Áramótaskaupið 2014

horfði ég á í fimmta sinn í heild sinni.

Mín niðurstaða er sú að vinstri menn eru algerlega húmorlausir í augum hægri manna. Við getum hreinlega ekki brosað að vinstri-bröndurum.Þetta er bara allt öðruvísi hugsun. Enda er þetta fólk með Sjálfstæðisflokkinn á heilanum eingöngu. Hann er einn brandarverður.  

Ég býðst til að segja fyrir um hvernig næsta áramótaskaupi verði tekið með því einu að fá að sjá hverjir verða ráðnir til að gera það. Án þess að sjá pródúktið.

En líka væri best er að leggja þennan rándýra sérsniðna þátt af alfarið. Spaugstofan er alveg fullfær um að framleiða grín sem allir geta hlegið að. Áramótaskaupið  2015 verður að öllum líkindum ekki hótinu skárra en 2014 af þessum ástæðum.

Vegbrýrnar í Flóríðu

eru alveg heillandi að mínu viti. Þær eru fallegar og stílhreinar og allar eins. Ef það á að byggja brú yfir 12 akreinar eða bara 6  þá er brúin mikið til eins. Bara mismunandi löng. Burðarbitarnir eru grænir, súlur og undirstöður gular,og veggir gulir og munstraðir. Allt saman forsteypt. Virðist bara vera snðið niður í metravís og ekkert meira með það.

Þegar við á Íslandi byggjum brú, þá er fyrst hringt í fokdýran arkitekt. Svo er byrjað á umhverfismati og breytingum á aðal-og deiliskipulögum með svo og svo löngum andmælarétti, svo þarf áfrýjunarefnd skipulagsmála að stimpla,biskupinn að blessa og gott ef ekki jafnréttisnefnd um launajöfnuð líka. Svo  er handvalin verkfræðistofu úr gæludýraflokknum og svo er byrjað að hanna nógu spes og einstakt mannvirki með ótal tilbrigðum í undirstöðunum. Helst úr hreinu ryðfríu stáli eða öðrum ámóta dýrindum.

Allt saman auðvitað rándýrt með nógu lítilli steypu og þess meira af strekkistáli svo að þetta minnismerki um slánkleika ur Eurocode og Finite Element forritunum fínu standi helst um alla eilífð. Hvað með það  þó að titringur sé jafnvel svipaður og í þöndum píanóvír og brúin dúi ef einhver nennir að hossa sér til þess að ná eigintíðninni og fá fram góðar sveiflur.

Ef Kaninn ætlar að byggja brú þá er hún greinilega pöntuð í metravís og er komin upp áður menn líta við.

Þannig er Kaninn skipulagður og skynsamur í flestu nema kannski í utanríkispólitík, þar sem margir al-amerískir sveitastrákar leggja línur fyrir fólk í Langtburtistan sem hvorki skilur lýðræði, mannréttindi eða virðingu fyrir lífinu. En það er önnur saga.

Umferðin streymir hér dag og nótt eins og stórfljót eftir stórkoslegu vegakerfinu og maður sér varla árekstra.Bensínið og bílarnir kosta íslenska verðið deilt með pí. Enda skilur Kaninn að efnahagslífið hvilir á samgöngum og ferðatíma. Maður sér einn og einn hjóla á götunum en fátítt er það. Harleyinn er hinsvegar algengur þar sem farvindurinn flaxar hári og skeggi í fullkomnu hjálmlausu frelsi,

Vegbrýrnar í Flóríðu eru heillandi, stílhreinar  og fallegar á að líta. 

 

"Eitt orð af viti"

sagði Þórhallur verkfræðingur vinur minn í veiðitúrnum : "Skál" . Það er alltaf hressandi þegar einhver kemur með eitthvað vitrænt í umræðuna þegar menn eru að tapa sér við eigið ágæti.

