Fyrir flokkinn minn

er frábær grein Brynjars Níelssonar um Sjálfstæðisflokkinn. Þær eru ekki margar greinarnar sem eru skrifaðar til varnar fyrir þennan níræða flokk sem hefur staðið við skuldbindingar sínar frá stofndegi og aldrei breytt stafkrók í upprunalegri stefnuskrá. 

Alltaf hafa risið upp sérsinnar og heimtað brotthvarf frá sjálfstæðistefnunni. Nú síðast Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir og Þorsteinn Pálsson með stofnun Viðreisnar sem hefur það eitt að markmiði að afsala fullveldi landsins og ganga erlendu tollabandalagi Evrópu á hönd. 

Tilefni greinar Brynjars eru úrtöluskrif Friðjóns R. Friðjónssonar sem ekki er alveg ljóst fyrir mér hvort er hrár eða soðinn í fylgismennsku sinni við sjálfstæðishugsjónina frá 1929.

Allavega sér Brynjar ástæðu til að að rifja upp eitt og annað Friðjóni til skýringar.

Brynjar skrifar:

"Hinn ágæti sjálfstæðismaður, Friðjón R. Friðjónsson, skrifar grein í Morgunblaðið á fimmtudaginn var þar sem hann lýsir nokkrum áhyggjum yfir stöðu Sjálfstæðisflokksins í nútímanum.

Sjálfur hef ég nokkrar áhyggjur af stöðu flokksins en þó miklu meiri áhyggjur af stöðu annarra stjórnmálaflokka, sem óljóst er fyrir hvaða gildi standa og hafa enga stefnu nema vera skyldi hentistefnu í tilraunum sínum til að kallast nútímalegir.

Ég tek fyllilega undir með Friðjóni að Sjálfstæðisflokkurinn hefur haft í gegnum tíðina styrk til að standa í fæturna gegn lýðskrumi og upphlaupum.

Þegar Sjálfstæðisflokkurinn hefur verið sterkur og ráðandi afl í stjórnmálum hefur íslenskt samfélag tekið miklum stakkaskiptum, brotist úr örbirgð í öflugt og samkeppnishæft samfélag.

Það gerðist ekki af sjálfu sér heldur vegna þess að fólkið í landinu, úr öllum stéttum, hafði trú á stefnu Sjálfstæðisflokksins.

Á þeirri vegferð voru öfl sem vildu róttækar og „nútímalegar“ breytingar á samfélaginu, bæði innan stjórnmálanna og samtaka launafólks.

Erfitt er að átta sig á hvað Friðjóni gengur til þegar hann gefur í skyn í greininni að Sjálfstæðisflokkurinn sé á móti breytingum á efnahagslífinu, sjávarútveginum, landbúnaðarkerfinu, orkumálum, stjórnarskránni og samfélaginu sjálfu og flokkinn muni daga uppi og verða að steintrölli með sama áframhaldi.

Hefði ekki komið mér á óvart að þessi grein hefði verið skrifuð í þingflokksherbergi Viðreisnar.

Friðjón notar alla sömu frasana sem þaðan koma án þess að segja nokkuð um hverju eigi að breyta og hvernig eða af hverju. En eitt er víst, að skrif hans endurspegla djúpstæða óánægju með forystu Sjálfstæðisflokksins.

Rifja má upp fyrir Friðjóni að efnahagslífið hefur tekið miklum breytingum á mínu æviskeiði, ekki síst á undanförnum átta árum sem ég hef setið á þingi.

Umskiptunum í sjávarútvegi og landbúnaði má líkja við byltingu. Þar hefur orðið mikil hagræðing, sem hefur byggst á útsjónarsemi, dugnaði og hugviti.

Skipulag sjávarútvegsins er fyrirmynd annarra þjóða enda hefur okkur Íslendingum tekist sem fáum öðrum þjóðum hefur auðnast; að reka ekki aðeins sjálfbæran sjávarútveg heldur einnig arðbæran. Sá tími er sem betur fer löngu að baki þegar sjávarútvegur var líkt og þurfalingur á framfæri ríkis og sveitarsjóða.

Ef Friðjón telur það gagnlegt fyrir Sjálfstæðisflokkinn að kollvarpa fiskveiðistjórnunarkerfinu til að mæta kröfum „nútímans“ er hann á villigötum. Stöðugleiki og fyrirsjáanleiki eru lykilatriði í okkar mikilvægustu atvinnugrein.

Ómögulegt er að átta sig á hvert Friðjón er að fara þegar hann segir að Sjálfstæðisflokkurinn sé á móti breytingum í orkumálum. Við værum yfirhöfuð ekkert að tala um raforkumál ef Sjálfstæðisflokkurinn væri ekki til.

Hann hefur nánast staðið einn fyrir því að auðlindir séu nýttar til raforkuframleiðslu með skynsamlegum hætti og samhliða því að byggja upp öflugt og öruggt flutningskerfi raforku. Við værum ekki að tala um orkuskipti og græna framleiðslu ef ekki væri fyrir framsýni sjálfstæðismanna. Í því felst framtíðin, alveg óháð „nútímahyggju“ Friðjóns.

Svo má benda Friðjóni á að stjórnarskránni, þótt ung sé að árum, hefur verið breytt og þær veigamestu undir forystu Sjálfstæðisflokksins.

Stjórnarskrár eru hins vegar þess eðlis að óæskilegt er að þær taki tíðum breytingum og allra síst róttækum breytingum á stjórnskipan landsins af því að einhverjum kann að þykja það nútímalegt. Sjálfstæðisflokkurinn er óhræddur við breytingar, nú sem fyrr, enda aflvaki breytinga og þróunar.

Hann er hins vegar ekki flokkur breytinga breytinganna vegna. Hann vill varðveita góð gildi í mannlegu samfélagi og á sama tíma auka frelsi einstaklingsins til orða og athafna. Það eru forsendur breytinga og þróunar hvers samfélags til að geta staðist harða samkeppni við aðra.

Sjálfsagt er enginn stjórnmálaflokkur eilífur. Stundum hverfa þeir af vettvangi vegna þess að stefnan og gildin sem flokkurinn stendur fyrir höfða ekki til almennings. Það á örugglega ekki við Sjálfstæðisflokkinn.

