þarf að tryggja þessum stofnunum valdheimildir til að framfylgja ákvörðunum sínum. Það er nauðsynlegt að koma í veg fyrir ofurhagnað orkufyrirtækja vegna einokunar og yfirburðastöðu sinnar. Það er hluti af orkuöryggi einstakra ríkja.

Sæstrengur

Sæstrengur til flutnings raforku getur flutt raforku í báðar áttir, þ.e. til og frá Íslandi. Sagt er að Noregur flytji raforku út á háu verði á daginn, en safni í miðlunarlón á nóttunni og flytji inn raforku, sem framleidd er með vindorku á nóttunni.

Forsendur fyrir lagningu sæstrengs eru: Umframrafmagn Kaupandi rafmagns Fjármögnun, sem byggist á áhættumati Umhverfisþættir Samþykki Alþingis Allt tal um ímyndaðar skaðabætur á grundvelli missis hagnaðar er fásinna. Forstjóri Landsvirkjunar tíundaði það árið 1991 hver ábatinn yrði fyrir Landsvirkjun af útflutningi á umframorku Blönduvirkjunar. Sú umframorka hvarf með raforkusamningum til álframleiðslu. Finnbogi Jónsson, þá forstjóri Síldarvinnslunnar hf. og um skeið stjórnarmaður í Landsvirkjun, sagði í viðtali við Morgunblaðið sama ár: „Hraða undirbúningi að raforkusölu um sæstreng til Evrópu og afskrifa strax álversdraumóra“.

Álver reis í Fjarðabyggð nokkrum árum síðar og þeim fylgdu Norðfjarðargöng til Eskifjarðar og Reyðarfjarðar og aukið atvinnuöryggi og fjölbreytni í atvinnu. Almennt er það ekki farsæl stefna fyrir þjóðir að afsala sér góðu verði fyrir verðmætustu auðlindir sínar af ótta við að innanlandsverð á þeim hækki.

Íslendingar vilja þannig fá sem hæst verð fyrir fisk til útflutnings og verða því að sæta hækkun á verði innanlands; olíuþjóðir vilja að olíuverð sé hátt; og þannig mætti áfram telja. Fram hefur komið ítrekað í gögnum frá Landsvirkjun og öðrum á undanförnum árum að með sæstreng mun orkuverð til almennings og fyrirtækja ekki hækka. Annað er falsfréttir.

Hvað er ekki?

Það hefur verið sýnt fram á að samstarf í orkumálum er ekki afsal á fullveldi eða forræði á auðlindum. Engin kvöð er lögð á að einkavæða Landsvirkjun, sem er gullegg í eigu þjóðarinnar.

Formaður Sjálfstæðisflokksins sagði það á fundi með sjálfstæðismönnum 10. ágúst síðastliðinn að það væri [orðin] hans skoðun að Landsvirkjun yrði áfram í ríkiseigu. Sú skoðun er trúlega orðin ríkjandi. Vandamálið með Landsvirkjun er að fyrirtækið er svo stórt að það þarf að hemja það. Með þriðja orkupakkanum er ekki lögð neins konar kvöð á að tryggja orkuöryggi annarra en íslensku þjóðarinnar.

Það verður aldrei lögð sú kvöð á íslenska þjóð að landið eyði hlutfallslegum yfirburðum sínum í raforkuframleiðslu til að tryggja afkomu annarra þjóða. Það er og verður hlutverk Alþingis að tryggja slíkt. Sú skoðun sem kom fram hjá landsbankastjóra fyrir áratugum „að það ætti alls ekki að virkja meira, það ætti aðeins að hækka verð á rafmagni, því þá myndi fólk nota minna af rafmagni“ er ekki innihald nokkurs „orkupakka“.

Kvenhylli og lýðhylli

Það er hægt að eyða orku í tal með rangfærslum og útúrsnúningum í þingsal Alþingis til viðbótar við tal um kvenhylli á Klaustri. Það er tilraun til lýðhylli. Það hefur allt eðli „falsfrétta“. Kvenhyllin er falsfrétt. Afsal fullveldis er falsfrétt og krafa um sæstreng er falsfrétt. Lýðhylli er fallvölt. Skáldið sagði: „Maður sem segir hvað hann hugsar er hlægilegur; að minnsta kosti í augum kvenmanns.“ Það á enn við"

Að vísu finnst mér Villi reyna að slá högg undir beltisstað þegar hann tekur upp hjá sjálfum sér orðin"sjálfbærni, samkeppni, neytendavernd og að hvert ríki tryggi eigið orkuöryggi, " sem einskonar viðbót við fimbulfambið í Jóni Sigurðssyni erkikrata þegar hann var að reyna að selja okkur hugmyndina um orkumarkaðinn, sem var ekki endilega skuldbindandi fyrir þjóðina alla á þessum tíma. Allavega fór þetta kratablaður fram hjá mér á þeim tíma. 

