Borgarlínan enn

er lofsungin af starfsmanni  Dags Bergþórusonar í Morgunblaðinu í dag Eyjólfi árna Rafnssyni. 

Hann segir svo:

"Á undanförnum vikum og mánuðum hefur talsvert verið rætt um verkefni sem heitir Borgarlína. Eins og oft vill verða, þegar nægar upplýsingar liggja ekki á lausu, færist slík umræða að einhverju leyti frá staðreyndum yfir í getgátur. Með þessu stutta greinarkorni vill undirritaður koma á framfæri nokkrum staðreyndum um verkefnið og greiða þannig fyrir áframhaldandi umræðu.

Hvað er Borgarlína?

Borgarlína er heiti fyrir samvinnuverkefni sex sveitarfélaga á höfuðborgarsvæðinu um hágæðaalmenningssamgöngur. Meðal sveitarfélaganna ríkir góð og þverpólitísk samstaða um að góðar almenningssamgöngur séu ein af grunnforsendum fyrir hagkvæmu og vistvænu samfélagi. Borgarlínan er mikilvæg til að bæta almenningssamgöngur á höfuðborgarsvæðinu. Talsverð vinna við verkefnið hefur farið fram í tæpt ár og staða þess er í meginatriðum sem hér segir:

Ákveðið hefur verið að efla almenningssamgöngur svo þær verði raunverulegur valkostur við einkabílinn.

Hágæðaalmenningssamgöngur eru byggðar á háu þjónustustigi sem m.a. felst í mikilli flutningsgetu, hárri tíðni ferða, áreiðanleika í ferðatíma, stundvísi, þægindum og góðum bið- og skiptistöðvum.

Miðað er við að Borgarlínan verði hraðvagnakerfi sem byggist á stórum lið- vögnum og að þeir geti flutt allt að 150 farþega í einu.

Núverandi kerfi strætó leggst ekki af en hlutverkið mun breytast og fyrst og fremst snúast um að koma farþegum að og frá Borgarlínu og þjóna einstökum hverfum sveitarfélaganna. Best þjónusta næst með því að Borgarlínan verði sem mest í sérrými, eða á sérstökum akbrautum, líkt og sjá má vísi að á Miklubraut frá Snorrabraut að Elliðaám.

Til þess að tryggja til langs tíma að uppbygging sérrýma verði markviss er mikilvægt að samræma skipulag sveitarfé- laganna. Að því er unnið með breytingum á svæðisskipulagi höfuðborgarsvæðisins. Þegar skipulagið liggur fyrir er hægt að hefjast handa við verkefnið sjálft.

Kostnaður við gerð innviða fyrir Borgarlínuna, þ.e. sérrými fyrir almenningsvagna, gatnamót, biðstöðvar og upplýsingakerfi, er metinn um 1,2 milljarðar króna á hvern km sérrýmis. Þau sérrými sem þegar hafa verið gerð styðja það kostnaðarmat og einnig erlendar kostnaðartölur úr sambærilegum verkefnum. Þar má m.a. nefna verkefni sem unnið er að á Stavanger-svæðinu í Noregi.

Enn á eftir að taka ákvörðun um hver heildarvegalengd kerfisins verður en hún er áætluð um 58 km samkvæmt skipulagshugmyndum sem nú liggja fyrir.

Heildarkostnaður er því metinn 65-70 milljarðar króna og hann mun dreifast á áratugi.

Farið verður í verkefnið í áföngum eftir því sem fjárveitingar og fjármagn leyfa og hafist handa þar sem þörfin er mest.

Borgarlína ein og sér, eða almenningssamgöngur yfirhöfuð, geta aldrei orðið hin eina sanna lausn í samgöngumálum á höfuðborgarsvæðinu frekar en einkabíllinn. Samspil þessara samgöngumáta þarf til. Við lausn samgöngumála vilja kjörnir fulltrúar í sveitarstjórnum á höfuðborgarsvæðinu nýta fjármagn almennings sem best til að bæta flæði umferðarinnar. Að því er unnið af mikilli ábyrgð, í samstarfi við Vegagerðina og samgönguráðuneytið. Á vegum Samtaka sveitarfélaga á höfuðborgarsvæðinu hefur verið lögð fram til kynningar tillaga um breytingu á svæðisskipulagi höfuðborgarsvæðisins sem einkum felst í að marka legu samgöngu og þróunarása fyrir Borgarlínu.