Hins vegar er það vel þekkt að flokka dagi uppi stundi þeir tækisfærismennsku og hentistefnu í stað þess fylgja stefnu sinni og tali fyrir þeim gildum sem flokkurinn stendur fyrir.

Það gætu orðið örlög Sjálfstæðisflokksins ef farið yrði að ráðum Friðjóns R. Friðjónssonar. Þá getum við velt fyrir okkur hverjir verða steintröll og hverjir ekki."

Þetta er sannleikurinn um sögu Sjálfstæðisflokksins hvort sem mönnum líkar betur eða verr. Þjóðinni hefur vegnað vel þegar flokkurinn hefur haft áhrif en verr  þegar tekist hefur að villa um fyrir kjósendum með niðurrifsmálflutningi eins og Viðreisn stundar og birtist í skrifum manns eins og Friðjóns.

Sjálfstæðisstefnan frá 1929 er einföld í sniðum í tveimur hlutum.

Sá fyrri er að flokkurinn ætlar að vinna í innanlandsmálum að víðsýnni og þjóðlegri umbótastefnu á grundvelli atvinnufrelsis og einstaklingsfrelsis með hagmuni allra stétta fyrir augum.

Hinn seinni felst í nafni flokksins.

Það gefur auga leið að flokkurinn mun aldrei vilja selja sjálfstæði landsins í hendur yfirþjóðlegra afla eins og Viðreisn vill gera og fleiri flokkar.Hann stendur fyrir frelsi til orðs og æðis og samhjálp allra stétta að því markmiði.

Það er auðskilið hversvegna þessi hugsjón höfðar sögulega til svo margra fleiri en fylla skyndiflokka töfralausna sem ætið fara með himinskautum í skvaldri og slagorðaflaumi.

 

 

Brynjar á mínar þakkir fyrir skellegg skrif fyrir flokkinn minn.

Hvaðan á að fá evrur í umslögin?

eftir áþvingaða "kjarasamninga" á Íslandi þar sem hundruð kjarafélaga með stöðvunarvald fá að starfa án afskipta ríkisvaldsins? 

Björn Bjarnason skrifar í dag um holan hljóminn í boðskap Viðreisnar. Þar flettir hann í sundur innihaldsleysi  boðskapar ESB flokkanna á Alþingi og hversu fáránleg hagspeki býr að baki grunnstefi flokkanna tveggja með upptöku evru og inngöngu í ESB:

Björn segir:

" Í umræðum á alþingi um verðbólguskotið í ársbyrjun birtist vel evru-stoðin undir Viðreisn í ræðum Þorgerðar Katrínar Gunnarsdóttur.

Af ræðum Þorgerðar Katrínar Gunnarsdóttur, formanns Viðreisnar, skrifum Benedikts Jóhannessonar, stofnanda og fyrrverandi formanns Viðreisnar, og hugleiðingum Þorsteins Pálssonar, hugmyndafræðings Viðreisnar, blasir við að upptaka evru er kjarninn í stefnu flokksins og það sem heldur honum saman sem jákvætt afl, neikvæði sameiningar- og tilvistarþáttur flokksins er andúð og tortryggni í garð Sjálfstæðisflokksins. +

Síðari þátturinn er eðlislægur í flokksbrotum og einstaklingar sigrast ekki á honum fyrr en þeir ganga að nýju til liðs við gamla móðurflokkinn eins og margsannað er hér og erlendis.

Í umræðum á alþingi fimmtudaginn 28. janúar birtist vel evru-stoðin undir Viðreisn í ræðum Þorgerðar Katrínar þegar hún ræddi við Bjarna Benediktsson, fjármálaráðherra og formann Sjálfstæðisflokksins, í tilefni af því að Hagstofa Íslands birti tölur um 4,3 ­– 4,7% verðbólgu.

Formaður Viðreisnar sagði að í ferðaþjónustulöndum í Suður-Evrópu væri verðbólga við eða undir 0% verðbólgu. Íslenska krónan væri „því enn og aftur að valda verðbólgu hér heima við“. Seðlabanki Íslands hefði reynt að verja fall krónunnar en vegna þeirra tilrauna gæti seðlabankinn ekki „prentað peninga eins og allir seðlabankar eru að gera núna“. Það leiddi til lakari lánskjara fyrir ríkissjóð og skerti svigrúm íslenskra stjórnvalda til mótvægisaðgerða.

„Þetta verðbólguskot er enn ein áminningin um hve vitaónýt íslenska krónan er, hve djúpstæð vandamál hún skapar á endanum fyrir heimilin og fyrir fyrirtækin til skemmri en líka til lengri tíma,“ sagði formaður Viðreisnar og bætti við: „Er það einfaldlega þannig að það megi ekki ræða krónuna, sjálfan fílinn í herberginu?“

Spurningin um fílinn snýr frekar að Viðreisn en öðrum. Hún gefur til kynna að þar á bæ finnist einhverjum nóg um hve evrunni er mikið hampað. Varla getur Þorgerður Katrín talið að þeir sem taka málstað krónunnar sé þvert um geð að ræða ágæti hennar? Prentun peninga án innstæðu er jafnan nefnd sem váboði þegar verðbólga er rædd en það lögmál á greinilega ekki við núna þegar evrum er dælt út úr prentvélunum.

Bjarni Benediktsson sagði að lokinni ræðu formanns Viðreisnar að skilja mætti orð hennar á þann veg að það væri „eftirsóknarvert að vera í hagkerfi þar sem verðbólgan er 0,5%“. Hann liti á hinn bóginn á það sem merki um sjúkleika þegar seðlabanki evrunnar lofaði að „kaupa 70% af öllum ríkisútgefnum pappírum á næstunni — 70%.“ Það bæri ekki sér væntingar um hagvöxt en slíkar væntingar væru hér á landi.

