Gunnar Smári

skrifar enn einn mannkærleikapistil sinn á miðjuna.is sem bróðir hans og samhatursmaður allra borgaralegra dyggða, Sigurjón M. heldur úti. Væntanlega í góðri von um ríkisfé frá Lilju Alfreðs.

Hann segir:

" Ég renndi yfir fjölmiðlana í morgun í leit að umfjöllun um boðaðar efnahagsaðgerðir stjórnvalda. Fann ekkert. Sem er skrítið. Miðað við yfirlýsingar stjórnvalda um stærð þeirra, fyrirsjáanlega dýpt kreppunnar og umfang og eðli aðgerða stjórnvalda í öðrum löndum hljóta að vera á leiðinni stærstu pólitísku og efnahagslegu tíðindi lýðveldissögunnar, í það minnsta að umfangi. Og ef einhver hugsun verður sett í þennan pakka, þ.e. ef ríkisstjórnin ætlar ekki að blekkja sig og aðra með úr sér gegnum nýfrjálshyggjufrösum, má gera ráð fyrir að þessi pakki muni af eðli aðgerðanna hafa langvarandi afleiðingar fyrir pólitík framtíðarinnar. Samt er ekkert að frétta. Og eins og enginn hafi áhuga á málinu. Engar fréttir af óskalistum Alþýðusambandsins eða BSRB og engar fréttir af rannsóknum verkalýðshreyfingarinnar á stöðu eða afstöðu sinna félagsmanna. Engar fréttir af gagnsleysi fyrri aðgerða, fjölda eigenda smærri fyrirtækja sem hafa reynt að fá aðstoð innan bankakerfisins en enga fengið. Engar fréttir um mat á tekjufalli ríkis og sveitarfélaga vegna samdráttar í samfélaginu, auknu atvinnuleysi og lækkandi launatekjum. Engar fréttir af hugmyndum um hvernig ríkið mun vinna sig út úr auknum skuldum eftir kreppu; er planið að auka skattheimtu af almenningi eftir kreppu, leggja skatta á hin ríkustu eða eru plön um að láta þessar skuldir hverfa í Seðlabankanum með einum eða öðrum hætti? Engar fréttir af umræðu um hvers kyns framkvæmdir muni gagnast samfélaginu best; fleiri vegir og fleiri göt í fjöll; uppbygging heilbrigðis- og menntakerfis og átak í húsnæðismálum; orkuskipti og aukin matvælaframleiðsla. Engar fréttir af umræðu um hvers konar fyrirtæki er mikilvægast að vernda; eru það stórfyrirtækin sem skilgreind eru sem samfélagslega mikilvæg og lífvænleg eða eru það smáfyrirtækin sem eru sannarlega samfélagslega mikilvægust allra fyrirtækja og sem byggja upp mun lífvænlegra samfélag en þær verbúðir sem stórfyrirtækin skapa, samfélög þar sem hin fáu hafa öll völd en fjöldinn enginn.

Hvað veldur þessum doða. Eru fjölmiðlarnir ónýtir, ófærir að fjalla um málið sjálft en gleyma sér við að miðla kynningarefni frá stórfyrirtækjunum, sem lögðu fáeinar milljónir í púkk til að kaupa öndunarvélar og grímur? Eru stofnanir samfélagsins; háskólinn, stjórnmálaflokkarnir, almannasamtök; ónýtar og ófærar um að halda uppi lýðræðislegri umræðu? Er samfélagið sjálft ónýtt, í raun tilbúið að fela efnahags- og fjármálaráðherra að greina ástandið, finna lausnirnar, kynna þær og framkvæma?

Það viðhorf heyrist að ráðherrarnir hafi verið kosnir til að stjórna og því beri að gefa þeim svigrúm til þess. Þetta viðhorf er rangt í öllum grundvallaratriðum. Í fyrsta lagi var Alþingi kosið til að stjórna, ekki ráðherrarnir. Kjósendur velja Alþingi en stjórnmálafólkið semur sig að ráðherrastólum. Umboð þess byggir á stjórnarsáttmála sem samþykktur er í stjórnarflokkunum en í honum er ekkert sem minnir á þær aðgerðir sem nú eru í undirbúningi, ekki einu sinni það sem þegar hefur verið kynnt. Í þeim vanda sem samfélagið stendur frammi fyrir verður ríkisstjórnin því að sækja sér nýtt umboð til þingsins, með víðtæku samráði við alla flokka. Það er gert í þeim ríkjum sem eru betri í lýðræði en við. Í öðru lagi var Alþingi ekki kosið til að mæta þeirri kreppu sem við erum að ganga inn í, hún var ekki á matseðli kjósenda. Alþingi þarf því að efna til umfangsmikils samráðs og samtals um allt samfélagið til að draga fram ólíka stöðu fólks, ólíkt mat á vandanum og ólíka afstöðu til hans. Það er ljóst að lausnin verður á kostnað almennings. Í samanburði við þær milljónir sem fyrirtækin gáfu í formi öndunarvéla verður framlag almennings til bjargar fyrirtækjunum eins og Hallgrímskirkja við hliðina á legókubbi. Þær aðgerðir sem hafa verið kynntar, og enn frekar þær sem enn eru í smíðum, er framlag samfélagsins til bjargar sjálfum sér. Það er ekki framlag einstakra ráðherra til bjargar samfélaginu. Það þarf því að tryggja þessum aðgerðum víðtækan stuðning í samfélaginu, ríkisstjórnin þarf að sækja sér umboð til þeirra með því að segja satt um ástandið, segja satt um valkostina og segja satt þegar hún útskýrir val sitt á milli kostanna. Það hefur hún ekki gert hingað til og að óbreyttu er ljóst að hún ætlar sér ekki að gera það í framtíðinni. 

Með því að taka ákvarðanir á bak við luktar dyr og án undangenginni umræðu er Alþingi og ríkisstjórnin að fella lýðræðið. Og við megum ekki við því. Ekki bara vegna þess að lýðræðið er réttur allra í samfélaginu heldur vegna þess að lýðræðið kemur með bestu lausnirnar. Ég veit að það er ekki vinsælt að segja þetta á þessum síðustu og verstu tímum, þegar það er í tísku að hallmæla stjórnmálunum og upphefja frumkvæði og mannkosti einstaklinga; en ástæðan fyrir vantrú almennings á stjórnmálunum er ekki lýðræðið heldur það að stjórnmálin hafa látið ólýðræðislega hagsmunabaráttu hinna fáu ríku og valdamiklu spilla lýðræðinu. Og lausnin við því er ekki að fella lýðræðið heldur styrkja það. Lýðræðið er tæki fjöldans gagnvart ofurvaldi hinna fáu auðugu.