 

Maður er búínn að hlusta með andagt á forystumenn hinna mörgu launþegasamtaka tala um óhjákvæmileika 50 % taxtahækkana eftir læknasamningana sem ríkið gerði. Satt að segja var ég búinn að búa mig undir að gefast upp og hætta að hugsa um þetta þegar kemur grein í Mrgunblaðinu á laugardaginn eftir Björn Sveinbjörnsson formann Starfsgreinasambandsins sem fyllir mann von um að ekki sé útilokað að gera eitthvað skynsamlegt.

Þessi rödd á sannarlega rétt á að heyrast í allri þessari umræðu þar sem hún er bæði skynsamleg og yfirveguð:(Bloggari feitletrar að vild sinni)

"Þann 2. febrúar 1990 undirrituðu launafólk og atvinnurekendur heildarkjarasamning til 18 mánaða. Samningnum var ætlað að ná verðbólgu hratt niður - en hún hafði verið 21% árið 1989 - og tryggja atvinnuöryggi. Æ síðan hefur þessi samningur gengið undir nafninu þjóðarsátt um kjaramál.

 

 

 

Staðan á vinnumarkaði er gerbreytt á 25 ára afmæli þjóðarsáttarsamningsins. Hér er minni verðbólga en sést hefur um árabil og jafnvel verðhjöðnun. Hins vegar hefur launamunur í landinu aukist jafnt og þétt. Margir hópar á vinnumarkaði krefjast því verulegrar launaleiðréttingar og launahækkunar og horfa m.a. til nýlegra samninga við kennara og lækna.

 

Talsmenn atvinnurekenda segja að ekkert svigrúm sé til slíkra breytinga; allt fari á hvínandi kúpuna og verðbólgan æði aftur af stað verði launahækkanir ekki með hóflegasta móti. Þessi sultarsöngur atvinnurekenda er gamalkunnur, enda kyrjaður hástöfum í hvert einasta sinn sem launafólk sest að samningaborðinu.

 

 

Starfsgreinasamband Íslands hefur sett fram sanngjarna og skýra kröfu í aðdraganda kjaraviðræðna. Sambandið leggur megináherslu á að lægstu laun hækki verulega frá því sem nú er, þannig að þau verði ekki lengur undir framfærslu- og jafnvel fátæktarmörkum, eins og raunin er nú. Jafnframt á að horfa á krónutöluhækkun launa almennt en ekki prósentuhækkun, eins og því miður hefur verið gert allt of lengi. Það er engin sanngirni í því að sá sem er með 800 þúsund krónur í laun á mánuði hækki um 240 þúsund krónur í launum við 30% launahækkun en sá sem er með 200 þúsund krónur í mánaðarlaun hækki um 60 þúsund krónur. Það liggur í augum uppi.

 

 

Forsætisráðherra hefur lýst því yfir að hann styðji hugmyndina um krónutöluhækkun launa. Ég fagna því. Ég vona jafnframt að samningsaðilar geti sæst á umtalsverða hækkun lægstu launa og raunsæja krónutöluhækkun hópa sem eru ofar í launastiganum.

 

Hugmynd um nýja þjóðarsátt hefur verið reifuð víða síðustu ár en til þess að svo megi verða þarf margt að koma til. Mikilvægt skref í þá átt er sátt um hækkun taxtalauna í samræmi við kröfur Starfsgreinasambandsins. Lykilatriðin eru tekjujöfnun í gegnum kjarasamninga og skattkerfið og efling velferðarkerfisins. Einungis þannig verður ný þjóðarsátt 25 árum síðar raunhæf."

 

Maður beinínis öðlast von við að lesa svona viðhorf eftir að hafa hlustað á margt miður raunhæft undanfarið. Það væri í rauninni sorglegt ef þjóðin ætlar ekki að nýta sér þau tækifæri sem við blasa til hagsbóta fyrir lífskjör þeirra sem bágust hafa kjörin en missa ekki verðbólgudrauginn úr flöskunni. Við vitum það öll að þær kjarabætur eru bestar þegar við fáum meira fyrir krónuna okkar á morgun heldur en í dag. Þegar við getum séð launin okkar vaxa að raunverulegum kaupmætti. Getum séð verðlagið lækka og krónunum okkar raunverulega fjölga.