Hann taldi það ranga niðurstöðu hjá Þorgerði Katrínu að kenna íslensku krónunni um verðbólguskotið hér. Að baki því lægju mælanlegar stærðir: Launahækkanir kynnu að hafa „smitast út í verðbólgu“ í hærri álagningu í þjónustu og vöru. „Horft fram á við gerir allur markaðurinn á Íslandi ráð fyrir því að Seðlabankanum gangi vel að ná tökum á verðbólgustiginu og að verðbólga fari lækkandi á komandi misserum,“ sagði fjármála- og efnahagsráðherrann.

Þessu svaraði Þorgerður Katrín með spurningu:

„Er ekki tími til kominn, líka fyrir aðila vinnumarkaðarins í samvinnu við stjórnvöld, að fara að ræða gjaldmiðilinn okkar, eins og ég gat um áðan, fílinn í herberginu? Getur verið að launaþróunin sé með þessum hætti hér heima af því að við erum með þennan gjaldmiðil?“

Þarna sannaðist enn að Viðreisn er eins-máls-flokkur, eintals-evru-flokkur."Flokkurinn er sjálfur fíllinn í herberginu sem engin leið er að tjónka við vegna einsmáls trúarskoðanir hans.

Til viðbótar er hér enn einn fílaflokkur sem heitir Samfylking. Stefnur þessara flokka eru nánast afrit af hvorri annarri þannig að enginn getur greint á milli nema mismunandi skeggvaxtar og hárgreiðslu formannanna. Varla dugandi veganesti í kosningabaráttu að hafa tvo óhagganlega fílaflokka til að velja á milli? 

Furðu skrif dr. Benedikts í maðkabox Moggans í takt við Björn Leví ættu svo að duga til að skýra stefnumið þessa fólks út fyrir kjósendum, allavega þeim sem meðalsnotrir gætu talist. 

Verkalýðshreyfingin þegir svo þunnu hljóði. Hún hefur aldrei viljað útskýr það hvernig ríkisvaldið eigi að standa við þá kjarasamninga sem verkalýðshreyfingin hefur óábyrgast gert með tugum prósenta launahækkanir umfram getu hagkerfisins.

Hvaðan á að fá evrur í umslögin?

Seðlabankinn fær ekki lengur að fella gengið og fær ekki að prenta evrur.

Þorgerður virðist skilja það að einhverju leyti að ofurval verkalýðsfélaganna á Íslandi er með hætti að ekkert þjóðfélag verður rekið með frítt spil þessara bófaflokka yfir höfðum sér.Hún segir: "...líka fyrir aðila vinnumarkaðarins í samvinnu við stjórnvöld," .Slíkri samvinnu hefur nær aldrei verið komið á síðan í þjóðarsátt og sýnir sig að ráðast mikið af pólitískri innréttingu einstakra forystumanna. Fólk á borð við Sólveigu Önnu og Ragnar Þór verða líklega seint staðin að gerð þjóðarsáttar. 

Íslendingar eru nefnilega efnahagslegir óvitar með eldspýtur í púðurtunnu hagkerfisins. Það er margsannað mál.

Evruspekingarnr og ESB sinnanrnir hafa aldrei svarað grunnspurningunni um "kjarabaráttuna" á Íslandi sem semur oft um það sem ekki er til.

 

Hvaðan á að fá evrur í umslögin?

 

 

 

 

 

Verðandi þingmaður

Villi Bjarna sem allir vita hver er og hver er ekki, skrifar afburða skemmtilega grein í Moggann í dag þar sem söguleg yfirferð yfir það sem okkur Íslendingum hefur áunnist á síðustu áratugum er tíundað.

Mér finnst Villi hinsvegar vera allof áfram um það að þakka EES allt þetta og mér finnst hann í raun vera alltof mikill Evrópusinni, sem getur kostað hann minn stuðning þar sem ég er frelsismaður en ekki tollbandalagsmaður.

Öllu EES dekri er ég óssammála um margt en viðurkenni það það sem hefur áunnist við að það samstarf komst á og dró frá mörgum gardínum hjá okkur.

En það er engin ástæða til að kasta þvi sem er í plús þó að við gleypum ekki allt hrátt sem þaðan kemur af nýjum tilskipunum. Orkupakkarnir  eru hluti af því. Ísland á að sjá tækifærin í öllum heiminum en ekki binda sig við gömlu Evrópu undir alræði Frakka og Þjóðverja. Þar getur skilið með okkur Villa.

En Villi skrifar í dag holla upprifjun á síðustu áratugum:

"Að skapa nýtt í atómstöð hugans.

Öll átök eru á milli tveggja grundvallaratriða, vígvöllurinn liggur eftir öllum löndum og álfum, öllum sjó, öllu lofti, en einkum þó gegnum miðja vitund okkar sjálfra. Þannig er heimurinn atómstöð.

Í umbroti atóma verða til ný frumefni en úrgangurinn endar í því að verða blý, sem til lítils er nýtt. Þessi atómstöð er ávallt að kljúfa upp staðnaðar einingar, sumar einingar hverfa í duftið en aðrar verða lifandi verksmiðjur sem framleiða lífsgæði.

Atómstöð mannsandans og stöðnun

Atómstöð mannsandans er miðstöð sköpunar og þróunar. Samtök sauðfjárbænda og Alþýðusamband Íslands virðast telja það hlutverk sitt að vernda blý og stöðnun. Sauðkindin verður ekki uppspretta framfara og bættra lífskjara.

Það koma undarlegar „ályktanir“ frá Alþýðusambandi Íslands, sem bera með sér sterkan vilja til að viðhalda óbreyttu ástandi í atvinnulífi.

Vangeta og snilldarandi

Í átökum milli grundvallaratriða eru átökin einkum milli vangetunnar og snilldarandans.

Vangetan hefur nokkurt úthald en að lokum lætur hún undan. Ástandið í AusturEvrópu eftirstríðsáranna er dæmigerð vangeta. Á milli Austur- og Vestur-Evrópu var járntjald.

Um járntjaldið var háð kalt stríð í vitund stjórnmálamanna. Ef til vill var það stríð fororð friðar. Járntjaldið féll vegna gjaldþrots, vegna þess að vangetan lét undan snilldarandanum.