Og ofurvald hinna fáu auðugu blómstrar í bakherbergjum, líkum þeim þar sem ráðherrar og aðstoðarfólk þeirra sitja nú og fara yfir óskalista hinna ríku um björgunaraðgerðir þeim til handa. Verkefni ráðherranna í bakherbergjunum er ekki að bæta hagsmuni almennings inn í þessa lista, heldur að útbúa þá svo að almenningur sætti sig við risaframlög úr almannasjóðum til hinna fáu valdamiklu og auðugu. Það er óhjákvæmileg niðurstaða þegar lýðræðið hefur verið aflagt og aðeins haldið í það að forminu til, aðgerðir alræðis auðvaldsins eru kynntar sem lýðræðisleg niðurstaða.

Við erum þar. Höfum gefist upp á lýðræðinu. Fjölmiðlarnir, háskólarnir, stjórnarandstaðan, almannasamtök … allar stofnanir samfélagsins sem ættu að vera viðspyrna almennings gagnvart valdi hinna fáu, hafa í raun fallist á að þegar mikið liggur við sé lýðræðið of mikið vesen. Látum ríka karlinn bara um þetta. Kannski gefur hann okkur öndunarvél að launum fyrir milljarðana sem við færum honum."

Kostulegt að þessi kommúnisti og uppgjafa auðvaldsþý, hentistefnu og eiginhagsmunaplógur eins og Gunnar Smári, sem er trúlega lítill lýðræðissinni heldur stefnir núna að alræði öreiganna,  sem hefur hvergi verið á komið nema með morðum og þrælahaldi, skuli þvæla svona út í eitt um þau gildi sem aðrir hafa en hann ekki.Hann fyrirlítur lýðræði og manngildin heiðarleika og hverskyns sannleiksást en talar um þetta endalaust með öfugum formerkjum.  Ekki mun ég greiða honum atkvæði í næstu kosningum þrátt fyrir fagurgalann.

Ég hef kynnst svona mönnum á langri vegferð sem lá stundum um einræðisríki bæði  til vinstri og hægri. Ofbeldið og kúgunin er alltaf í þágu manna sem vilja bara græða sjálfir undir yfirskini manngæsku. Kim Jong Il sem lét grimma hunda rífa frænda sinn á hol að sér ásjáandi er dæmi um slíkan ljúfling. Hver myndi kjósa hann sem ekki þyrfti þess með í sjálfsvarnarskyni? Og hann er ekki einsdæmi í veröldinni því miður. 

Merkilegt ef enginn áttar sig á því hvern mann þessi Gunnar Smári Egilsson hefur að geyma og birtist í skrifum hans þeim sem nenna að lesa.

Allir vinna

Svo segir í Mogga:

"Þing­fund­ur sem hófst á Alþingi klukk­an hálfell­efu í morg­un ent­ist ekki í nema fimm mín­út­ur áður en hon­um var slitið af Stein­grími J. Sig­fús­syni, for­seta þings­ins. Áður hafði Jón Þór Ólafs­son, þingmaður Pírata, gagn­rýnt að of marg­ir þing­menn væru í saln­um og að slíkt væri brot á sótt­varna­lög­um. Var hann auðsjá­an­lega pirraður yfir stöðunni.

Jón Þór kom í pontu und­ir liðnum fund­ar­stjórn for­seta og hóf ræðu sína á að vitna í sótt­varna­lög. Í þeim stæði að það væri lög­bund­in skylda hvers ein­stak­lings að gera sér allt far um að svíkja hvorki sjálf­an sig né aðra.

 

Næst nefndi Jón Þór að sam­kvæmt regl­um um sam­komu­bann mættu aðeins 20 þing­menn vera í saln­um á sama tíma. Hann hóf næst að telja þing­menn og taldi 26 þing­menn og það voru „bara þeir sem ég sé“ sagði Jón Þór.

Hann var gáttaður á því að því að þurfa benda for­seta Alþing­is á að hann væri ekki að haga sér í sam­ræmi við yf­ir­lýs­ing­ar sem gerðar hafa verið í sam­fé­lag­inu um að virða sam­komu­bann. Jón Þór sagði að karpað hefði verið við for­seta í all­an gær­dag um hvaða mál færu á dag­skrá í dag.

„Hann veit það að ef hann er að fara að setja mál á dag­skrá sem ágrein­ing­ur er um þá að sjálf­sögðu mæt­um við þing­menn hingað og virðum lýðræðið. Samt ákvað hann að halda þessu til streitu, að halda þing­fund­inn svona og hafa dag­skrána svona, hann hef­ur dag­skrár­valdið,“ sagði Jón Þór en var alls ekki hætt­ur:

„Þetta er ólíðandi að bjóða starfs­fólki upp á þetta, sem er komið í meiri sýk­ing­ar­hættu vegna þessa. Það er ólíðandi að bjóða þing­inu upp á þetta og það er ólíðandi að bjóða lýðræðinu upp á þetta. For­seti þarf að afmá þessa dag­skrá af mál­um sem ágrein­ing­ur er um og virða sótt­varna­lög.“

Stein­grím­ur stóð því næst upp og sleit fund­in­um."

Jón Þór Ólafsson Pírati varð þannig til þess að Steingrímur Jóhann varð að hlýða Víði og  rak þingið heim eftir 5 mínútna fund.

Gerði  þingmaðurinn ekki loksins óvænt eitthvað sem sparar þjóðinni peninga en ekki meiri útgjöld eins og hann er vanari?

Vonandi kallar forseti Alþingi ekki strax aftur saman enda kórónuvandinn ekkert farinn og það þarf að hlýða Víði. Alþingi verður of fjölmennt til 4 maí að minnsta kosti ef allir mæta.

Verður ekki forseti annars að fara að skammta þingsetudaga á flokka  svipað og talað er um í leikskólunum?

Gætu þá ekki þau húsnæðissérfræðingurinn útsjónarsami  á malbikunarjakkanum, Leista-Björn Leví og Ásmundar-benzíntunna, hún Sunna, breitt út Pírataflokkinn á meðan  Háskólastærðfræðingurinn sökkvir sér niður í þjóðhagsfræðin? 

Þannig hefur malbikarinn mikilvirki nú komið þjóðinni til bjargar með að loka Alþingi.

Verður ekki styttri þingtími bara skilvirkari og ódýrari þegar fyrirspurnum til ráðherra fækkar?

Já er slagorðið "Allir vinna þá ekki orðin staðreynd á Alþingi sem annarsstaðar?

Trump og WHO

hafa lent í eldlínunni og Trumpophobian hefur fengið byr undir báða vængi.