 

Mikil væri sú gæfa ef þjóðinni auðnaðist að feta þá leið sem Björn Sveinbjörnsson bendir okkur á. Það var sannarlega kominn tími til að einhver segði "eitt orð af viti" í þessum kjarasamningatúr.   

Varalögregla

er stofnun sem er löngu tímabær.

Í síðustu árás skrílsins og glæpalýðsins á lögregluna og Alþingishúsið munaði of mjóu að margra mati. Síðan þá hefur ekkert gerst að mér sýnist.

Landamæri Íslands eru galopin fyrir hvaða hryðjuverkamönnum sem eru í boði Schengen-aðildar þeirra Björns Bjarnasonar og Halldórs Ásgrímssonar sem ekki má hrófla við. Ekki má eiga hríðskotabyssur vegna þess að það særir þjóðerniskennd ýmsra velmeinandi húsmæðra að fá þær ekki gefins, hvað þá að borga fyrir svoleiðis drasl.

Ein og ein rödd heyrist um hættuna af múslímskum hryðjuverkamönnum sem gæti dottið í hug að bregða sér hingað. Það er auðvitað um að gera að ræða svona mál ekki upphátt og gera ekki neitt fyrr en þá of seint.

Ég held að stofnun Varalögreglu sé samt löngu tímabær.

Vá Islams

Var heiti á grein sem bloggarinn setti í Morgunblaðið á mánudaginn var. Af því að margir úr Samfylkingunni segjast ekki aldrei lesa Moggann þá skelli ég greininni hér svo þeir geti líka lesið og hneykslast á mér.

 

"Vá íslams var Winston Churchill ljós árið 1899. Þá sá hann hvernig íslam leggur sína dauðu hönd á allar framfarir. Í dag sést þetta meðal annars á því hversu bókaútgáfa og bóklæsi er miklu minni í öllum múslimalöndum en á Vesturlöndum og framgangur vísinda, menningar og þekkingar þá líka mun minni.

Það hefur auðvitað mikil áhrif á andlegan þroska múslimasamfélaga hvernig konur eru kúgaðar. Þær eru sviptar möguleikum á menntun og frelsi til að ráða eigin lífi. Það er því ekki kynlegt hversu vísindin og þekkingin eru aftarlega í þessum löndum. Ólæsi, fá- fræði og sóðaskapur ríður þar húsum vegna allskyns siðvenja.

 

Íslam er fötlun og ófrelsi sem menn eru að leggja á sig með opnum augum. Það er fáfræðin og mið- aldamyrkrið sem ríkir í múslimaheimum sem er það brjóstumkennanlega við ríki íslams og orsakar þær sjálfspyndingarlegu hörmungar sem iðkunin leiðir yfir fólkið sem hún undirokar. Það er beinlínis raunalegt þegar upplýst ungt fólk af báðum kynjum á Vesturlöndum lætur ginnast til þessarar trúar sem takmarkar frelsi þess til orðs og æðis.

Winston Churchill var ungur hermaður og blaðamaður árið 1899. Þá formaði hann þessar hugsanir: „Hversu hrikaleg er ekki sú bölvun sem múhameðstrúin leggur á fylgjendur sína! Auk þess ofstækisfulla æðis þeirra sem er eins hættulegt í manni eins og hundaæði í dýrum, þá er þetta skelfilega örlagaþrungna sinnuleysi. Áhrifin eru augljós í mörgum löndum. Óábyrg hegðun, óskilvirkt landbúnaðarkerfi, silalegar aðferðir í verslun og óöryggi með eignir eru fyrir hendi hvarvetna þar sem fylgjendur Spámannsins stjórna eða búa. Úrkynjuð tilfinningasemi sviptir lífið náð og munúð sem og reisn og helgi sinni. Sú staðreynd að í lögum Múhameðs verður hver kona að tilheyra einhverjum manni sem hans algera eign, annaðhvort sem barn, eiginkona eða hjákona, tefur fyrir endanlegri útrýmingu þrælahalds þar til þess dags að íslam hættir að vera hið mikla vald meðal manna. Einstakir múslimar geta sýnt af sér góða kosti. En áhrif trúarinnar lama félagslegan þroska þeirra sem fylgja henni. Ekkert sterkara afturhald er til í heiminum. Langt frá því að vera á undanhaldi í veröldinni er mú- hammeðstrúin herská og yfirgangssöm trú. Hún hefur nú þegar breiðst út um Mið-Afríku og vekur upp óttalausa stríðsmenn í hverju spori sínu; – og væri það ekki fyrir það að kristindómurinn hvílir í sterkum örmum vísinda, þeirra vísinda sem hann hafði barist gegn án árangurs, gæti siðmenning nútíma Evrópu fallið, sem menning hinnar fornu Rómar féll.“