Hagþróun

Hagvöxtur á Íslandi hefst með þilskipaútgerð, sem heldur áfram með vélvæðingu bátaflotans og togurum. Sennilega hefur sauðkindin aldrei verið samkeppnishæf við sjávarútveg.

Á mínum fyrstu árum á vinnumarkaði voru 25 togarar gerðir út frá Reykjavík. Nú eru þeir sex og lítið atvinnuleysi. Vill einhver bera saman lífskjör og lífsgæði núna og um 1960? Öll er þessi þróun vegna nýsköpunar. Þá var talað um dýrmætan gjaldeyri, af því gengi krónunnar var ranglega skráð með handafli.

Gjaldeyrir er ávallt jafn dýrmætur og heimagjaldmiðill ef gengi gjaldmiðla er ekki handstýrt. Framleiðsluhagkerfi Reykjavíkur varð þjónustuhagkerfi. Vangeta Bæjarútgerðarinnar í þrjú ár kostaði eitt Ráðhús í Reykjavík.

„Nýja hagkerfið“

Eitt sinn var lausnarorðið „nýja hagkerfið“. Það var ekkert nýtt í nýju hagkerfi. Aðeins er beitt nýjum aðferðum við framleiðslu.

Nýjar afurðir og ný þjónusta urðu eftirsóknarverðar. Frá 1990 hefur kaupmáttur launa aukist um 2,1% á ári og lífskjör batnað eftir því. Ekki varð það vegna aukinna aðfanga!(leturbreyt.bloggara)

1990 er merkilegt ár til viðmiðunar. Það er árið sem járntjaldið féll. Það er árið eftir að múrinn milli austurs og vesturs féll. Þá var Ísland á þröskuldi þess að gerast aðili að „Evrópsku efnahagssvæði“, EES, sem leitt hefur efnahagsþróun á Íslandi á liðnum þremur áratugum.

Hvar á Ísland möguleika?

Það er rangt að spyrja þessarar spurningar. Landið á ekki möguleikana.

Það er fólkið sem byggir landið sem á þá. Það eru tvö augljós heimilistæki sem eru merki framfara og nýjunga: Sjónvörp og tölvur. Sjónvörp kostuðu augun úr fólki fyrir nokkrum árum. Sjónvörp nútímans hefðu kostað húsverð fyrir 30 árum. Tölvur með afkastagetu fartölvu hefðu tekið undir sig heilt hús fyrir 50 árum.

Atvinnustefna íslenskra stjórnvalda fyrir 50 árum kallaðist byggðastefna eða skipulagshyggja. Hún fólst í skuttogaravæðingu og hraðfrystihúsaáætlun og eflingu á atvinnu fyrir ófaglærða og uppbyggingu framhaldsskóla víða um land. Hvað áttu framhaldsskólanemar eftir útskrift úr háskóla að gera í sinni gömlu heimabyggð?

Breyttur sjávarútvegur

Svo breyttust aðstæður í sjávarútvegi. Kaupendur sjávarafurða vildu ferskar sjávarafurðir. Vinnsla uppsjávarfisktegunda fer fram án þess að mannshöndin komi nærri.

Í gömlu frystihúsi í Neskaupstað unnu 200 manns. Í nýju frystihúsi í Neskaupstað vinna 75. Vélin sér beinið betur en mannsaugað og sker betur en mannshöndin. Afköstin eru sennilega fimmföld í því nýja.

Mestur hluti starfsmannanna í nýja frystihúsinu er sérhæft vélafólk og tölvufólk.

Aukinn sjávarafli mun ekki bæta lífskjör á Íslandi. Það kann að vera að lífefnaiðnaður á Íslandi bæti lífskjör. Það verður hugvitið sem bætir lífskjör.

Hlutverk stjórnvalda er að skapa starfsskilyrðin en hugkvæmni einstaklinga mun ráða för.

Heilbrigðismál, vandamál?

Heilbrigðismál eru ekki alltaf vandamál. Grunnþættir heilbrigðismála varða einstaklinginn sjálfan, lifnaðarhætti og forvarnir. En málin geta vandast. Þá kemur til sigurför skurðlækninga, sýkingavarna og ónæmisvarna.

Þegar Bismarck ákvað 70 ára lífeyrisaldur urðu fáir 70 ára. Síðan eru liðin 150 ár. Nú er meðalævilengd Íslendinga komin yfir 80 ár.

Mín kynslóð er sennilega sú fyrsta sem fékk fulla meðferð við háþrýstisjúkdómum. Mín kynslóð fékk strax að vita skaðsemi reykinga. Lækningarannsóknir eru til þess að auka lífsgæði. Þar eiga íslenskir vísindamenn góða möguleika á því að verða að gagni með nýsköpun. Heilbrigðismál verða sambland heilbrigðrar skynsemi og hátækni.

Það kann að vera að íslensk heilbrigðisþjónusta geti orðið útflutningsgrein. Þar eru möguleikar. Þá verða yfirvöld heilbrigðismála að hverfa frá þeirri hugsun að heilbrigðismál snúist um það sem í aðgerðarannsóknum er kallað biðraðavandamál. Biðraðir í mánuði og ár, þegar um heilsu og kvalir er að ræða, eru aldrei ásættanlegar.

Biðraðir í bönkum hættu að vera vandamál þegar útlánavextir urðu jákvæðir raunvextir í stað gjafvaxta. Þá jókst framboð lánsfjár og lán urðu lán en ekki „lánafyrirgreiðsla“ til hinna útvöldu.

Rannsóknir og nýsköpun

Nýsköpun verður aldrei morgunverk. Umhverfi nýsköpunar vex út úr umhverfi rannsókna. Það er álitamál hvort rannsóknum í þágu atvinnuvega, til grunnrannsókna sem kunna að leiða til nýsköpunar, hefur verið nægjanlega sinnt. Þolinmæði til árangurs er ekki mikil.

Íslenskt viðskiptalíf hefur fremur lagt stund á eftirprentun, stundum með örlitlum lagfæringum. Það er ekki nýsköpun.

Hvar eiga íslensk fyrirtæki möguleika? Hvar kunna íslensk fyrirtæki að ná samkeppnisforskoti? Dæmi eru um að sterkur heimamarkaður hafi lagt grunn að frekari vexti.