Hvað er rétt í málinu.

Jón Magnússon vekur athygli á staðreyndum sem vert er að taka eftir:

"

Ríkisstjórn Bandaríkjanna hefur ákveðið að hætta tuga milljarða fjárhagsstuðningi við WHO. Donald Trump Bandaríkjaforseti liggur undir ámæli fyrir þessa ákvörðun m.a. frá þjóðarleiðtogum, sem leggja hlutfallslega mun minna til WHO en Bandaríkjamenn hafa gert.

Ríkisstjórn Bandaríkjanna hefur gagnrýnt WHO fyrir að hafa ekki staðið sig þegar C-19 kom upp. Ekki haft forustu. Ekki gengist fyrir samræmdum aðgerðum. Látið þöggun Kínverja framhjá sér fara og stutt þá í þögguninni.  WHO hafi því brugðist hlutverki sínu með hræðilegum afleiðingum, heimsfaraldri C-19. 

WHO hefur ekki staðið fyrir samræmdum aðgerðum til að vinna bug á faraldrinum eins og WHO ber að gera og sýnt af sér ótrúlega vanhæfni. Margir sem komnir eru fram yfir miðjan aldur halda, að Sameinuðu þjóðirnar séu það sem þær voru fyrir 20 árum eða 30 árum eða 40 árum. En því fer fjarri. 

Óstjórn innan SÞ og vanhæfni leiddi til þess m.a. að USA sagði sig frá samstarfi við UNESCO m.a. og fleiri stofnanir og þar var nú Trump ekki að verki.  

WHO hefur enga forustu og hefur ekki burði til þess og það er alvarlegt mál. Þessvegna fara þjóðir heims sínar eigin leiðir og ekkert samræmi er í gjörðum þeirra. WHO brást því og bregst algjörlega ætlunarverki sínu. 

Ekki var hægt að búast við neinu af WHO undir núverandi stjórn. Framkvæmdastjóri þeirra Dr. Tedros Adhanom Ghebreyesus gegndi háum embættum hjá Frelsisfylkingu Marxist Lenínista í Eþíópíu, sem hefur ekki kallað allt ömmu sína þegar kemur að hermdarverkum. Dr. Tedros tilnefndi harðstjóra og einræðisherra Zimbabwe, Robert Mugabe,  sem sérstakan velgjörðar sendiherra WHO. Robert Mugabe stóð fyrir fjöldamorðum á hvítum bændum í Zimbabwe og beitti lét drepa og pynta fjölda stjórnarandstæðinga í Zimbabwe. Þá hefur Dr. Tedros verið í nánu trúnaðarsambandi við Kommúnistastjórnina í Kína. Dr. Tedros hefur því hvorki né mun gagnrýna yfirhilmingar og rangfærslur Kínverja þegar C-19 faraldurinn braust út heldur staðið að þeim með Kínverjum. 

Þessvegna sagði Dr. Tedros í byrjun febrúar 2020 að ekki væri þörf samræmdra aðgerða það kom heldur betur á daginn.

Þegar stofnun eins og WHO sýnir algjöra vanhæfni og vangetu til að sinna því sem þeim er ætlað að gera, þá er eðlilegt að einhverjar þjóðir telji sér nóg boðið og þær neyðist til að fara sínar eigin leiðir. Miðað við frammistöðu WHO og framkomu hvað þá heldur forustu WHO þá er ótrúlegt að ekki skuli fleiri en Bandaríkjamenn hafa gagnrýnt hana og lýst algeru vantrausti á hana. Stofnunin og framkvæmdastjóri hennar eiga það svo sannarlega skilið. 

Í stað þess að gagnrýna Trump fyrir að gera það rétta í stöðunni ættu ríkisstjórnir Evrópu og fleiri að krefjast þess, að núverandi forusta WHO verði látin fara og hæfir einstaklingar verði kallaðir til í þeirra stað. Það skiptir máli fyrir heimsbyggðina að grípa til slíkra aðgerða í stað þess að ráðast á Trump fyrir að gera það eina rétta í þessari stöðu.

Vanhæft fólk getur ekki verið í forustu þegar baráttan er upp á líf og dauða. "

Heimurinn og þessir svokölluðu víðsýnu alþjóðasinnar eins og Samfylkingarflokkarnir þeirra Loga og Þorgerðar á Alþingi Íslendinga heimta bara að Bandaríkin borgi án  þess að spyrja spurninga.Trumpophobar emja á blogginu og væntanlega ekki stendur á kommúnistum og Pírötum að taka undir sönginn.

Trump hefur yfirsýn yfir aðalatriðin. Önnur ríki eiga ekki bara að heimta að Bandaríkin borgi. Þau verða að sýna að þau taka á með þeim Trump í málum WHO sem annars alþjóðasamstarfs.

Arnar Pálsson

er íslenskur vísindamaður sem hefur skrifað ljómandi texta um veiruna vondu sem veldur COVID-19 sjúkdómnum. Ég hvet fólk til að fara á síðuna hans:

https://uni.hi.is/apalsson/IS/

Þar er veirufræðin útskýrð af Arnari á svo skilmerkilegan hátt að það er unun að lesa og fræðast.

Það er eitt sem ég skil ekki alveg: Er veiran lífvera eða kemisk kúla? Hún hefur einhvern eiginleika til að afrita sjálfa sig. Fjölga sér eins og lífverur. Það er erfitt að ímynda sér að dauður hlutur geri slíkt. Er hún þá sköpunarverk Drottins eins og við? Lifir og deyr?

En hún er samt lifandi í þeim skilningi að það er hægt að skemma hana svo hún geti ekki borað sér inn í lifandi frumur.  Sápa hefur þau áhrif á hana að himnan sem umlykur hana rifnar og hún er ónýt. En óskemmd borar hún sig inn í lifandi frumur og afritar RNA(einþátta) erfðaefni  sitt innan í miklu þróaðri DNA(tvíþátta, double helix Watsons sem Rosalynd Franklin náði fyrst ljósmynd af sem sjá má til dæmis í bók Watsons DNA) frumum lifandi líkama og tekur stjórnina og lætur hana afrita sitt RNA á óskljanlegan hátt. Hvernig í fjáranum verður svona andstyggðar skítakúla til? Þessi microlíffræði er ekki fyrir okkur venjulega að skilja hvernig litningarnir í okkur eru byggðir upp sem ógurlegar keðjur af 5 grunnmólekúlum(cytosin,Gúanin,Adenin, Týmin og NiturD en RNA af sömu efnum ema Urasil er í stað Tymins og Niturbasar í stað NiturD)) þar sem uppröðunin skiptir öllu máli svo mann svimar af tilhugsuninni.