Sjá nánar ítarefni um Borgarlínu á slóðinni: borgarlinan.is "

Þarna er sú dæmalausa ákvarðanataka Dags B. Eggertssonar um stofnun Borgarlínu lögð á borðið fyrir kjósendur.

Samkvæmt 1, Mósebók Dags er ákvörðunin gerð svona:

"Ákveðið hefur verið að efla almenningssamgöngur svo þær verði raunverulegur valkostur við einkabílinn."

Samkvæmt 2. Mósebók Dags B. Eggertssonar er ákvörðunin gerð svona:

"Miðað er við að Borgarlínan verði hraðvagnakerfi sem byggist á stórum liðvögnum og að þeir geti flutt allt að 150 farþega í einu."

Það sjá væntanlega allir hversu fáránleg öll þessi ákvarðanataka er og ólýðræðisleg, Bara Diktum einræðisseggsins Dags B. Eggertssonar og sem hann er búínn að fífla flesta sveitarstjórnarmenn í nágrenni sínu til að veita í það minnsta  varasamþykki fyrir.

Hann er búinn að ráða þennan Eyjólf uppá milljónir til að halda áfram með bullið sem allir sjá að mun aldrei virka.Borgarlína leysir engar flóknar ferðaþarfir almennings. Það blasir við öllu heilskyggnu fólki. Fólkið hefur valið einkabílinn sem sitt samgöngutæki enda það eina sem dugar. Einkabíllinn verður fólksins farartæki áfram þrátt fyrir skemmdarverk Dags á gatnakerfi höfuðborgarsvæðisins og spellvirki hans við staðarval Sundabrautar.

Það er lífsnauðsyn fyrir alla framþróun umferðarmála höfuðborgarsvæðisins að koma þessum sjálfskipaða Móse Degi B. Eggertssyni frá völdum í kosningunum í vor og sjá til þess að enginn sveitarstjórnarmaður í nágrenninu komi nálægt samstarfi við Reykjavíkurborg um Borgarlínu færi svo slysalega að þessar hugmyndir lifi kosningarnar af sem vonandi verður ekki.

Einkabíllinn lifi en ekki Borgarlínan.

Vilhjálmur Bjarnason

sýnir mikil stílþrif í Morgunblaðinu í dag. Í bland er honum mikil alvara með það hvað að baki býr hugmyndum um einhvern þjóðarsjóð sem er einhver sparnaðarsjóður til að mæta áföllum. Mér algerlega óskiljanleg hugmynd. Hvað stoðar að leggja í rassvasann ef maður heldur  áfram að sukka en dregur ekki úr útgjöldum? Hvað þýðir að stunda svona sjóðmyndun ef maður ræðst gegn sparnaði almennings með skattlagningu að hætti kommúnista?

Villi skrifar svo:

 

Þjóðbrókarsjóður

"Í Lýðveldinu Matthildi gilti undarleg stjórnarskrá. Þegar eitthvað var að mátti auðveldlega finna lausn í málamyndasamningi Vinstri stjórnarinnar. Nú er vinstri stjórn aftur sest við völd í Lýðveldinu Íslandi. Enn er komin ný „stjórnarskrá“ í formi „málamyndasamnings“ sem svipar til þess í „Lýðveldinu Matthildi“. Þessi „stjórnarskrá“ er heilar 40 blaðsíður í útprentun. Mér er tjáð að þó nái „málamyndasamningurinn“ ekki orðafjölda hinnar ítarlegu stjórnarskrár Sovétríkjanna, en sú hafði lausn á öllum vanda.