Þá er hægt að tala um rannsóknir í þróun og nýsköpun.

En eins og skáldið sagði: Fegurst auðlegð manns á Íslandi eru skýin sem dragast saman í flóka og leysast í sundur.

Sá tími er liðinn að aðeins sé hægt að hugsa um kaffi og kvæði."

Ég legg til  eftir þennan ágæta lestur að Villi reyni aðeins að draga frá gluggatjöldin varðandi Evrópudaðrið.Það eru bæði kostir og gallar við þetta allt saman og við verður að reyna að skilja hismið frá höfrunum.

Annars verð ég að benda honum á að það eru  að minnsta kosti 2 aðrir flokkar Evrópufólks sem sárvantar fólk með viti til að bjóða fram í kosningunum.

 

Punktum saliensis fyrir afturhaldið:

Nýjar afurðir og ný þjónusta urðu eftirsóknarverðar. Frá 1990 hefur kaupmáttur launa aukist um 2,1% á ári og lífskjör batnað eftir því. Ekki varð það vegna aukinna aðfanga!

Vírusaverksmiðjur Veraldarinnar

blómstra í Kína þar sem fjöldinn er mestur.

Opnu matarmarkaðirnir eru uppsprettan. Þar liggja dauðar leðurblökur og ferskt kjöt án  umbúða og flækingshundar sleikja söluborðin. Í sveitinni er búfénaðurinn í stíum undir svefnloftum bændanna.

Það er þarna sem pestirnar verða til sem breiðast út um heiminn.

Einungis framfarir í læknavísindum okkar hafa getað bægt þessari stöðugu vísrusaframleiðslu  frá okkur og gert þær skaðlausari. En  vestræmum yfirvöldum virðist ofvaxið að skilja þetta og reyna að semja við Kínverja um allt annað en þetta. En stjórnarfarið í Kína er þá með Þeim hætti að þau eru máttugri til hvers sem er vilji þau beita sér af afli.

Því eru erfða-og lækningavísindi okkar að verða æ þýðingarmeiri eftir því sem þröngbýlið vex. Það virðist erfitt að koma böndum á fólksfjölgunina sem kemur með 4.45 börn fædd á hverja sekúndu en auðvitað flest þar þar sem erfiðast er að sjá fyrir þeim. Fátæktin vex,fáfræðin og flóttamannavandamálið  einnig með framrás ISLAMS og annarra hindurvitna.

En þegar við erum að senda pótentáta á þing hjá alþjóðasamtökum þá tala þeir meira um  loftslagsmál og mannréttindi frægra einstaklinga, viðskipti og vegabréf heldur en raunverulega vandamalið sem er fólksfjölgunin á jörðinni.

Ef mannkynið nær ekki tökum á því meginvandamáli fjölgar mannskæðum vírusum hraðar en að við getum greint þá. Náttúran mun hefta vöxtinn í mannkyninu vilji það ekkert gera sjálft.

Pestir sem verða jafningjar spönsku veikinnar, svarta dauða, SARS,SARS COV-2,influensur A-Ö,  Ebolu og hvað þær heita allar þessar kúlur djöfulsins, verða þá þau umhugsunarefni sem hæst munu bera. Mannkynið er að komast á eða er komið á endastöð þolmarka vistkerfisins, ekkert land er að verða eftir fyrir villt dýr önnur en manninn eins og við sjáum þegar tígrisdýrin væru líklega að verða útdauð ef ekki er hægt að smala þeim í búr í Bandaríkjunum og þannig má lengi telja.

Heilbrigt fjölskyldulíf eins og við höfum haft í hávegum virðist frekar á undanhaldi en hverskyns afbrigði í kynlífi, ná meiri útbreiðslu og athygli. Ef þetta vinnur á móti fólksfjölgun,þá kemur spurning hvort ástæða sé til að amast við þessu eins og gert er?.

Verði fjöldavandamálið óviðráðanlegt á verður þá  brugðist við hungursneyðum á heimsvísu eða á hver að vera ábyrgur fyrir sér? Munu opinber heilbrigðiskerfi skipta sér af almannaheilsu alþjóðlega í framtíðinni eða tekur einhverskonar einangrunarstefna völdin? 

Ég verð feginn að þurfa ekki að svara auknu spurningaflæði á slíkum nótum sem munu samt heyrast þó síðar verði ef grundvallarspurningunni verður ekki svarað. Hversu margir ætla  jarðarbúar að verða í lok aldarinnar?

Vírusaverksmiðjur veraldar ganga þegar fyrir fullum dampi og hætta ekki þó að við höggvum einn og einn nýjan, ef á skal ei að stemmd eins og Ás-Þór gerði sér ljóst fyrir margt löngu. 

 

Bjarga Rússar og Kínverjar?

heiminum frá COVID 19?

NPR hefur þetta að segja:

"

China and Russia are vying for a role in ending the global coronavirus pandemic.

Both countries have produced vaccines that they intend to sell to countries that can't afford the ones being used in the United States.

Even if these vaccines don't work as well as the ones authorized in the U.S., there's no question the Chinese and Russian vaccines will be welcomed by lower resourced countries, in part because the vaccines will be available and affordable.

"China has an enormous vaccine production capacity," says Deborah Seligson, an assistant professor at Villanova University. That enormous capacity is at least in part because China is an enormous country.

And since public health measures have largely kept the virus in check in China, that capacity can be used to send vaccines around the world.

"There are going to be huge advantages to these Chinese vaccines once they're fully tested and if they turn out to be effective," she says.

The two leading vaccines from China are made by two companies: Sinovac and Sinopharm. The former is a private company, the latter a government entity. Vaccines from both companies have been granted conditional approval in China.

SWhat makes these vaccines attractive for distribution in lower resourced countries is they don't require special refrigeration as some of the other new vaccines do and they'll be cheap.

The concept behind the vaccines made by Sinovac and Sinopharm is decades old. It's an approach used successfully in the 1950s to make a polio vaccine. It involves growing the virus in a lab, then inactivating it with a chemical like formaldehyde and using the inactivated virus in a vaccine.