En það breytir ekki því að við nánari athugun hafa engin þau rök komið fram sem sýna mér fram á kosti þess að samþykkja O3 í stað þess að vísa honum til föðurhúsanna sem skref í að losna úr banvænu faðmlagi við hið deyjandi Evrópusamband eins og Bretar eru að gera og snúa okkur frekar að vinum okkar þar og annarsstaðar í heiminum.

ESB er ekkert annað en tollabandalag 400 milljóna manna gegn 7 milljörðum íbúa heimsins með ónýta sameiginlega mynt og pólitískt getuleysi sem gerir það ósamkeppnisfært við stóru iðnaðarþjóðirnar.

Það er því kominn tími á ICEXIT, að við förum að reyna að losa tökin af ESB. Tími til kominn að hætta viðskiptastríði Gulla og ESB við Rússa, sem hafa alltaf verið vinir okkar og fengu Krímskagann með samningum og atkvæðagreiðslum en ekki innrás eins og Gulli og Bjössi halda fram.

Þetta stríð hefur skaðað okkur miklu meira en Þýzkaland sem eflir viðskipti við Rússa sem aldrei fyrr meðan við fíflin skerum okar tekjur niður í kjallara og spörkum í vinaþjóð okkar sem aldrei hefur sýnt okkur annað en vinskap og beinlínis bjargaði okkur þegar Bretar vildu klemma okkur í þorskastríðunum.

Gulli ætti frekar að bjóða Pútín hingað í vináttuheimsókn en henni Merkel sem ekkert hefur gott fyrir okkur gert.

Villi sló mig ekki rothögg í þessari lotu en þetta var vel boxað hjá honum.  

Óli Björn

er í fremstu röð þeirra  hugsjónamanna sem enn finnast í Sjálfstæðisflokknum. Hann er eiginlega eini trúboðinn sem starfar að útbreiðslu hugsjónanna frá 1929 þegar hún afasystir mín ,Ingibjörg H., tók þátt í að stofna Sjálfstæðisflokkinn flokkinn með honum Jóni Þorlákssyni. Ekki hefur þurft að breyta einum staf í því sem þau lögðu þá niður sem grunnheimspeki flokksins.

Hvað sem um aðra forystumenn flokksins síðar verður sagt um trúfesti við grunnstefin þá verður Óli Björn aldrei vændur um slíkan tryggðarskort.

Óli Björn skrifar tímabæra grein í Morgnablaðið í gær.

Þar fer hann yfir það sem þó hefur náðst fram í lífskjarabót meðan Sjálfstæðisflokkurinn hefur haft áhrif í stjórn ríkisins.

Menn geta haft ólíkar skoðanir á einstaka fólki í forystusveit Sjálfstæðisflokksins og ekki eru allir á eitt sáttir um valið á því fólki sem sumum finnst ekki skora ekki hátt í stjórnmálareynslu eða baráttuaðferðum fyrir áhrifastöðum.

Ég hefði viljað sjá Óla Björn ofar í virðingarembættum Sjálfstæðisflokksins og tel að slíkt myndi leiða til meiri velfarnaðar og flokkseiningar en núverandi forystu hefur tekist að ná fram upp á síðkastið.

En Óli Björn skrifar svo:

Ég vona að sálarangist stjórnarandstöðunnar sé að baki. Hrakspár um alvarlegan efnahagssamdrátt hafa að minnsta kosti ekki gengið eftir. Brúnin á þingmönnum ætti því að vera nokkuð léttari þegar þing kemur stuttlega saman í lok mánaðarins en hún var undir lok þinghalds í vor.