 

 

Veiran hefur einhver 30.000 pör í RNA streng sínum en maður milljarða í í hverri frumu af DNA, tvöföldum helix.

Svona er þessi skítakúla uppbyggð

Sápa gerir gat á hjúpinn þannig að hún verður óvirk. (Whiskey vonandi líka) 

Sprittið vinsæla sem við úðum á hendurnar (og ég smyr hiklaust í andlit og munn og tungu hafi mér orðið eitthvað á) hefur einhver svipuð áhrif á hana. (Og ég er að að vona að whiskey sé henni ekki heldur þóknanlegt og gef mér það inn upp á sénsinn að það nái til hennar sé hún einhersstaðar.Verður maður ekki að reyna allt???)  Eitthver efni þolir hún samt ekki ef við gætum bara komið henni í snertingu við það inni í skrokknum og að því er leitað um  heim allan. Gallinn er bara sá að við erum líklega dauð áður sjálf áður en sápan kemst að henni inn í lungunum. 

Því er horft til mRNAm boðsendra ríbósakjarnasýra sem blöffi hana eða skemmi (fyrirtækið Moderna og fleiri sjálfsagt) sem ég skil ekki frekar. 

Von mannkynsins er sú að einhverjum af lyfjarisunum takist að finna bóluefni við veirunni eða lyf sem stúti getu hennar til illra verka. Án þess er heimurinn á hraðri leið til helvítis að manni sýnist.

En endilega lesið Arnar Pálsson sem veit greinilega lengra en nef okkar almennt nær.

Man það einhver?

Hverskonar eðli sálgreindi þá flokksbróðir Gunnars Smára Egilssonar, dr. Ólafur Ragnar Grímsson síðar Forseti Íslands, að væri í Davíð Oddssyni? Man það einhver?

Maður getur velt fyrir sér eðli Gunnars Smára Egilssonar þegar maður les skrif hans í dag um allt sem ríkisstjórnin er að reyna að gera.

Hvað skyldi Gunnar Smári leggja til að stjórnvöld myndu gera? Ekkert eða allt fyrir alla nema Sjálfstæðismenn?

Hann skrifar svo í dag:

"Það er komið að því að almannasamtök og stjórnarandstaða lýsi yfir klárri andstöðu við efnahagsaðgerðir ríkisstjórnarinnar. Það er sjálfsagt að sýna samstöðu með aðgerðum sóttvarnaryfirvalda, gagnvart sjúkdómi sem leggst harðast á þau sem eru veik fyrir og gömul. En í grunninn eru þessar aðgerðir ríkisstjórnarinnar ekkert annað en stórkostlegur og eftirlitslaus fjáraustur úr almannasjóðum til fyrirtækja- og fjármagnseigenda. Og hver borgar?

Miðað við óbreytta ríkisfjármálastefnu mun 200-300 milljarða króna gat á ríkissjóði verða fyllt upp með skattahækkunum á launafólk, niðurbroti bótakerfa, skerðingu á opinberri þjónustu og sölu á eignum almennings; svo sem Landsvirkjun, bönkunum, vegakerfinu, flugvöllum og höfnum.

Þess vegna er Bjarni Benediktsson, efnahags- og fjármálaráðherra svona glaður. Hann er bæði sá ráðherra sem í raun fer einn með þessar aðgerðir (hann hendir 500 m.kr. í hvert ráðuneyti til að fá samþykki við aðgerðirnar í ríkisstjórn) og svo sér hann fram á að hann geti flutt óheyrilegar upphæðir frá þeim sem ekkert eða lítið eiga til þeirra sem mikið eiga og vilja sífellt eignast meira og brjóta niður skattkerfið og velferðarkerfin í leiðinni.

Fyrir Bjarna og vini hans er kórónavírusinn himnasending; hann hefur fengið alla flokka, verkalýðshreyfinguna og öll almannasamtök til að skrifa upp sósíalisma hinna ríku og svo grimma niðurskurðarstefnu gagnvart fjöldanum í kjölfarið. Verkalýðshreyfingin á að fara í klára afgerandi andstöðu gegn þessum ráðagerðum, ekki láta narra sig í að fagna smásigrum á einhverjum afskekktum hól, eins og hreyfingin sætti sig við á nýfrjálshyggjuárunum.

Krafan á að vera róttæk enduruppbygging ríkisfjármála og peningastefnu og svo aðgerðir byggðar á þeim breytingum til aðstoðar fólki, fjölskyldum og heimilum, einyrkjum og örfyrirtækjum sem ekki er hægt að gera kröfu um að verji sig með varasjóðum. Með því að samþykkja þessar ráðagerðir Bjarna og félaga væri verkalýðshreyfingin að dæma félagsfólk sitt til þrælavinnu í verbúð hinna ríku marga næstu áratugi"

Gunnar Smári verður ekki í vandræðum með að leysa vandmál þegar upp koma fái hann til þess traust almennings og þingfylgi við flokkinn sinn.

Hvaða lýsingaorð notaði dr. Ólafur Ragnar Grímsson annars um eðli Davíðs Oddssonar aftur á sinni tíð? Man það einhver? 

Trump fer með rétt mál

varðandi WHO. Þessi stofnun beið alltof lengi og trúði Kínverjum blint þegar þeir lugu sem mestu.

Ef ekkert verður gert í sóðaskapnum á opnu matarmörkuðum í Kína þar sem flækingshundar éta leðurblökur þá er Kína tifandi tímasprengja sem er ógn við allt mannkyn.

Allt tal um Belti  og Braut er innantómt meðan Kínverjar vilja ekki í einlægni gera eitthvað til að minnka vírusaframleiðslu sína með því að breyta matarmeðferð sinni. Væri það ekki í þágu þeirra sjálfra að reyna að gera eitthvað til bættrar lýðheilsu?

https://gustafskulason.blog.is/blog/gustafskulason/entry/2248705/

Trump er ekki bara með einhliða skepnuskap þegar hann segist eiga sitthvað vantalað við WHO áður en hann borgi bara meira.

Blessaður, þetta fer einhvern veginn!

Sveinn B. Valfells er einn þeirra manna sem ég hugsa hvað oftast til þá ég stend á krossgötum. Hugsa mér hvað hann hefði gert við þetta tækifæri.

Það er  langt sé um liðið síðan hann kvaddi og ég er orðinn eldri heldur en hann varð, þá fannst mér allt í einu að ég mætti minnast Sveins vinar míns einu sinni enn. Mér kom skyndilega til hugar að sækja minningargrein mína um hann á tímarit .is  og læt hana fylgja hér með svona til að sýna honum síðbúinn virðingarvott. Þar eru fleiri greinar um hann ritaðar af meiri mönnum en mér,sem menn geta lesið sér til fróðleiks.