"Their inactivated viral vaccine is based on research that they had conducted to develop a vaccine for SARS, and so that actually gave them a head start," says Abigail Coplin, an assistant professor of sociology and science, technology and society at Vassar College. She keeps her eye on Chinese biotech companies.

SARS was a deadly outbreak in the early 2000s in China caused by a close relative of the coronavirus. It appeared at the time as if a global pandemic of SARS were a real possibility. In the end, the coronavirus turned out to be reasonably difficult to transmit from person to person, and with relatively modest public health measures in place, SARS basically just disappeared in 2004. So the SARS vaccines being developed were shelved.

 

But there's still a question of whether the new Chinese vaccines are effective.

"We just haven't seen the full trial results published yet," Coplin says.

Although both companies have claimed their vaccines are effective, neither Sinopharm nor Sinovac has published results from its efficacy trials. Coplin sees nothing nefarious about that. Since there's very little virus circulating in China, to test their vaccine the Chinese have had to turn to countries like Brazil, Indonesia and Turkey.

"When you're running that many trials internationally, it does take a lot of time to actually analyze that trial data," Coplin says.

The results that have come out have varied widely. A study in Brazil initially reported 78% effectiveness, but that number was later revised to slightly more than 50%. At the same time, a study in Turkey appeared to show 90% effectiveness.

Without definitive trial results showing that any of the Chinese or Russian vaccines work, why have apparently more than a dozen countries around the world signed deals to get one of these vaccines?

"It's a measure of how desperate countries feel and how much uncertainty they face," says J. Stephen Morrison, director of the Global Health Policy Center at the Center for Strategic and International Studies.

But, he adds, "most countries are not throwing themselves hook, line and sinker into partnerships with the Chinese."

That's because there are other, low-cost alternatives. A vaccine made by Oxford University and AstraZeneca is also racking up lots of international customers, and it has also been given some form of regulatory go-ahead in several countries including India. That country is also likely to have its own vaccine candidate that will be inexpensive and widely available.

But there's already another major entrant into the international vaccine arena.

"Back on Aug. 11, the Russian government, with great fanfare, announced the first in the world registration of a vaccine against COVID," says Judyth Twigg, a professor at Virginia Commonwealth University whose work focuses on Russian health policy.

The Russians chose Sputnik V as the name for their vaccine for a reason.

Argentina takes a shot  With Russia's Sputnik Vaccine

"They're very deliberately invoking imagery of Russia reemerging as a great power status," Twigg says. "'We're back. We're at the scientific and technological top of the world.'"

Almost immediately Russia started courting interest in their vaccine from other countries.

"The problem there was that they had not only barely started Phase 3 clinical trials, they had barely started ramping up production," Twigg says.

Now production has ramped up, says Twigg, and Russia is claiming that its vaccine is more than 90% effective, although data for that claim haven't been published yet for other scientists to scrutinize.

Nonetheless, there are buyers. Argentina recently purchased 300,000 doses of Sputnik V, apparently at a very favorable price.

"[Russia] said, 'Let's see if we can get some sort of international caché out of being a donor that's finally sending some vaccine to a non-Western, non-northern hemisphere country," says Twigg.

One thing is clear: The world is going to need a number of vaccines to work if the global pandemic is really to be brought under control. That's why many eyes are trained on the Chinese and Russian candidates."

Auðvitað verður að ráðast á málið á heimsvísu. Manni skilst að Biden sé rýmri á peninga en Trump svo kannski leggur hann í púkkið.

Af hverju lesa menn ekki?

skýrslu Geirs H. Haarde frá 2008 um aðild að ESB, hvað er í boði og hvað ekki. Sérstaklega bls74-84.

Að ræða um hluti sem eru ekki í boði er ítrekað reynt að halda að kjósendum að séu umsemjanlegir. Ýmsir halda þessu fram sem bara ráða engu nema eigin óskhyggju og framleiða falsfréttir af Ólafi kóngi.

Umræðan er því öll á villigötum en skýrsla Geirs H. Haarde er algerlega skýr um hvað er hægt og hvað ekki.

Af hverju lesa menn ekki skýrsluna til að vita allt um aðild að ESB? 

Kínversk kennslustund

 hlotnaðist mér einn dag fyrir margt löngu.

Ég var þá strandaður í 2 vikur í Hong Kong þar sem ég var þar sem farþegi hjá Cargolux sem kom ekki í nokkurn tíma á Kai-Tak. Ég fékk því nægan tíma til að slæpast og horfa á mannlífið þarna sem er fjölskrúðugt. Allt frá margmilljóna fólki til nakinna vesalinga sem lágu undir dagblöðum um nætur.

Enn daginn fór ég út að versla. Fór í fallega búð og fór að skoða myndavélar. Kaupmaður gaf mér strax konjakk og varð ég fljótt kenndur og kaupafús. Hann sýndi mér myndavél sem mér leist á og keypti en þegar ég koma á hótelið var það allt önnur vél en ég hélt að ég væri að kaupa. Ég fór því daginn eftir í búðina og vildi skipta.

Nei vinur minn segir þá kaupmaður, þú gerðir vitleysuna og lést mig plata þig.Ég græddi en þú tapaðir. Ég vil því engin frekari viðskipti við þig þar sem ég er í plús en þú í mínus.

Hann horfði svo á mig og sá auðvitað að ég var fúll. Á ég ekki að segja þér svolítið frá okkar kerfi af því að ég sé að þú ert ókunnugur hér. 

Hér er mannfjöldinn slíkur að hver einstök viðskipti skipta máli. Þú annaðhvort græðir eða tapar. Ef ég græði þá er ég ánægður en þú fúll. Þá er okkar sambandi lokið og ég hef ekkert frekar að tala við þig.Vil bara fá næsta viðskiptavin til að fást við.

Hér byrja ég á því að bjóða þér einhvern smáhlut sem er augsýnilega undirverðlagður.Þú kaupir hann og ég gef þér billegt  konjakk. Þú ert búinn að fá traust á mér.