Það er hægt að deila vorkunn Churchills með þessu fólki sem býr sjálfu sér þessi döpru örlög vegna þess skelfilega oks sem hugmyndafræði íslams leggur á áhangendur sína. Og líklega er stjórnmálalegi þáttur íslams og regluverk hans mun verri viðfangs en trúin sjálf.

Guðstrúin þeirra getur verið bæði hrein og falleg og margir áhangendur geta verið góðir menn. Þeirra eini guð sem þeir kalla Allah er áreiðanlega ekki fjarskyldur þeim guði sem kristnir menn leita til. En það er stjórnkerfið og grimmar kennisetningar sem Múhameð reyrði guðstrúna í og það ok sem þessi trú leggur því á fólkið sitt, sem hefur þessar sömu illu afleiðingar í dag og þær sem Churchill sá fyrir meira en öld.

Íslam er ekki samrímanlegt vestrænum gildum. Það á því ekki að leyfa neinskonar starfsemi eftir sharíalögum og annarri forneskju í kristnum og vestrænum samfélögum. En þróunin nú á tímum fer alls ekki í þá átt. Hugsanlega stafar útbreitt hatur múslima á okkur vestrænum mönnum af minnimáttarkennd auk innrættrar fáfræð- innar. Múslimar eru fremur mið- aldamenn en nútímamenn.

Greinilega sá Winston Churchill sömu vandamálin 1899 og við erum að horfa á í dag. Múslimaheimurinn hefur ekkert breyzt á heilli öld en er hins vegar orðinn bæði stærri, ágengari og illvígari. Því mun ástandið í kristnu löndunum vegna innrásar íslams að- eins versna áður en það getur batnað. Vesturlönd virðast ófær um að verjast vá íslams."

Þá hafa menn það!

 

"Kjarasamningar"

eru margir sagðir lausir framundan. Við viljum átök segja forystumennirnir að félagsmenn segi þeim. 

Átök þýða að menn fara i verkfall og nota tækifærið að skerða rétt og frelsi annarra sem mest þeir mega. Svaka fjör.

Svo sitja menn og þykjast vera að reikna og reikna hvernig þetta og hitt hafi áhrif á "lífskjörin". Svo er það gamla sagan að allir hafa dregist aftur úr og þurfi þessvegna leiðréttingu.

Þetta væri eiginlega drepfyndið ef þetta væri ekki svona vitlaust og hefði svona skelfilegar afleiðingar. Sem hefur þá einu niðurstöðu í för með sér að allir hafa það verra á eftir. Verkfall í mánuð sem hækkar kaupið um tíund nær aldrei að borga sig niður. Hvað á meira. Þetta vita allir en neita því að vita það.  Það vita allir nema opinberir starfsmenn að kaupið stjórnast af framboði vinnu og eftirspurn.

Opinberir starfsmenn fá alltaf og lítið kaup svo lengi sem þeir eru opnberir starfsmenn sagði Jónas Haralz eitt sinn svo ég heyrði. Síðan er búið að strika tvö núll aftan af krónunni og svo meira til. Af hverju skyldi það nú vera? Án efa er það íhaldinu og ríkisstjórninni að kenna eða hvað? 