Þjóðremba

Í ljósi þess hverjir eru tveir af þeim flokkum sem mynda þá ríkisstjórn sem sest er að völdum er rétt að rifja upp þjóðrembu. Eins og allir vita er öll list þjóðleg en jafnframt hefur verið bent á það að öll þjóðleg list er vond. Hinn ágæti hönnunarfræðingur Goddur hefur bent á að Jósef Stalín, Adolf Hitler og Jónas Jónsson hafi haft svipaðan og jafn þjóðlegan smekk á myndlist. Jónas mun seint hafa verið sammála hinum tveimur í mörgu. Þó er honum lagt í munn að Jósef Stalín hafi látið mála góðar myndir. Því eru þessi þjóðlegu sjónarmið rifjuð upp að í „málamyndasamningnum“ er auk margra annarra fyrirætlana áformað að stofna þjóð- legan þjóðarsjóð. „Þjóðarsjóður verður stofnaður utan um arð af auðlindum landsins og byrjað á orkuauðlindinni. Hlutverk sjóðsins verður að byggja upp viðnám til að mæta fjárhagslegum áföllum.“ Þetta er sannarlega Þjóðbrókarsjóður. Þjóð- inni er ætlað að gyrða sig í brók í forsjá stjórnvalda, án þess þó að þjóðin „brókar væri með sótt“ þegar stjórnarfrúr og herrar mæla. Guð láti gott á vita þegar hvatt er til ráðdeildar og sparnaðar. En þar rekur sig hvað á annars horn þegar gerð er atlaga að frjálsum sparnaði á öðrum stað í „málamyndasamningnum“. Það á nefnilega að hækka fjáreignatekjuskatt um 10% til að ná niður frjálsum sparnaði. Það er í samræmi við hugmyndir hinnar vinstri intellígensíu að skattleggja allt sem hreyfist en taka það sem ekki hreyfist í bótalausu eignarnámi.

Hvert er afgjaldið í „þjóðbrókarsjóðinn“?

Reikna má með að afgjald það sem renni í þjóðarsjóðinn Þjóðbrók verði af tvennum toga. Einn hlutinn er skattur sá er fjármálafyrirtæki þurfa að standa skil á, þar sem gjaldstofninn er skuldir fyrirtækjanna. Afgjaldið er 0,376% en það eru neytendur, lesist heimilin í landinu, sem greiða þann skatt. Hitt afgjaldið sem mun renna í Þjóðbrók rennur svo sannarlega. Það er nefnilega upprunnið í vatni og gufu og hefur farið í gegnum hverfla hjá Landsvirkjun. Það má jafnframt ætla að sérstakt gjald verði lagt á Orkuveitu Reykjavíkur vegna þess að hún er mjög hagkvæm og veitir íbúum á Suður- og Vesturlandi birtu og yl gegn vægu gjaldi, enda réð snilldarandi lengst af för í því fyrirtæki.

Seinna afgjaldið frá Landsvirkjun

Afgjaldið frá Landsvirkjun á sér merkilegan uppruna. Svo vill til að Landsvirkjun hefur á starfstíma sínum virkjað rennslisvatn nokkurra fljóta með mjög hagkvæmum virkjunum. Síðar komu svo að auki gufuvirkjanir. Sú orka er þessar virkjanir hafa framleitt hefur orðið meiri en áætlanir gerðu ráð fyrir. Þannig hefur afl Fljótsdalsvirkjunar, sem framleiðir rafmagn sem veitt er frá Kárahnjúkum, verið um 10% meira en áætlanir gerðu ráð fyrir. Í greinargerð með frumvarpi til laga um „virkjun Jökulsár á Brú og Jökulsár í Fljótsdal og stækkun Kröfluvirkjunar“ segir: „Kárahnjúkavirkjun er sérstök virkjun hérlendis að því leytinu að hún er alfarið reist til að afla orku til eins stórkaupanda. Í samræmi við framangreint lagaákvæði verður því markmiðið með orkusölunni það eitt að viðhalda og helst bæta hag fyrirtækisins.“ Þessi kaupandi heitir Alcoa Fjarðaál hf. og starfrækir álver á Mjóeyri við Reyðarfjörð. Þess má til gamans geta að Ólafur Ragnar Grímsson, fyrrverandi stjórnmálamaður, fjallaði eitt sinn um flugvélakaup af alkunnri þekkingu sinni um það efni og sagði þá: „Þegar um svo afgerandi fjárfestingu er að ræða, ... fjárfestingu sem er í sama „klassa“ og hin þekkta og sumir mundu segja illræmda Kröfluvirkjun landsmanna ...“. Nú á þessi alræmda virkjun að leggja að mörkum í Þjóðbrókarsjóð! Það urðu miklar deilur í Alþingi um þessar framkvæmdir við Kárahnjúka og Fljótsdalsvirkjun og þá samninga um sölu á raforku sem voru forsenda virkjunarinnar. Lyktir deilna urðu þær að við atkvæðagreiðslu sögðu 44 já en 9 sögðu nei. Af þessum 9 þingmönnum sem sögðu nei voru 6 úr Arftaka Kommúnistaflokks Íslands sem nú heitir „Vinstri grænir“ Allra handa. Fulltrúar þeirra eru nú í forystu á Al- þingi og í ríkisstjórn með væntanlegan forseta þingsins og núverandi forsætisráðherra. Væntanlegur forseti Alþingis, sem setið hefur á Al- þingi lengur en hálf þjóðin man, sagði nei, enda hafa þingmenn þess flokks oftast allra sagt nei í atkvæðagreiðslum á Alþingi. Nú borgar þessi „illræmda“ virkjun væntanlega af arði sínum í Þjóðbrókarsjóðinn!