Nú sýni eg þér annan hlut sem er yfirverðlagður eins og myndavélin sem þú keyptir í gær.  Nú græddi ég en þú tapaðir. Viðskiptum lokið  þar sem ég er í plús. Vesgú næsti.

Skilurðu lögmálið vinur. Nú skaltu bara fara eitthvað annað, hér er ekkert að sækja fyrir þig.

Ég fór og prófaði kerfið í annarri búð Kaupmaður þar baðaði öllum öngum þegar ég keypti fyrsta hlutinn og fór svo út.

Ég er þakklátur þessum kennara mínum í asískum fræðum, Mér finnst ég skilja að lögmál fjöldans og þröngbýlisins eru allt önnur en hjá okkur hér á klakanum og fámenninu.

Kínverska efnahagslífið sem er stjarnfræðilega stærra en okkar leiðir af sér að allt önnur lögmá gilda þar en hér.

Kínverski kommúnistaflokkurinn stjórnar því öllu með her-og dómsvaldi. Gagnrýndu Xi og þú ert á leiðinni í 18 ára fangelsi. Flokksnefndir eru settar upp í  stórfyrirtækjunum sem ráða til jafns við eigendur.

Halda menn virkilega að Íslendingar eigi erindi í að eiga banka með þessum mönnum?

Ég held að mörg hugtök  sem við hossum hér sem góð skiljist bara ekki í hinum asíska huga. Heiðarleiki, orðheldni,eru hugtök sem eru framandi í þeim hugarheimi. Vegna aðstæðna sem við þekkjum ekki vegna þess hversu okkar aðstæður eru allt aðrar. Okkar líf er allt annað en þröngbýlið í Asíu skapar.

Því er því fáránlegt að halda að við verðum þátttakendur í einhverju belti og braut kínverska kommúnistaflokksins. Hann hefur allt önnur markmið en við höldum og skiljum. 

Kínversk kennslustund  varð mér dýrmætt veganesti og er enn.

Bretar nálgast 10%

af þjóðinni bólusett, lokið eða byrjað.Ísrael um 20% fólksins byrjað eða lokið.

Ísland Svandísar Svavarsdóttur og Katrínar Jakobsdóttur  nær varla 3 % byrjað eða lokið.

Samt steytir Svandís sig og segist að það hafi verið rétt af sér að hanga með Evrópusambandinu í bóluefnissamningum.

Björn Bjarnason steinþegir auðvitað vegna EES dýrkunar sinnar og þar með orkupakka-íhaldið upp til hópa. Og  ekki er hætta á að Samfylkingarflokkarnir báðir segi múkk á móti þessu.

Við hin eigum að vonast eftir að meirihluti Íslendinga verði bólusettir í sumar eða haust af því að hún Svandís segir það.

 

Svo segir í þjóðsögunni um stúlkuna og tröllið á glugganum:

„Fögur þykir mér hönd þín,

snör mín, en snarpa, og dillidó.“

Þá segir hún:

„Hún hefur aldrei saur sópað,

ári minn, Kári, og korriró.“

Þá segir hinn á glugganum:

„Fagurt þykir mér auga þitt,

snör mín, en snarpa, og dillidó.“

Þá segir stúlkan:

„Aldrei hefur það illt séð,

ári minn, Kári, og korriró.“

Þá er sagt á glugganum:

„Fagur þykir mér fótur þinn,

snör mín, en snarpa, og dillidó.“

Þá segir stúlkan:

„Aldrei hefur hann saur troðið,

ári minn, Kári, og korriró.“

Þá er sagt á glugganum:

„Dagur er í austri,

snör min, en snarpa, og dillidó.“

Þá segir stúlkan:

„Stattu og vertu að steini,

en engum þó að meini,

ári minn, Kári, og korriró."

Er þetta bóluefnismál ekki stórkostlegur árangur í saursópun Svandísar undir teppið ? 

Og Kári minn kunni líklega ekki að galdra okkur til bjargar. 

Er ekki Svandís eiginlega orðin að steini fyrir afrek sín í heilbrigðismálunum eins og tröllið í þjóðsögunni meðan Bretar stefna nú yfir 10% af þjóðinni sem bólusett?

 

Verðbólga?

"Bjarni Benediktsson fjármálaráðherra segir ástæðu til að hafa ákveðnar áhyggjur af mestu verðbólgu sem mælst hefur í sjö ár, en vonast til þess að þessi toppur mælist í eitt skipti og gangi svo til baka. 

Verðbólga síðustu tólf mánaða mældist 4,3 prósent í nýjustu útreikningum Hagstofunnar nú í janúar. Þetta er í fyrsta skipti síðan í desember árið 2013 sem verðbólga fer upp fyrir varúðarmörk Seðlabankans. Eitt af markmiðum bankans er að halda verðbólgunni sem næst tveimur og hálfu prósenti. Bjarni Benediktsson segir janúartölurnar hærri en spáð hafði verið.  

„Það er ástæða til að hafa ákveðnar áhyggjur af þessu. Auðvitað vonumst við til þess að þetta sé skammvinn hækkun, en við þurfum að fylgjast vel með þessari þróun. Það virðist vera nokkuð víða sem áhrifanna gætir til hækkunar. Mögulega erum við að sjá launahækkanir leka út í verðlag," segir Bjarni.

Hann segir að það sé Seðlabankans að bregðast við verðlagssveiflum: „Og við skulum vonast til þess að mál þróist ekki með þeim hætti að sú vaxtastefna sem við höfum notið góðs af að undanförnu þurfi að koma til endurskoðunar vegna þess. Þess vegna skiptir öllu máli að við stöndum saman gegn verðlagshækkunum í landinu, það eru miklir hagsmunir undir í því."

Þetta er ekki afmælisgjöfin sem fjármálaráðherra vildi fá?

Það má segja það, en við skulum vona að þetta sé mæling sem kemur í eitt skipti og gengur svo til baka. Við getum öll haft áhrif á það, fyrirtækin, opinberir aðilar, og það er mjög mikið undir að okkur takist að halda verðbólgunni undir þessum vikmörkum þar sem við viljum hafa hana," segir Bjarni, sem á 51 árs afmæli í dag."