Er ekki hægt að spara sér þetta leikhús allt saman? Starfsgreinafélögin auglýsi sína taxta einhliða. Engin ráðningaskylda sé í gildi eftir það. Þú einfaldlega ræður því hvort og hve marga  rafvirkja á taxtanum nýja þú vilt ráða þér? Eða flugvirkja. ljósmæður, lækna og flugumferðarstjóra?

Auðvitað er þetta vitlaus tillaga. En er hún endilega vitlausari en það sem framundan er? Er ekki búið að ákveða að semja upp á 30 % fyrir þá lægst launuðu og 50 % fyrir hina auk allskyns meiri fríðinda og hliðarráðstafana?

Svo um hvað er verið að deila? Stilla ekki flestir hlutir sig sjálfir af séu þeir látnir í friði? Svo segir Murphy að minnsta kosti.  Sá ekki launaskriðið um að hækka kaupið hjá forstjórum og bankastrákum hér áður fyrr? Ef eftirspurn eykst hækkar ekki yfirleitt verðið? Offramboð lækkar það?   

Afslætti? Ef maður ætlar að selja gamlan bíl þá byrjarðu nógu hátt því menn eru svo fegnir að fá afslátt sagði Kristján bílakóngur við mig eitt sinn. Hann vissi stundum hvað hann söng hann Kristján vinur minn.

 

Verður svo ekki líka samið um að kaup skuli greiðast frá upphafi verkfalls eftir nýja taxtanum og öll mál falli niður? 

Hver var kaupmáttaraukng síðustu 10 ára? Hún deilt með 10 eru hugsanlega einu samningarnir um árlega kauphækkn sem eitthvað vit væri í að gera núna?  En hvaða erindi á eitthvað vit inn í "kjarasamninga" nú til dags?

Það eru hetjudáðirnar í stríðinu sjálfu sem er tilgangur stríðsins sjálfs reyndi Alexander að skýra út fyrir hermönnum sínum þegar þeir neituðu að fara lengra að heiman. Alexander varð að skrifa undir þann "kjarasamning" að fara heim og þannig breyttist heimssagan lítillega. Hugsanlega meira heldur en við "kjarasamningana" okkar framundan?

 

Boeing, Boeing

hljómaði fyrir eyrum mér þegar ég naut þeirra forréttinda að sitja í Boeing 757 í 36 þúsund feta hæð yfir Grænlandi ólaður niður í leðurklæddan stólinn eins og allir í vélinni vegna ókyrrðar í tæru lofti. Heilmikill og óvenjulegur hossingur sem maður á yfirleitt ekki að venjast í svona flugum þegar drykkurinn tollir ekki í glasinu heldur svífur um loftið. 

Ég var að lesa þarna grein í Flying um Boeing B 17. Nýlega búinn að sjá mynd á YouTube um hvernig menn lærðu að fljúga henni eftir bókinni. Séð ótal myndir um hvaða skaða þessar vélar fengu iðullega yfir Þýskalandi í stríðinu og flugu samt heim til Englands. Annað myndband sá ég af framleiðslu B 29 í verksmiðjum Boeing. Vinnusalurinn var eins og að horfa eftir járnbrautarlest þar sem fremstu vagnarnir hurfu í fjarskann. Hverjum datt eiginlega í hug að fara í stríð við Bandaríkin? Þvílíkt iðnaðarveldi þar sem húsmæður sveittust við að skrúfa saman velarhlutana. Kvenþjóðin i sinni bestu mynd að afla fjár fyrir fjölskyldur sínar í frjálsu landi kapítalismans. Það er margt sem er hvergi til nema í Bandaríkjunum. Þeir sem ekki kynna sér Bandaríkin fara margs á mis. Þessvegna neitaa ég algerlega að viðurkenna að ég sé endilega Evrópumaður eins og Nomenklatúran er sífellt að halda að mér. Enda mætast Evrasíuflekinn og Ameríkuflekinn á miðju Íslandi svo að við erum tveggja heima Íslendingar.