Fyrra afgjaldið frá Landsvirkjun

Hið fyrra afgjald frá Landsvirkjun kemur frá rennsli Þjórsár, sem hófst með virkjun við Búrfell. Þá var kaupandi raforku Alusuisse en er nú Rio Tinto á Íslandi. Þegar upphaflegar framkvæmdir við Búrfell voru samþykktar á Alþingi árið 1966 gengu fulltrúar hinna þjóðlegu stjórnmálaflokka, Framsóknarflokks og Alþýðubandalags, á fund forseta Íslands og báðu hann náðarsamlegast að synja lögum um virkjun undirskrift. Í þann tíð var talað um hina þjóð- legu atvinnuvegi. En það var að reka sauðfé á beit, moka skít og veiða þorsk í fimm punda pakkningar Tekið skal fram að Alþýðubandalagið var einnig arftaki Kommúnistaflokks Íslands.

Að orna sér við elda

Vinstri stjórn var samþykkt í flokksráði Sjálfstæðisflokksins á 87. afmælisdegi Kommúnistaflokks Íslands. Nú geta arftakar stofnendanna ornað sér við elda sem aðrir hafa tendrað og viðhaldið en þeir hafa ávallt verið andsnúnir. Þjóðbrókarsjóður verður ekki til af engu. Greiðendur í Þjóðbrókarsjóðinn eru íslenskur almenningur, Alcoa Fjarðaál og Rio Tinto á Íslandi. Sem fyrr er veröldin samsæri vangetunnar gegn snilldarandanum. Vonandi hafa stjórnarherrar úthald til að efla þjóðlegan sparnað þegar frjálsum sparnaði verður útrýmt! Eða þannig! Eftir Vilhjálm Bjarnason » Þetta er sannarlega Þjóðbrókarsjóður. Þjóðinni er ætlað að gyrða sig í brók í forsjá stjórnvalda.

Vilhjálmur Bjarnason Höfundur var alþingismaður"

Þess má geta að Vilhjálmur var svikinn um þingmennsku sína sem hann hafði unnið í prófkjöri af kjördæmisráði fyrir tilstilli formanns flokksins sem tróð konu inn í annað sæti á lista flokksins í kosningunum illræmdu fyrir ári síðan sem varð honum til ógæfu og háðungar með stjórnarþátttöku með Bjartri Framtíð og Viðreisn. Listinn var látinn halda sér í síðustu kosningum og þar missti Vilhjálmur Bjarnason atvinnuna en konan var látin halda sínu sæti.

Auðvitað ætti hún þegar í stað að segja af sér með tilliti til hvernig Vilhjálmur fer illa út úr því að hafa staðið upp fyrir henni úr sæti sem hann átti en ekki hún og Vilhjálmur að setjast á þing í sætið sem hann á en konan ekki nema fyrir ofbeldi formanns og kjördæmisráðs. 

En líklega fær Vilhjálmur Bjarnason að snýta rauðu bótalaust og atvinnulaus eftir það að horfa uppá það að Sjálfstæðisflokkurinn hefur nú leitt VG Allra Handa  til æðstu valda sem honum líkar greinilega ekki meira en svo.

Trump sýnir kjark

enn einu sinni umfram fyrirrennara sína sem allir lofuðu að viðurkenna Jerúsalem sem höfuðborg Ísraels en svikust um.