Bjarna eru sendar hamingjuóskir í tilefni afmælisins. Hann ber af flestum öðrum þingmönnum að vizku og vexti.

Gengi krónunnar hefur áhrif á verðbólguna. Ef það styrkist lækkar verðbólgan. Evruspekingarnir gleyma yfirleitt þeim áhrifum sem mismunandi fasi íslensks efnahagslífs við þann evróspka hefur.Ferðamennskubúmmið kom hér en ekki þar svo eitthvað sé nefnt.

Það er sjálfsagt ekki fallegt að spyrja Bjarna hvaða áhrif opinberar hækkanir um síðustu áramót hafi haft á þessar verðbólgutölur,brennivínið sem annað? 

 

 

 

Hvert er okkar markmið?

varðandi hælisleitendur?

Í frétt í Morgunblaðinu segir svo af Mettu Fredriksen:

"Mette Frederik­sen, for­sæt­is­ráðherra Dan­merk­ur, seg­ir það mark­mið sitt að eng­inn sæki um alþjóðlega vernd í Dan­mörku. Þetta sagði Frederik­sen í umræðum í danska þing­inu á föstu­dag eft­ir að Pia Kjærs­ga­ard, fyrr­ver­andi formaður Danska þjóðarflokks­ins, hafði kallað hana til andsvara. „Það er mark­mið okk­ar, en ég get auðvitað ekki gefið nein lof­orð um það,“ sagði Frederik­sen.

Eins og greint var frá í Morg­un­blaðinu í vik­unni voru um­sókn­ir um alþjóðlega vernd í Dan­mörku 1.631 á nýliðnu ári eða 3 á hverja 10.000 íbúa. Miðað við höfðatölu voru um­sókn­ir sex­falt fleiri á Íslandi.

Um­sókn­um um alþjóðlega vernd hef­ur fækkað veru­lega í Dan­mörku síðustu árin en dönsk stjórn­völd hafa mark­visst unnið að því að gera fólki erfiðara fyr­ir að sækja um, og landið um leið að síður ákjós­an­leg­um áfangastað fólks í leit að betra lífi.

Þannig voru um­sókn­irn­ar ríf­lega 21.000 í Dan­mörku árið 2015 þegar flótta­manna­straum­ur frá Sýr­landi stóð sem hæst.

Ekki hafa færri sótt um vernd í Dan­mörku frá því farið var að halda utan um töl­urn­ar í Dan­mörku með skipu­leg­um hætti árið 1998, að því er fram kem­ur í um­fjöll­un Berl­ingske Tidende. Þrátt fyr­ir það hafa aldrei fleiri verið á flótta í heim­in­um, eða um 80 millj­ón­ir sam­kvæmt töl­um frá Sam­einuðu þjóðunum.

Eng­in áform eru um að hætta al­farið að taka við flótta­mönn­um, en sam­kvæmt töl­um frá danska út­lend­ingaráðuneyt­inu yf­ir­gefa nú fleiri flótta­menn landið en koma.

Seg­ir fyrri stjórn­mála­menn hafa gert mis­tök 

Mette Frederik­sen sagði stjórn­mála­menn fyrri tíma hafa gert grund­vall­armis­tök með því að gera of litl­ar kröf­ur til þeirra út­lend­inga sem hugðust koma til lands­ins. Nefndi hún sem dæmi kröf­ur um að þeir gætu fram­fleytt sjálf­um sér og til­einkað sér „dönsk gildi“. „Við verðum að sjá til þess að ekki komi of marg­ir til lands­ins okk­ar, ann­ars get­ur sam­heldn­in ekki þrif­ist. Sam­heldn­inni er þegar ögrað.“

Frederik­sen tók við embætti for­sæt­is­ráðherra sum­arið 2019 eft­ir að vinstri­flokk­ar unnu sig­ur í þing­kosn­ing­um. Í kosn­inga­bar­átt­unni hafði flokk­ur henn­ar, Sósí­al­demó­krat­ar, til­einkað sér að mestu stefnu Danska þjóðarflokks­ins í inn­flytj­enda­mál­um, svo mjög að vart mátti sjá á milli.

Hafði hún til að mynda boðað að ekki yrði hróflað við al­mennu reglu­verki í kring­um mál­efni flótta­fólks, sem komið var á að und­ir­lagi Danska þjóðarflokks­ins til að stemma stigu við fjölg­un um­sækj­enda upp úr 2015.

Und­ir það falla regl­ur um sam­ein­ingu fjöl­skyldna, brott­vís­un þeirra sem ger­ast brot­leg­ir við lög, samn­ing­ar um rík­is­borg­ara­rétt og fleira. Sama gild­ir um hina svo­kölluðu „viðhorfs­breyt­ingu“ (d. para­dig­meskiftet) sem lög­fest var 2019 og kveður meðal ann­ars á um að öll land­vist­ar­leyfi til flótta­fólks skuli ein­ung­is vera tíma­bund­in."

Dönum er greinilega farið að ofbjóða vandamálin sem af hælisleitendum stafa menningarlega sem og efnahagslega. Þeir eru að reyna að þrengja aðganginn að Danmörku.

Hver er okkar stefna? Okkar aðstreymi af hælisleitendum er margfalt það sem annarsstaðar gerist og efnisleg meðferð virðist taka hér mun lengri tíma en annarsstaðar.

Viljum við hafa hér allt opið upp á gátt? Á Sema Erla og mótmælendahópur hennar að slá taktinn fyrir okkur?

Eiga lögfræðingar eins og Magnús Norðdahl og áður Helga Vala að hafa frítt spil í að teygja á landvistarleyfum?

Ég var að lesa það að  hver hælisleitandi sem hér fær að stansa kostar um 30.000 krónur á dag.

Þúsund slíkir kosta 30 milljónir á dag. Og sveltur ekki okkar fólk og stendur í biðröðum eftir matargjöfum? 

Og er ekki okkar heilbrigðiskerfi á þolmörkum?

Stundum var talað um norræna samvinnu og stefnulegt samflot með þeim þjóðum sem okkur eru skyldastar.

Hvert er þá okkar markmið í hælisleitendamálum miðað við það sem Mette Fredriksen segir?