Greinin nín var svona:

"Sveinn B. Valfells varð bráðkvaddur í Reykjavík, aðfaranótt 6. febrúar sl., 78 ára að aldri. Hann var fæddur hinn 26. september 1902 að Grenjum á Mýrum, sonur hjónanna Bjarnþórs Bjarnasonar frá Knarrarnesi, Benediktssonar prests í Fagranesi, Björnssonar prests í Hítardal, Benediktssonar, og konu hans Sesselíu Soffíu Níelsdóttur, frá Helgastöðum í Reyðarfirði, Eyjólfssonar. Kona Níelsar Eyjólfssonar var Sigríður Sveinsdóttir, prófasts á Staðastað, Níelssonar, Sveinssonar, frá Kleifum í Gilsfirði. Kona Níelsar Sveinssonar var Sesselía Jónsdóttir að Barmi á Skarðsströnd, Guðmundssonar á Vöðlum. Hjónin á Grenjum eignuðust 7 börn, þau voru: Þórdís, f. 1886, Sigríður f. 1888, Hildur f. 1889, Marta María f. 1891, Jón Valfells f. 1892, Ásgeir f. 1899 og Sveinn. Eftir á lífí er nú aðeins Ásgeir, hinn Iandskunni listmálari. Sveinn B. Valfells var löngu þjóðkunnur maður og í hópi umsvifamestu athafnamanna landsins. Verður hér aðeins stiklað á stóru um hina löngu og viðburðaríku starfsævi hans.

 Sveinn vandist snemma öllum algengum sveitaverkum, smalaði kindum og sat yfir kvíaám með systkinum sínum, eins og tíðkaðist á íslenskum sveitabæjum uppúr aldamótunum. Faðir hans varð íshússtjóri í Borgamesi, er hann brá búi 1909, og vann Sveinn hjá honum þar. Daginn eftir ferminguna fór Sveinn til vinnu í verzlun Jóns Björnssonar, frá Bæ, í Borgarnesi. Meðfram þeim störfum stundaði hann nám í Verzlunarskóla íslands, þaðan sem hann lauk prófi 1921, efstur í sínum árgangi. Hugur Sveins stóð til að læra endurskoðun, en komst hvergi að til náms.

 Sveinn réðst þá til heildverzlunar Garðars Gíslasonar, sem þá var hvað stærsta fyrirtæki í sinni grein á landinu og starfaði bæði að út- og innflutningi. Var Sveinn fljótlega settur í hin mestu trúnaðarstörf hjá Garðari og annaðist fyrir hann mikil innkaup og sölu á meginlandi Evrópu og í Bretlandi. Dvaldist Sveinn af þessurn sökuni langdvölum erlendis á vetrum, t.d. var hann 8 jól í Hamborg á vegum Garðars næstu 11 árin. Einnig fór hann langar söluferðir fyrir Garðar á sumrin innanlands og kom þá á alla verzlunarstaði landsins og hitti alla kaupmenn. Kynntist hann á þessum árum þvílíkum aragrúa af fólki, að hreint ótrúlegt gat verið hversu þekking hans á mönnum og staðháttum var mikil. Varð ég oftar en einu sinni vitni að því, að ókunnugt fólk rak í rogastanz, þegar það hafði sagt nokkur deili á sér og Sveinn tók síðan við að fræða það um ættir þess sjálfs. Og ekki voru þessi tilvik einskorðuð við ísland og íslendinga, því svipuð atvik komu fyrir utanlands og erlendir menn áttu í hlut. Sveinn hafði þá kannski þekkt feður þeirra eða afa í Hamborg eða annars staðar. Stálminni og óþrjótandi, jákvæð fróðleiksfýsn voru áberandi þættir í fari Sveins alla þá tíð, sem ég hafði af honum kynni.

Þó hann væri af léttasta skeiði, þegar ég réðst til starfa á útvegi hans, varð ég aldrei var við það, að neinn þyrfti að leiðrétta misminni hjá honum. Bar hann sig þó stundum upp undan því, að ekki væri nú minnið eins gott og það hefði verið í gamla daga. 24.3. 1932 stofnaði Sveinn með fulltingi mágs síns, Friðriks Jónssonar, bróður hans, Sturlu kaupmanns, og fleiri manna fyrirtækið Vinnufatagerð íslands hf. Það fyrirtæki hefur starfað með miklum blóma alla tíð síðan og fært þjóðinni ýmsar nýjungar, sem í dag þykja sjálfsagðar, svo sem íslandsúlpur, vinnuvettlinga, ketilgalla og rauða tóbaksklúta, þessi aðalsmerki íslenzkra neftóbaksmanna. Varð Sveinn fljótlega aðaleigandi fyrirtækisins.

 Kom nú vöruþekking hans og reynsla frá Garðarsárunum betur að notum en endurskoðunarfræðin sem ekki fengust, og dugði til þess að lyfta fyrirtækinu yfir keppinautana. Hann ferðaðist um víða vegu, keypti inn efni og vélar og aflaði nýjunga af hagsýni og harðfylgi. Þannig skaut hann keppinautum sínum aftur fyrir sig, meðan jafnt var að tafli staðið. En það er hinsvegar hvað ljótastur kafli í íslenzkri viðskiptasögu seinni tíma, þegar pólitíkin var notuð til þess að hygla sumum en bana öðrum eins og varð t.d. um Gísla J. Johnsen í Eyjum, Sæmund í Hólminum, Stefán Th. og Wathne-bræður fyrir austan. Mátti Sveinn þola, að margur steinn væri í götu hans lagður af pólitískum stigamönnum þeirra tíma. Gerði þetta baráttuna enn erfiðari og jafnvel tvísýna stundum. En Sveinn lét ekki erfiðleikana buga sig, heldur brauzt áfram af alefli, sístarfandi og árvakur.

 Maður kom ekki heim án kvíaánna þótt þokan væri dimm. Hann dróst með tímanum inn í, eða stofnaði beint, tugi annarra fyrirtækja. Enda fóru menn fljótt að leita til hans með ráð, þegar þeir sjálfir ei fleiri kunnu. Er mér kunnugt um, að fyrir ráð hans og atbeina risu ýmis, nú þjóðkunn, fyrirtæki úr öskustó, sem ella hefði ekki orðið af lengri saga. Rek ég það ekki lengra, en fullyrði, að hundruðir manna og kvenna í íslenzku þjóðfélagi myndu í dag stunda aðra atvinnu, hefði hans atbeina ekki notið við. Hann lét félagsmál iðnrekenda til sín taka og var formaður samtaka þeirra um árabil. í gegnum þau störf, auk setu í Stóriðjunefnd, átti hann mikinn upphafsþátt í, að fenginn var áliðnaður inn í landið.