Í augum venjulegs hlutlauss og óbrenglaðs fólks er þetta allt samt spaugilegt. Að horfa á svartklædda Júðana hneigja sig í sífellu við einhvern vegg er náttúrlega sprenghlægilegt eins og svona fígúruskapur skipti einhverju máli í tilverunni. Og Arabaliðið á að venju enga ósk heitari en að fá núna að drepa einhvert saklaust fólk til að sýna vandlætingu sína. Sem kostar auðvitað að einhverjir aðrir sakleysingjar verða drepnir í hefndarskyni og svo koll af kolli. Allt fyrir endalausa heimsku og ógæfu sem af trúarbrögðum vanþroska fólks stafar. Það væri betri heimur þar sem engin trúarbrögð þekktust heldur rökhyggjan ein.

En Trump hjó á hnútinn sem er búinn að vera óleystur lengi. Nú verður heimurinn bara að horfast í augu svið stöðuna eins og hún er. Það þýðir ekki endalaust að skaða ekki skálkinn svo hann skemmi þig ekki. Þessi villilýður í hryðjuverkasamtökunum er kolvitlaus og verður aldrei betri fyrr en hann þroskast, hvenær sem það nú verður. Kannski Ísland- Palestína félagið geti komið vitinu fyrir þetta lið báðu megin?

Það snjóar yfir þetta með tímanum og gott að þetta er frá.Og Trump vann líka sigur með ferðabanni á hryðjuverkamenn til Bandaríkjanna. Hann er raunsær með það hvaðan ógnin kemur hann Trump og sýnir kjark og ákveðni því hann er Forseti Bandaríkjanna.

Miklabraut

virðist mér ekkert vera greiðfærari en hún var. Er eitthvað sem ég er ekki að skilja þarna?

Miklu fremur virðist stefnt að því að gera brautina seinfarnari með því að lækka ferðahraðann um 10 km/klt.

Kem ég auga á að akreinum hafi fjölgað með öllum þessum framkvæmdum í sumar? Hvað var eiginlega verið að gera þarna og hver er afkastaaukningin?

Er ekki hægt að fá þetta útskýrt hverju þetta skilar umferðarlega á Miklubraut og hvað þetta allt kostaði?

 

Samfylkingin

sýnist mér hafa frekar óræðan tilgang á næstu tímum.

Hvað getur þessi fylking tekið sér fyrir hendur?  Mun hún halda baráttufundi í bíóhúsum? Skrifað greinar í blöð?  Verið í viðtölum á Hringbraut þegar ÍNN er hætt? Fyrir hverju ætlar hún að berjast sem er ekki þegar í stjórnarsáttmálanum? Meiru? Betra? Já, og raunar fleiri flokkar eru kannski í uppnámi sem hafa ekki á vísann að róa?

Ég sá myndir af húsum sem Logi arkitekt hefur teiknað. Mér leist vel á þau. Logi er bara liðtækur arkitekt.Spurning af hvoru hann hefur meira gaman af, því sem hann getur ekki eða því sem hann getur?

Ég sé ekki alveg fyrir mér næstu framtíð Samfylkingarinnar eða Loga Más.

Hvert erum við komin?

þegar Vesturlandafólk er farið að búa til skríni yfir Mohamed Atta í Berlín og álíka morðingja?

Er þetta gert vegna víðsýni, allar skoðanir á að leyfa?

En það má ekki gera því skóna að Donald Trump hafi heimildir til að gjalda varhug við ferðalögum Múslíma til Bandaríkjanna?

Múslímskir hryðjuverkamenn eru kynntir sem píslarvottar. En slíkir menn láta lífið fyrir sannfæringu sína og eiga þar með að þykja merkilegir eins og Jésús Kristur og Sókrates.

Ég hef ekki smekk fyrir þessu fyrir mína parta. En hugsanlega verður reynt að fá þessa sýningu hingað í skólana á grundvelli alræmdrar víðsýni okkar þjóðar. Við stöndum nefnilega aldrei með neinum grundvallaratriðum heldur erum ávallt víðsýnni en aðrir.

En ég velti fyrir mér hvert Vesturlönd séu í rauninni komin?

Soraskrif

sannkölluð eru leiðari Fréttablaðsins í dag.

Þar segir m.a.:

"En hvað veldur þessum átökum?