Jæja hugsaði ég. Boeing er búinn að smíða flugvélar óslitið í hundrað ár. Þær eru yfirleitt ekkert að detta út úr himninum á óútskýrðan átt eins og hendir stundum flugvélar af öðrum tegundum. Ég ef mína trú á Boeing. Ég hugsa um Stearmanninn hans Erlng Jóhannessonar kom fljúgandi til Íslands af flugmóðurskipi í stríðinu og flýgur hér enn undir snilldarhöndum Erlings. Óborganleg listasmíði hans Erling og Boeing.

Hvað skyldu vera margir einstakir partar í Boeing 757 hugsaði ég. Hvílík völundarsmíði er ekki svona apparat, þrautprófað og reynt? Sigur mannsandans yfir efninu.Flýgur með mig í níu klukkustundir samfleytt til Orlando þar sem maður er núna.

Á bílnum stendur: Freedom is not free! Margir bílar hér eru með bandaríska fánann við hún. Fáninn er víða í hávegum hafður hér á Flóríðu og maður skynjar hvað hann þýðir fyrir þjóðina. Hvernig sem hún annars er og hvaða vandamál sem hún annars hefur, þá líta Bandaríkjamenn á sig sem eina þjóð. Sú eina sem menn geta treyst á til þrautavara. Sú eina sem gat fengist við Bosníuvandann og sú eina sem getur núna fengist við Kalífaveldið.

Bandaríkin eru stolt af sjálfum sér og Boeing og mega alveg vera það.       

ESB

er Gunnari Rögnvaldssyni hugstætt sem kunnugt er. Enda hefur hann sjálfur kynnst því að lifa þar og starfa. Ég hef því mikla tilhneiginu til að trúa honum betur en heimalningum Samfylkingarinnar sem í flestum málum láta því meira af Ólafi kóngi sem færra hafa af honum séð.

Gunnar skrifar svo (bloggari feitletrar að vanda)

 

ESB er sama stefna og leiddi til heimsstyrjaldarinnar fyrri

[Úr orðabók ESB: Populist = ekki sammála okkur í Brussel: a person who holds, or who is concerned with, the views of ordinary people]

Og hver var sú stefna. Jú sú sama stefna er frá fæðingu liggur að baki Evrópusambandinu; heimsvaldastefna (Imperialism) útþenslustefna, miðstýring, myndun nýs sovétríkis, elítustefna, ófriðarstefna. Evrópusambandið er að eðlisfari elíta, ófriðarverkefni

Aðeins ein lífsbjargandi lækning er til við heimsvaldastefnu Evrópusambandsins. Að kalla verndandi þjóðríkið Bandaríki Norður-Ameríku á vettvang til að leysa það upp

Bandaríkjamenn eru sérfræðingar í brottförum. Þegar þeir eru kallaðir á vettvang til að bjarga veröldinni frá skrímslum eins og Evrópusambandinu, þá eru þeir að verki loknu snöggir að pakka saman og fara heim

Þeir eru sérfræðingar í exit, því heima í hinu frjálsa ríki sínu vilja þeir helst vera. En rétt eins og er —því miður— þá eru þeir uppteknir við að stinga hausnum í sandinn. En það mun lagast

Evrópusovétríki fara á hinn bóginn aldrei heim fyrr en þau eru neydd til þess eða þegar þau rekast á óhagganlegar stærðir. Rússland er til dæmis frekar óhagganleg stærð

Evrópusambandið er slæmt. Því til sönnunar þarf ekki að horfa lengra en til sósíalistanna á Íslandi sem eru helstu aðdáendur þess; Sem alltaf hafa dáð ófrelsið, kúgunina og fátæktina; Sovétríki, Kúbur, Rúmeníur, Albaníur, Austur-Þýskalönd, samyrkjubú, hungursneyðar og neyð almennings

Sósíalistar sjá sér nýja möguleika í Evrópusambandinu; það er orðið að þeirra skjaldborg. Það varð það frá og með 1. nóvember 1993. Í því sjá þeir nýtt samyrkjubú, musteri fátæktar. Gamla Sovétið horfið, en nýtt yfirríkislegt er hér komið"

Eru menn almennt sáttir við þá tilhugsun að í ESB geti Ísland gengið með 51% á móti 49%? Væri ekki eðlilegra að krefjast aukins meirihluta í svo viðamiklu máli þar sem stigið er skref sem erfitt myndi að stífa til baka? Svipað og að kjósa einn af fjórum til Forseta sem þá aðeins minnihluti kannski styður? Þarf ekki eindreginn þjóðarvilja til í hinum meiri málum? 