Hann var einn helzti hvatamaður að stofnun Iðnaðarbanka íslands hf. og formaður bankaráðs hans var hann á annan áratug. Bar hann hag samtakanna og málefni iðnaðarins og bankans mjög fyrir brjósti alla tíð. Hann var stofnfélagi í Rotaryklúbbi Austurbæjar. Áhugasamur veiðimaður á lax og silung og ferðaglaður í besta lagi. Hann hafði dálæti á trjágróðri og ræktun, eins og sjá má við sumarbústað hans í Grafningi, þar sem fjölskyldan dvaldist oftlega og fagnaði gestum. Síðasta vor gerði hann enn stórátak í plöntun þar og gekk sjálfur fremstur að verki, því hann var hraustur og heilsugóður fram á síðustu ár. Meðalmaður var hann á hæð, þéttvaxinn og svipmikill, en glaðlegur og jafnan stutt í brosið.

 Sveinn kvæntist 1932 Helgu Ágústsdóttur, H. Bjarnasonar prófessors og k.h. Sigríðar Jónsdóttur, ritstjóra Ólafssonar. Var Sveini mjög hlýtt til tengdaforeldra sinna og vitnaði oftlega í verk dr. Ágústs í mín eyru. Hjónaband þeirra Helgu var hið ágætasta meðan bæði lifðu, en Helga lést í nóvember 1974. Harmaði Sveinn hana mjög, þótt segði fátt, því kært var með þeim. Þeim varð 3 barna auðið: Dr. Ágúst, efna- og kjarnorkuverkfræðingur, kvæntur Matthildi ólafsdóttur frá Suður-Vík, eiga þau 3 börn, dr. Sigríður, málvísindamaður, ógift, og Sveinn, verkfræðingur og rekstrarhagfræðingur, kvæntur Svövu Jónsdóttur úr Reykjavík. Eiga þau 2 börn.

Þau Sveinn og Helga dvöldust með börnum sínum í Ameríku 1943—1946, er Sveinn tók að sér innkaupastjórastarf við sameiginlega innkaupaskrifstofu íslendinga í New York, sem stofnuð var þar vegna stríðsins. Stóð hugur Sveins til áframhaldandi veru þar í landi, því honum fannst líklega bandarískt þjóðfélag, með tækifærum sínum fyrir alla og markaðsstærð, henta sér betur en kotríkið ísland og sá landlægi klíkuháttur og viðskiptaþröngsýni, sem þar hefur lengst af ráðið ríkjum. En hugur Helgu stóð til heimalandsins og samvista við foreldra, ættingja og vini þar og yarð svó, að þau fluttust heim til íslands. Heimkomin reistu þau sér veglegt hús í Blönduhlíð 15 í Reykjavík, þar sem gott var að koma, þiggja hollráð og njóta rausnar og viðmóts húsráðenda. Stóð heimilið þar með rausn alla tíð síðan, til þessa dags, að nú eru bæði í brottu.

Miklir erfiðleikar voru í íslenzkum atvinnurekstri eftir stríðið, mikið fyrir vanhugsaðar efnahagsaðgerðir íslenzkra stjórnmálamanna, sem beittu pólitísku valdi í bönkum og nefndum, til þess að knésetja andstæðinga. Stóð svo fram til valdatöku viðreisnarstjórnarinnar, að nokkuð jafnrétti var tekið upp og verzlunarfrelsi innleitt í fyrsta sinn frá því í kreppunni miklu. Gerbreytti þetta þjóðfélaginu í einni svipan, svo að unglingum núna þykir ótrúlegt, að fyrir rúmum tveimur áratugum fengust ekki epli í búðum nema á jólunum. Nú hefur þetta frelsi ríkt svo lengi, að unga kynslóðin fer að hætta að skilja gildi þess og hvers konar haftapostulum vex ásmegin með þjóðinni, sem boða henni leiðina til ánauðar á ný. En það er önnur saga.

Þau verkefni, sem Sveinn hafði við að glíma í atvinnurekstri urðu allstórvaxin. Það, sem hann hafði umleikis, varð fyrirferðarmikið í hlutfalli við það, sem hann hleypti heimdraganum með fyrir 65 árum. En það var aðallega eins og hann lýsti því sjálfur, tvær hendur, eitt höfuð, og tveir sterkir smalafætur. Og sé minnst á fætur, þá get ég sagt frá því, að það var mér erfið fótaraun að ganga með honum heilu dagana milli fyrirtækja á Manhattan, sem hann var að heimsækja í viðskiptaerindum, svo skrefdrjúgur var hann þó kominn væri á áttræðisaldurinn. Og hvarvetna biðu hans vinir í varpa þarna í skýjakrjúfuniim. Suma hafði hann skipt við í yfir 30 ár og þeir fögnuðu honum á löngu færi, eins og menn gera til sveita hér. Og svona gekk þetta dag eftir dag. Hann var óþreytandi að reka erindi sín og annarra og maður sá glöggt hversu vel honum leið þarna í hringiðu viðskiptalífsins. Og þá var margt skrafað sér til ánægju og fróðleiks. Hvern mann geymdu höfuð hans og hjarta? Ekki er ég fær um að gefa tæmandi lýsingu á því.

Til þess þekkti ég of lítinn kafla úr æfi hans og sögu. En það sem ég sá var mikið undur. Ekki hefur einstakur maður annar lagt sig eins í líma við að kenna mér lífsfílósófí" eins og hann kallaði það. Stóð kennslan nær 20 ár fram að hádegi hans hinzta dags. I því síðasta samtali ráðgerðum við að vitja vesturstranda saman innan skamms. Hugði ég gott til fararinnar, því enn var margt ólært. En nú glymur klukkan skyndilega og kennsla er úti. Meistarinn farinn en próf væntanleg. Kvíði er í nemandanum við þessi tímamót og hefði hann margt betur viljað kunna, þó að hann finni að ýmislegt hefur skýrzt í hans daufa huga. Fyrir það verður hann ávallt þakklátur.

 Lærisveinar Sveins skipta tugum og hef ég enga heildaryfirsýn yfir fjölda þeirra né nöfn. Geri ég ráð fyrir, að misjafn hafi orðið þroski þeirra eins og gengur í skólum. En eitt veit ég fyrir víst. Enginn varö verri maður við kynni sín af Sveini B. Valfells. En miklu fleiri urðu betri.