Jú, það er einfaldlega fyrst og fremst saga Sjálfstæðisflokksins með allri sinni spillingu, leyndarhyggju og sérhagsmunabrölti sem leiddi til þess að síðustu ríkisstjórnir með flokknum entust ekki kjörtímabilið að ógleymdu efnahagshruninu. Þessi saga æpir nú ekki beinlínis pólitískur stöðugleiki þannig að þessi andstaða við stjórnarsamstarf við Sjálfstæðisflokkinn er ágætlega skiljanleg. Vandinn er hins vegar að það var í raun ekki til staðar skýr kostur frá miðju til vinstri eins og margir vildu láta í veðri vaka."

Fyrir utan beinar lygar er óþverrahátturinn  slíkur að annað eins hefur ekki sést síðan í kaldastríðinu á Þjóðviljanum þegar honum þótti mest liggja við í að rægja Sjálfstæðisflokkinn.

Allir muna hvað felldi Sigmund Davíð úr forsætisráðherrastóli. Það var ekki Sjálfstæðisflokkurinn heldur óháður "blaðamaður" með erlendum samsærismönnum. Og ekki var það Sjálfstæðisflokkurinn sem sprengdi síðustu ríkisstjórn heldur öfl sem standa þessum Magnúsi mun nær en sá flokkur mun nokkru sinni gera.

Þessi Magnús Guðmundsson sem skrifar þennan óþverra um mig og mín heiðarlegu flokkssystkini getur tæpast verið merkilegur pappír sjálfur enda oft sagt að margur hyggur mig sig. Sjálfstæðisflokkurinn er heiðarlegur stjórnmálaflokkur og vill vel. Svona soraskrif eiga sér enga stoð í raunveruleikanum. Við flokksmenn erum ekki félagar í leyndarhyggju glæpasamtökum heldur félagar í stjórnmálaflokki sem vill einlæglega reyna að bæta kjör allra landsmanna og öfugt við Magnús þennan standa vörð um fullveldi Íslands en ekki selja það í hendur erlendra afla.

Hafi Fréttablaðið skömm fyrir svona soraskrif.

Einhver á móti?

Þessum höfuðáherslum í málaefnasamningi nýrrar ríkisstjórnar?

"  

• Efling Alþingis er eitt af forgangsmálum ríkisstjórnarflokkanna. Sjálfstæði þingsins verður styrkt, meðal annars með auknum stuðningi við nefndastarf og þingflokka.

 

• Í þágu aukins samráðs og breiðari samstöðu verða þverpólitískir hópar settir á fót um nokkur veigamikil verkefni, svo sem stofnun miðhálendisþjóðgarðs, mótun orkustefnu og nýsköpunarstefnu og endurskoðun stjórnarskrárinnar.

 

• Heilbrigðiskerfið á að standast samanburð við það sem best gerist í heiminum og allir landsmenn eiga að fá notið góðrar þjónustu, óháð efnahag og búsetu. Átak verður gert í uppbyggingu hjúkrunarrýma, heilbrigðisstefna fyrir Ísland fullunnin, dregið úr greiðsluþátttöku sjúklinga og geðheilbrigðisáætlun hrint í framkvæmd.

 

• Hafin verður stórsókn í menntamálum. Stefnt verður að því að fjármögnun háskólastigsins nái meðaltali OECD-ríkjanna fyrir árið 2020. Iðnnám og verk- og starfsnám verður eflt. Framhaldsskólum verður tryggt fjármagn og frelsi til eigin stefnumótunar innan ramma framhaldsskólalaganna. Brugðist verður við yfirvofandi kennaraskorti í samstarfi við sveitarfélögin.

 

• Uppbyggingu í vegamálum verður hraðað, bæði nýframkvæmdum og viðhaldi. Stutt verður við borgarlínu. Ljósleiðaravæðingu landsins verður lokið 2020, afhendingaröryggi raforku aukið og átak gert í fráveitumálum í samstarfi við sveitarfélög. Sóknaráætlanir landshlutanna verða styrktar.

 

• Lögð verður áhersla á ábyrg ríkisfjármál og efnahagslegan stöðugleika. Til að styðja við farsæla niðurstöðu kjarasamninga hyggst ríkisstjórnin leggja áherslu á lækkun tekjuskatts í neðra skattþrepi. Þá er það einnig forgangsmál á kjörtímabilinu að lækka tryggingagjald.