Þingmenn stjórnarandstöðunnar voru fremur þungir í lund mestan hluta síðasta vetrar. Og ekki léttist geð þeirra þegar ákveðið var í ljósi breyttra aðstæðna í efnahagsmálum að endurskoða fjármálastefnuna. Í gegnum þoku svartsýni var mörgum lífsins ómögulegt að viðurkenna að skynsamlegt væri, vegna verri aðstæðna í efnahagslífinu, að auka svigrúm hins opinbera og létta þar með undir með heimilum og fyrirtækjum. Engu var líkara en að stefna ríkisstjórnarinnar að ýta undir hagkerfið, í stað þess að kreppa að því með óbreyttri fjármálastefnu, tætti sundur viðkvæmt sálarlíf sumra stjórnarandstæðinga.

Flestum var ljóst í upphafi árs að umskipti væru fram undan í efnahagslífinu. Í stað mikils hagvaxtar yrði tímabundinn samdráttur. Orsök samdráttar er ekki að finna í ákvörðunum sem teknar hafa verið á vettvangi opinberra fjármála. Gjaldþrot WOW vó þar þyngst en loðnubrestur var ekki til að létta róðurinn. Við þessum breyttu aðstæðum var brugðist með breytingum á fjármálastefnu.

Samhengi skatta og ráðstöfunartekna

Aðilar vinnumarkaðarins báru gæfu til að taka höndum saman með nýjum kjarasamningum og þar lagði ríkisstjórnin þung lóð á vogaskálarnar. Fyrir hægrimenn var það sérstakt gleðiefni að skynja hverju þung áhersla var lögð á lækkun skatta, ekki síst á þá sem lægstu tekjurnar hafa.

Stuðningur við stefnu Sjálfstæðisflokksins um að hófsemdar skuli gætt í skattheimtu opinberra aðila hefur aukist og skilningur á samhengi skattheimtu og ráðstöfunartekna launafólks náð að festa rætur. Sterkur hagvöxtur á undanförnum árum hefur byggt undir hærri laun og gefið færi á að lækka opinberar álögur. Almenn vörugjöld voru felld niður (áralöng barátta Sjálfstæðisflokksins skilaði árangri), milliþrep í tekjuskatti var fellt niður og tryggingagjald lækkað í nokkrum skrefum. Hækkun launa, lækkun skatta og stöðugleiki hafa skilað launafólki bættum lífskjörum. Ráðstöfunartekjur allra aldurshópa hafa hækkað á undanförnum árum – mest hjá eldri borgurum en þeir yngstu hafa einnig notið verulegra bættra kjara, eins og sést á meðfylgjandi súluritum.

Á liðnu ári hækkuðu meðal atvinnutekjur um 5,5%. Kaupmáttur launa í júní síðastliðnum var liðlega 32% meiri en að meðaltali árið 2013. Þrátt fyrir mikinn og góðan hagvöxt og verulega hækkun launa hefur tekist að tryggja ágætan stöðugleika frá árinu 2013. Ólíkt því sem oft hefur gerst hefur verðbólgan ekki étið upp launahækkanir og skattmann ekki rifið til sín allar launahækkanir. Að meðaltali var verðbólga um 2,3% á ári á sex árum til 2018. Á mælikvarða neysluverðs var verðhjöðnun í júlí síðastliðnum en verðbólga síðustu 12 mánuði er 3,1%. Miðað við hækkun vísitölunnar síðustu þrjá mánuði er verðbólgan hins vegar rétt um 1,6%. Verðstöðugleiki hefur ekki aðeins tryggt að launafólk hafi notið launahækkana heldur einnig búið til jarðveg fyrir lægri vexti. Fátt kemur heimilum og fyrirtækjum betur en lækkun vaxta.

Séreignastefnan styrkist

Árangursrík efnahagsstjórn, ekki síst festa í ríkisfjármálum, birtist með ýmsum hætti – ekki aðeins í hækkun ráðstöfunartekna allra aldurshópa. Styrkari stoðum hefur verið skotið undir séreignastefnuna. Nýjar tölur Íbúðalánasjóðs sýna þetta svart á hvítu. Árið 2009 voru fyrstu íbúðakaup um 7,5% allra íbúðakaupa en á öðrum ársfjórðungi þessa árs var hlutfallið komið í tæp 28%, og hefur aldrei verið hærra frá því að mælingar hófust árið 2008. Í nýrri skýrslu sjóðsins um fasteignamarkaðinn kemur fram að vaxandi hlutfall fyrstu íbúðakaupenda á meðan fjöldi kaupsamninga hefur lítið breyst gefi til kynna að auðveldara sé að safna fyrir íbúð en áður. Bent er á að svo virðist sem kaupmáttaraukning, lækkun vaxta og aðgerðir ríkisins til stuðnings fyrstu kaupendum hafi vegið þyngra en mikil hækkun fasteignaverðs.