Slíkur maður var hann, jákvæður, ráðhollur og umtalsfrómur um menn, jafnt þá, sem áttu það skilið, og hina. Hann var trölltryggur vinum sínum og óþreytandi að leysa vandræði manna og fyrirtækja, sem til hans leituðu. Hann var glaður maður, góður og hlýr, snotur vel og spekingur að viti. Kunni manna bezt að njóta góðra stunda. Geiglaus og djarfur, hvað sem að höndum bar, þó vissulega fengi hann að kynnast sorgum og mótlæti í lífinu.

En jafnaðargeð hans, rökhyggja og umburöarlyndi, sem hann taldi höfuðdyggðir manna, vísuðu honum veginn, sem hann gat leitt aðra eftir með sér. „Og blessaður vertu, þetta fer einhvernveginn," sagði hann stundum, ef einhver hafði áhyggjur af framtíðinni. Og svo er það í lífinu, áhyggjur leysa engan vanda. Avallt fannst mér birta þar sem hann kom og samræöur tókust góðar. Voru þá einatt fljót að gleymast staður og stund, þegar hann hélt athygli manna fanginni með skemmtisögum af mönnum og málefnum. En hann notaði slíkt gjarnan sem dæmisögur, til þess að beina hugsun viðmælenda til réttra lausna á vandamálum líðandi stundar. Er fáum gefin slík samræðulist.

 Saman fórum við víða vegu og gistum ókunn lönd. Það voru ógleymanlegar stundir og lærdómsríkar. Hann var sannur heimsborgari og hafði séð flesta lýði og lönd hér á jörð. Minnið og athyglisgáfuna notaði hann gjarna til þess að draga lærdóma af atferli manna til notkunar á nærtæk viðfangsefni. Snobb fyrir fínum stöðum og bruðl með ferðafé voru honum fjarri. Samt höfðum við sífellda veizlu og skemmtan með hagsýni, sem gerði hvern skilding að tveimur. Sói maður ekki, skortir mann ekki síðar. Hinsvegar gat hann verið svo djarfur með stórfé, þegar ákvörðun um fjárfestingu var tekin, að manni féll allur ketill í eld.

 Hvað lífsviðhorf snertir, held ég, að hann hafi álitið manninn eiga aðeins einn höfuðóvin, en það er sína eigin heimsku. Gegn heimskunni vildi hann berjast, aðeins heimskan væri bölvaldur manna og það sem stæði i vegi fyrir því, að flestum geti liðið betur á þessari jörð. Nú eru leiðarlok og lífi hans er lokið. Eftir er aðeins bergmál í hugum okkar, sem þekktum hann.

 Það er freistandi að spyrja sjálfan sig: Náði hann takmarki sínu á langri ævi? Ég er ekki viss um það. Þó okkur sýnist hann hafa náð langt á sviðum, sem flestir láta sér duga sem skilgreiningu á velgengni, held ég samt, að hann hafi haft hærri markmið. Ég hygg, að hann hefði kosið að fá að hafa meiri áhrif á mótun efnahagsstefnu fyrir þjóðina, og hversu búið skuli að atvinnurekstri í landinu, en honum auðnaðist. Hann hefði viljað leiða íslendingum fyrir sjónir, að mörg af þeirra mest brennandi vandamálum eru heimatilbúin, nóg væri af tækifærum og landgæðum, allt gæti verið auðveldara ef menn beittu skynseminni fremur en tilfinningunum.

Eg held, að honum hafi verið það vonbrigði, þó hann flíkaði lítt, að oft náði rödd hans ekki eyrum fjöldans né foringjanna. Og það voru litlar sárabætur, þegar stjórnmálamenn fóru síðarmeir að myndast við að framkvæma ýmsa hluti í efnahagsmálum, sem hann hafði haldið fram áratug á undan en þá fyrir daufum eyrum. Því oftar en hitt, varð framkvæmdin hálfkák, — of lítið of seint, og árangur eftir því. En nú er stundinni lokið og klukkan hefur glumið í hinzta sinni. Ég vil þakka Sveini B. Valfells, meistara, félaga og vini, fyrir samfylgdina. Seint mun snjóa yfir ö11 hans spor."

Ég veit ekki hversu núlifandi ungmenni geta sett sig inn í líf fátæks sveitadrengs í byrjun tuttugustu aldar. Hann varð að sitja yfir kvíaánum illa klæddur og skóaður. Hann sagði mér að stundum var hann svo bólginn á fótunum á morgnana að hann komst ekki í skóna fyrr en hann var búinn aðstanda í bæjarlæknum um stund til að bólgurnar drægjust saman. Sveitalífið var örbirgð og þar koma að faðir hans flosnaði upp og flutti á mölina í Borgarnesi.

Kröpp kjör bernskunar settu sitt mark á hans síðara líf. Hann ósjálfrátt passaði upp á að aðeins ein eldspýta væri notuð þegar við vorum að kveikja í vindlunum, nýtni og að fara vel með var honum inngróið þrátt fyrir að vera orðinn múltímilljóner. Lét okkur kaupa ódýrasta svartadauðann í nestið í fríhöfninni þó viskíð væri ódýrt að mér fannst.  

Hann setti ávallt skynsemina ofar öllu. Hann sagði einu sinni við mig þegar eitthvert æsingamál var á dagskrá,: Menn eiga ekki að hafa skap heldur skynsemi. 

Þannig var hann í öllu dagfari. Skipti ekki skapi heldur ræddi rólega og yfirvegað um málefnið á dagsksá. Og hló svo hjartanlega að öllu saman og sagði:

"O blessaður þetta fer einhvernveginn." 

Falsvonir

er ég hræddur um að við séum að binda við slökun á smitvörnum þann 4. maí. Veiran hefur ekkert farið og hún bíður bara eftir að við tökum við henni. Það verður eitthvað minna um hana á ferli til að byrja með en það má ekkert útaf bera til þess að smit fari að berast manna á milli með eldingarhraða og þá er andskotinn laus. 

Við verðum áfram að forðast nálægð við annað fólk, þvo og spritta með óbreyttum hætti. Ég er hræddur um að fimmtíu manns á íþróttaæfingu sé ekki heppileg slökun á smitvörnum. Slíkt hefði betur beðið betri tíma þó hárgreiðslustofur og rakarar byrji aftur.

Menn skoði aðeins fréttir frá Svíþjóð. 

https://www.mbl.is/frettir/erlent/2020/04/10/sviar_senda_ut_heimaprof_vegna_veirunnar/ 

Þar er sama veiran að verki og allt er í skralli.Viljum við hætta á bakslag?

Hvernig í veröldinni á að vera hægt að smitrekja öldurhús og fyllerísbúllur ef menn halda að það sé óhætt að byrja bara aftur eins og var í janúar? Það verður útilokað nema að skrá alla sem mæta þar og kemur þá ekki bara Helga í Persónuvernd og sektar fyrir njósnir um viðkvæmar drykkjuvenjur fólks?