 

• Áform um hækkun virðisaukaskatts á ferðaþjónustu verða lögð til hliðar. Fjármagnstekjuskattur verður hækkaður í 22% samhliða því að skattstofn fjármagnstekna verður tekinn til endurskoðunar. Kolefnisgjöld verða hækkuð um 50% fyrst um sinn. Virðisaukaskattur af bókum verður afnuminn.

 

• Farið verður í endurskipulagningu á fjármálakerfinu og markviss skref tekin til að afnema verðtrygginguna á neytendalánum. Leitað verður leiða til að draga úr eignarhaldi ríkisins á fjármálafyrirtækjum. Gerð verður hvítbók um framtíðarsýn fyrir íslenskan fjármálamarkað og hún lögð fyrir Alþingi.

 

• Unnið verður með aðilum vinnumarkaðarins að ábyrgum vinnumarkaði. Innleidd verða ákvæði um keðjuábyrgð í ólíkum atvinnugreinum, unnið gegn kynbundnum launamun, félagslegum undirboðum, mansali og kennitöluflakki og vinnueftirlit eflt.

 

• Stuðlað verður að bættu aðgengi landsmanna að öruggu húsnæði með eflingu stuðningskerfa, samræmdri stefnumörkun í uppbyggingu félagslegs húsnæðis og auknu gagnsæi á leigumarkaði. Þröskuldur ungs fólks og tekjulágra inn á húsnæðismarkaðinn verður lækkaður. Skoðaðir verða möguleikar á að nýta lífeyrissparnað til þessa.

 

• Markviss skref verða tekin á kjörtímabilinu til afnáms verðtryggingar á lánum og samhliða hugað að mótvægisaðgerðum í þágu ungs fólks og tekjulágra.

 

• Frítekjumark atvinnutekna aldraðra verður hækkað í hundrað þúsund krónur strax um næstu áramót. Gjaldskrá vegna tannlækninga aldraðra og örorkulífeyrisþega verður uppfærð til að lækka kostnað þessara hópa. Samráð verður haft við heildarsamtök örorkulífeyrisþega um umbætur á almannatryggingakerfinu í þeirra þágu.

 

• Gerð verður úttekt á kjörum tekjulægstu hópanna í íslensku samfélagi, tillögur til úrbóta settar fram og þeim fylgt eftir.

 

• Í loftslagsmálum verður stefnt að því að gera betur en Parísarsamkomulagið segir til um. Stefnt verður að kolefnishlutlausu Íslandi í síðasta lagi árið 2040 og 40% samdrætti í losun gróðurhúsalofttegunda fyrir 2030. Loftslagsráð verður sett á laggirnar og aðgerðaáætlun um samdrátt í losun verður tímasett og fjármögnuð.

 

• Þjóðarsjóður verður stofnaður utan um arð af auðlindum landsins og byrjað á orkuauðlindinni. Hlutverk sjóðsins verður að byggja upp viðnám til að mæta fjárhagslegum áföllum. Afmarkaður hluti ráðstöfunarfjár sjóðsins verður notaður til að efla nýsköpun og ráðast í átak í uppbyggingu hjúkrunarrýma.

 

• Ísland á að vera leiðandi í framleiðslu á heilnæmum landbúnaðarafurðum. Lögð verður áhersla á nýsköpun og vöruþróun í landbúnaði til að stuðla að byggðafestu, auka verðmætasköpun og nýta tækifæri sem felast í áhuga á matarmenningu með sjálfbærni og gæði að leiðarljósi. Innleiddir verða sérstakir aðlögunarsamningar um nýja starfsemi til sveita.

 

• Tryggja þarf samkeppnishæfni sjávarútvegs, leggja þarf áfram áherslu á sjálfbæra auðlindanýtingu og efla hafrannsóknir. Veiðigjald á að tryggja þjóðinni réttlátan hlut í arðinum af auðlindinni ásamt því að endurspegla afkomu greinarinnar. Fiskeldi er vaxandi atvinnugrein sem felur í sér tækifæri til atvinnuuppbyggingar en þarf að byggja upp með ýtrustu varúð í samræmi við ráðgjöf vísindamanna.