Finnst engum merkilegt að Fréttablaðð skuli birta skoðanakönnun sem sýnir ESB sinna í sókn meðal þjóðarinnar? Hversu góðar eeru skoðanakannanir á vegum hagsmunasamtaka? Ber að túlka þetta sem sérstaka afstöðu til íslenskra stjórnmálamanna? Fólk treysti þeim ekki til forystu? Vilji heldur láta leiðast af einhverju yfirþjóðlegu valdi í ESB og taka uppp Evru?   

 

 

 

 

Framsóknarhræsni

á háu stigi er að grafa um sig hjá gömlu maddömunni.

Í stað þess að fagna hinum glæsilegu konum sem björguðu flokknum frá útrýmingu í Reykjavík hópast afturhaldsmenn með svívirðingum að þeim og kerfjast þess að formaðurinn grýti þær. Fyrir það eitt að vilja ekki skrifa upp á skemmdarverk Dags Bé og Essbjarnar um að gera moskubyggingu að borgarhliði Reykjavíkur. Hann kallar þær rasista af því tilefni og krefst þess að þær verði brenndar á báli sem nornir á flokksþinginu.

Það verður happ fyrir Framsókn ef þessir menn hlaupa fyrir pólitísk björg og láta Framsóknarflokkinn standa eftir sem samstarfshæfan íslenskan raunsæisflokk á víðsjárverðum tímum. Ég hef óskað þess að þessar ungu konur væru í mínum flokki. Það vantar svona fólk í stjórnmál. Að sama skapi er of mikið af upphlaupsliði með hræsnina eina og einelti réttrúnaðarins að vopni.

Guðfinna og Sveinbjörg. Standið keikar og grátið ekki yfir árásum afkáramanna sem unnu Framsóknarflokknum svo til ófrægingar um ótalmörg ár að til útrýmingar horfði.Þið eigið hræsnilausa stuðningsmenn víða og ykkar er framtíð Framsóknarflokksins.

 

 

7 útgerðir með 91 % kvótans.

Við eigum að klappa fyrir því bráðum að kvótanum verði ráðstafað til 25 ára til greifanna sem eiga hann þegar með þessum hætti.

Ég hitti sjómann sem rær við annan mann tæpa sólarhrings túra. Þeir leggja 12 kílómetra línu og kaupa sér leigukvóta eftir þörfum. Ef túrinn gefur eina og hálfa milljón, þá fer strax helmingurinn til kvótaeigandans. Hitt hafa þeir fyrir sig og kostnaðinn.

Hver er þessi kvótagreifi sem hirðir afraksturinn? Það veit enginn. Ekki er það  þjóðin svo mikið er víst. Af hverju má þjóðin ekki eiga kvótann?. Það er af því að hann er veðsettur bankanum í boði Steingríms J.

Halda menn að þetta sé óumflýjanlegt? Af hverju er ekki hægt að setja tilkynningu í útvarpið um að kvótakerfið hafi verið afnumið frá kl 10 í fyrramálið? Það er alveg hægt. Það er alveg hægt að stýra aflanum öðruvísi.  Það eru margir sem halda því fram að aflanum sé haldið niðri vegna þess að kvótagreifanrir hafi hag af því að halda honum niðri. Fiskivernd segja þeir. Grásleppan var lengst af utan kvóta, Enginn stofn hefur sætt annarri eins rányrkju.Kvenfiskurinn rifinn á hol fyrir hrognin og öllu öðru bara hent. Hefur ekki aflinn stýrt sér sjálfur? Annaðhvort veiðist eða ekki veiðist. Er hitt eitthvað öðruvísi?

Það er líklega ekki nóg að 7 útgerðir í réttri eigu  séu með 91 % af auðlindinni.