Og nú breiðist þessi veira og Ebóla til viðbótar  út með vaxandi hraða í fátæku Afríkuríkjunum. Það er sagt að þangað muni vanta stórvirkar vinnuvélar til að taka fjöldagrafir. Þetta er hrikalegt ástand um allan heim og þeim mun verra sem eymdin er meiri fyrir. 

Ég held að við megum umfram allt ekki fara of geist þó  að tímabundinn árangur hafi náðst núna í færri smitum á dag. En einn smitberi getur smitað tugi á örskotsstund og veldisvöxtur er kominn á kreik ef  við gerum mistök.

Fyrr en raunverulegt mótefni við veirunni finnst og framleiðist  held ég að óþarflega djarfar tilslakanir séu frekar til þess fallnar að vekja falsvonir en ekki almenna bjartsýni um betri  tíð.

 

 

"..þegar stefnan er rétt."

Gamli  bolsévikkinn Hjörleifur Guttormsson og stóriðjuskelfir seilist í COVID19 til að styrkja sérvisku sína í loftslagsmálum og kommúnisma allsherjar ríkisvæðingar.Hann minnir mig á það þegar einn flokksbróðir hans sagði við mig grafalvarlegur í VesturÞýzkalandi þess tíma þegar stúdentar ræddu um ástandið í AusturÞýzkalandi þar sem kommúnistaflokkurinn var eini leyfði stjórnmálaflokkurinn: „Það þarf enga stjórnarandstöðu þegar stefnan er rétt.“ Kannski man einhver eftir Ulbricht fyrrum pútnahússtjóra og hans stjórnartíð?

Hjörleifur styður  tillögur sínar og trúboð  saman í nokkrum klausum:

„Miklu skiptir að horft verði til allra átta um lausnir og ekki bara til skamms tíma. Í ársbyrjun lá fyrir að brýnasta verkefni alþjóðasamfélagsins og hvers þjóðríkis væri að taka ákvarðanir um bindandi stefnumörkun gegn hlýnun jarðar af mannavöldum. Veirupestin hefur að sjálfsögðu kallað á skjót viðbrögð en framhaldið þarf jafnframt að taka mið af aðgerðum gegn loftslagsvánni.“

„Við upphaf bankakreppunnar haustið 2008 vék ég að þætti nýfrjálshyggjunnar með þessum orðum: „Helstu siglingaljós nýfrjálshyggjunnar hafa verið að láta markaðinn ráða för í smáu sem stóru, hafna ríkisafskiptum og einkavæða allt sem höndum væri komið yfir, jafnt almannaþjónustu, atvinnulíf og fjármálastofnanir. Hvaðeina sem staðið hefur gegn þessari hugmyndafræði hefur verið fordæmt, eftirlit og takmarkanir af hálfu hins opinbera, starfsemi frjálsra verkalýðsfélaga, að ekki sé talað um stjórnmálamenn sem staðið hafa fyrir önnur gildi.““  

„Ekki dugði fjármálakreppan þá til þess að gripið væri til róttækra aðgerða gegn hnattvæðingu viðskiptalífsins sem leitt hefur af sér samþjöppun auðæfa og auðlinda á æ færri hendur. Spurningin er hvort kreppan sem nú er skollin á fær menn til að staldra við og taka upp önnur og vænlegri siglingaljós. Í nýjasta hefti The Economist (28. mars – 3. apríl) segir m.a. undir fyrirsögninni „Að byggja upp ríkisstoðir“ (Building up the pillars of state, s. 20-22): „Ríkisstjórnir á Vesturlöndum beina nú gífurlegum fjárupphæðum til fyrirtækja, afhenda þeim gjafafé og ódýr lán í tilraun til að halda störfum og forða þeim frá gjaldþroti. … Mikill meirihluti hagfræðinga styður þessar aðgerðir sem að nafninu til eru sagðar tímabundnar til að halda efnahagslífinu í öndunarvél þangað til farsóttin er liðin hjá og heiminum er ætlað að hverfa til fyrri hátta. Sagan segir okkur hins vegar að afturhvarf til aðstæðna „fyrir-covid“ er ósennilegt … Líkur eru á að „tímabundin“ ríkisafskipti verði varanleg.“

„ Mestu máli skipta til framtíðar litið ríkulegar endurnýjanlegar náttúruauðlindir til lands og sjávar, gott menntunarstig og öflug söfn og vísindastofnanir. Á þessum kostum þarf að byggja endurreisnina með sjálfbærni í huga á öllum sviðum og metnaðarfull markmið um að draga úr losun gróðurhúsalofts.“

Hjörleifur dregur þær ályktanir einar af heimsfaraldrinum að brautin til kommúnismans sé nú betur vörðuð en nokkru sinni fyrr með auknum ríkisafskiptum. Síðan grípur hann til trúarbragða sinna og Grétu Thunberg að heimurinn sé að farast vegna losunar CO2.

Merkilegt er að náttúrufræðingurinn láti sem hann hafi aldrei heyrt um þá vísindamenn sem færa gild rök fyrir því að hlýnun jarðar geti verið af öðrum orsökum og sé ekkert nýtt fyrirbrigði né óæskilegt í jarðsögunni eins og nafnið Klofajökull bendir til.

Nei: Niður með frjálst efnahagslíf og hagvöxt í heiminum. Niður með viðskiptafrelsi en treystum á ríkisvæðinguna.

Það er eins og Hjörleifur hafi ekki heyrt um að Sovétríkin séu liðin undir lok,Fidel Castro sé allur og  Venezúela sé eins og hún er eftir Maduro og Chavez.

„Það er engin þörf á stjórnarandstöðu þegar stefnan er rétt.“

Niður með Persónuvernd

Persónuvernd er meinvættur í samfélaginu og ætti að leggja niður. Það er morgunljóst eftir afskipti hennar af skimun ÍE en hún ætlaði að koma í veg fyrir hana. Svo er forstjóra hennar falið vald til að sekta fólk eftir vild? Dómsvald og framkvæmdavald. Fáránleg stofnun. 

Heilsufar einstaklinga er ekkert einkamál þeirra heldur samfélagsins alls alveg sambærilegt við almenna skólaskyldu barna. Að hugsa sér að galnir foreldra skuli fá að ráðskast með hvort börn þeirra eru bólusett áður en þau eru sett á leikskóla til dæmis.Brjálæði sem bara getur þrifist undir Persónuverndarvitleysunni.

Lokum þessari stofnun, hún er gersamlega óþörf kratísk vitleysa.