Þessi ályktun sérfræðinga Íbúðalánasjóðs er örugglega rétt. Árið 2014 beitti Bjarni Benediktsson sér fyrir því sem fjármálaráðherra að heimila launafólki að nýta séreignasparnað skattfrjálst til íbúðarkaupa og greiðslu íbúðaskulda. Alls hafa um 56 milljarðar króna runnið til öflunar húsnæðis með samþættingu skattalækkunar og séreignarstefnu. Um 23 þúsund einstaklingar hafa að jafnaði nýtt sér þessa heimild í hverjum mánuði. Kjarninn í stefnu Sjálfstæðisflokksins er að stuðla að eignamyndun launafólks, ekki síst í íbúðarhúsnæði.

Það er ekki aðeins að sífellt fleiri geti keypt sína fyrstu íbúð heldur hefur íslenskum heimilum tekist að umbylta eigin efnahagsreikningi á síðustu árum. Þau eru betur í stakk búin til að takast á við efnahagsleg áföll. Eigið fé, að frátöldum lífeyrisréttindum, er um 157% af landsframleiðslu. Staðan er miklu sterkari en í öðrum Norðurlandaríkjum. Skuldir heimila sem hlutfall af landsframleiðslu eru 75% hér en um 105% að meðaltali annars staðar á Norðurlöndunum. Sem hlutfall af ráðstöfunartekjum eru skuldirnar einnig lægri hér, eða tæplega 150% á móti liðlega 200%.

Sama á við um fyrirtækin og heimilin. Þeim hefur tekist að styrkja efnahag sinn.

„... engin stórkostleg krísa“

Efnahagsleg velgengni okkar Íslendinga á síðustu árum, eftir miklar hremmingar í kjölfar falls fjármálakerfisins, er ekki tilviljun. Auðvitað hefur margt lagst með okkur en mestu hefur skipt að við höfum náð að nýta tækifærin með skynsamlegum hætti. Styrk stjórn ríkisfjármála og algjör umskipti er varðar skuldir ríkisins hafa lagt grunninn. (Þannig er vaxtakostnaður ríkisins sem hlutfall af landsframleiðslu um 1% en var fimm sinnum hærri fyrir áratug.) Erlend staða þjóðarbúsins hefur aldrei verið betri.

Ásdís Kristjánsdóttir, hagfræðingur Samtaka atvinnulífsins, benti á í samtali við Morgunblaðið síðasta laugardag að þótt hagkerfið væri „að sigla í gegnum lægð er ljóst að það er engin stórkostleg krísa fram undan, sem betur fer“: „Það var dregin upp mjög dökk mynd á fyrstu mánuðum ársins þegar fyrstu merki komu fram þess efnis að uppsveiflunni væri lokið og niðursveifla fram undan samfara falli WOW air. Sú mynd virðist ekki vera að raungerast. Ólíkt því sem við erum að sjá í Evrópu, þar sem stýrivextir eru neikvæðir og skuldir hins opinbera hjá mörgum ríkjum hærri í dag en fyrir síðustu efnahagskreppu 2008, þá hefur Seðlabanki Íslands og íslensk stjórnvöld talsvert svigrúm til að bregðast við og styðja við hagkerfið þannig að niðursveiflan verði mildari en ella.“

Staða þjóðarbúsins – heimilanna, fyrirtækjanna og hins opinbera – er í flestu sterk og það er vel undir það búið að takast á við tímabundinn samdrátt. En það mun reyna á Seðlabankann og það mun reyna á ríkissjóð. Krónan er stöðug og verðbólguvæntingar í takt við markmið Seðlabankans. Það gefur bankanum tækifæri til að halda áfram að lækka vexti. Staða ríkissjóðs er sterk, sem gefur ekki aðeins mögulegt að hrinda í framkvæmd þeim skattalækkunum sem þegar hefur verið lofað, heldur stíga stærri skref. Þrýstingur á sveitarfélögin að endurskoða skatta- og gjaldastefnu sína mun síðan aukast, ekki aðeins útsvar heldur ekki síður fasteignagjöld.

Helsta ógn sem blasir við er staða efnahagsmála í öðrum löndum. Evrópusambandið berst við erfiðleika – efnahagslega og pólitíska. Brexit er áskorun fyrir okkur Íslendinga en þar hefur Guðlaugur Þór Þórðarson utanríkisráðherra þegar unnið heimavinnuna. Viðskiptadeilur Kína og Bandaríkjanna geta valdið okkur eins og öðrum þjóðum erfiðleikum.

Á stundum, ekki síst þegar vel árar, gleymist hve við Íslendingar erum háðir öðrum þjóðum. Greiður aðgangur að erlendum mörkuðum er okkur lífsnauðsynlegur – er forsenda einhverra bestu lífskjara í heiminum. Einmitt þess vegna eigum við að sameinast um að fjölga tækifærum með opnum samskiptum og viðskiptum við aðrar þjóðir, en ekki fækka þeim. Í alþjóðlegum samskiptum skiptir mestu að vera sjálfum sér samkvæmur. Um það verður kannski lítillega rætt þegar þing kemur saman í nokkra daga í lok mánaðarins. "

Í öllu því moldviðri sem gengur yfir vegna þriðja orkupakkans sem margir eru sannfærðir um að forystuna hafi borið af leið í sambandi sínu við grasrót flokksins er þýðingarmikið að menn beri ekki af leið í trúnni runni á grunngildi Sjálfstæðisflokksins. Þau hafa ekkert breyst og hreinsikerfi flokksins mun sjá til þess í fyllingu tímans að nauðsynleg endurnýjun muni eiga sér stað.

Ég vona að menn beri gæfu til þess að láta ekki villa sér sýn. Menn eins og Óli Björn Kárason eru Sjálfstæðisflokknum ómetanlegir til þess að menn tapi ekki sýn á því sem vel hefur þó til tekist fyrir atbeina flokksins  og hvað séu þau  framtíðarverkefni sem flokkurinn muni fyrirsjáanlega styðja til heilla fyrir land og lýð en láti ekki stöku ágreining alhæfa um kosti og lesti Sjálfstæðisflokksins sem eru öllum ljósir sem vilja skilja.

 

Fjarðarheiðargöng

eru loksins að komast á dagskrá og sjálfsögð gjaldtaka virðist vera að komast innfyrir dyrnar hjá Sigurði Inga.

Eftirfarandi stendur í Mogga:

"...Frá því að hringnum var lokað hefur vegakerfið batnað umtalsvert undanfarna áratugi. Mikið verk er þó óunnið sem brýnt er að hraða eins og kostur er. Umferð á vegum hefur aukist mjög hratt á síðustu árum en vegakerfið er víða við þolmörk vegna umferðar og ber þess merki.

Í stjórnarsáttmálanum var sammælst um stórsókn í samgöngumálum og verður um 120 milljörðum kr. varið úr ríkissjóði til framkvæmda á vegakerfinu á næstu fimm árum.

Þess fyrir utan hefur verið leitað allra leiða til að hraða vegaframkvæmdum enn frekar og mun ég leggja fram endurskoðaða fimm ára samgönguáætlun núna í haust á Alþingi.

Þar ber hæst stærri framkvæmdir sem mætti flýta, en verða gjaldskyldar að þeim loknum. Gert er ráð fyrir sérstakri jarðgangaáætlun og er miðað við að hafin verði hófleg gjaldtaka til þess að standa straum af kostnaði við rekstur og viðhald þeirra.

Þá er markmið að gera umferð á höfuðborgarsvæðinu skilvirkari og er ljóst að ríki og sveitarfélög geta ekki borið nema að hluta til fyrirhuguð samgöngumannvirki, umferðargjöld muni því renna til verkefnanna.

Næstu ár

Öryggi er sem fyrr leiðarljósið í öllum framkvæmdum og er stærsta verkefnið að auka öryggi í umferðinni. Markmið til lengri tíma er að stytta vegalengdir og tengja byggðir með bundnu slitlagi, sem er eðlilegt framhald eftir að hafa lokað hringnum.

Tilgangurinn er skýr; að efla atvinnusvæði og búsetu um land allt til að Ísland verði í fremstu röð með trausta og örugga innviði og öflug sveitarfélög"

Þar koma að því að ég varð ánægður með Sigurð Inga fyrir þessa framtíðarsýn um Fjarðarheiðargöng sem kosta skitna 34 milljarða en eru alveg nauðsynleg að gera sem fyrst.