 

• Mörkuð verður langtímastefna í ferðaþjónustu í samvinnu við hagsmunaaðila. Stutt verður við rannsóknir í greininni og innviðauppbyggingu.

 

• Heildstæð nýsköpunarstefna fyrir Ísland verður mótuð í samstarfi við fulltrúa stjórnmálaflokka og í nánu samráði við atvinnulífið og vísindasamfélagið. Hún verður samþætt við framtíðarsýn í menntamálum, frá leikskóla til háskóla, í samráði við skólasamfélagið.

 

• Umhverfi fyrir rannsóknir og þróun á að vera framúrskarandi. Fyrirkomulag endurgreiðslna vegna rannsókna og þróunar verður endurskoðað í því skyni að afnema þak sem verið hefur á slíkum endurgreiðslum."

Það er sem fyrr ekki minnst á nauðsyn sparnaðar almennings né að gefa almenningi kost á að spara. Það skal sem fyrr allt miðast við lántökur og lága sem enga vexti ef að kála á verðtryggingunni.  Sem hlaut að koma upp þegar fjárhagslegir analfabetar sem eru samansafnaðir innan VG eru aðilar að svona ríkisstjórnarplaggi.

Loftslags-og kolefnisbullið er mér persónulega lítt að skapi enda bardagi við vindmyllur sem Íslendingar hafa lítil sem engin áhrif á. En með VG innanborðs verða trúmál ekki rökrædd þar sem sá flokkuir gengur yfirleitt á tilfinningum en ekki rökhyggju. 

Samt er þetta plagg sem vonir má binda við að hægt verði að framkvæma eitthvað af þótt á brattan verði að sækja með þær "kjaraviðræður" opinberra starfsmanna í BHM sem fram undan eru. Það er ólíklegt að hægt verði að ræða við þá á vitrænum nótum frekar en fyrri daginn. Það verður fyrsta prófraunin á þrek þessarar nýju stjórnar.

Vonum hið besta, Einhver á móti því? 

 

 

Látum ekki braskarana beygja okkur

og heimila innflutning á hráu kjöti. Núverandi fyrirkomulag hefur dugað vel í áratugi og því skyldum við breyta því endilega núna?

EFTA dómstóllinn hefur ekki lögsögu yfir okkur heldur Alþingi.Ísland er ekki aðili að stefnu ESB í landbúnaðarmálum.Dómurinn hefur því enga lögsögu yfir okkur Íslendingum í neinum af okkar fullveldismálum hvað sem kratískir kramarar vilja halda öðru fram til að fá að flytja inn erlent hrákjöt að eigin vild. Við Íslendingar eigum allt of mikið undir til að taka slíkt í mál og taka þá gífurlegu áhættu sem okkar fremstu vísindamenn vara eindregið við. 

Svo segir Jón Bjarnason í Bændablaðinu frá því síðasta nóvember:

"Við höfum lög frá 2009 sem við settum við innleiðingu matvælalöggjafar ESB og sem kveða á um að viðhalda banni á innflutningi á hráum kjötvörum, mjólk og eggjum voru samþykkt mótatkvæðalaust. Þau lög standa þar til og ef Alþingi hugsanlega breytir þeim. Til þess að svo verði þarf sterkari og víðtækari röksemdir en dóm EFTA-dómstólsins varðandi viðskipti með almennar framleiðslu- og iðnaðarvörur. Íslenskum stjórnvöldum ber því að standa fast í þessu máli, ákveðið og pólitískt og mega alls ekki gefa neinar væntingar um að því verði breytt."

13.grein EES-samningsins heimilar okkur beinlínis til að grípa til aðgerða "til verndar heilsu manna og dýra." Slíkt er um að ræða í þessu tilviki.

Látum ekki braskarana beygja okkur til að fremja heilbrigðislegt sjálfsmorð með innflutningi á hráu pestarkjöti!

Hvað með okkur og EES?

Er ekki komið að Íslendingaum að fara að hugsa sinn gang með þetta EES sem ekkert er að færa okkur nema þvinganir í málefnum sem okkur koma einum við.

Norðmenn eru fyrir löngu farnir að efast svo sem eftirfarandi grein ber með sér:

 

"Norðmenn hafa áhyggjur af víkjandi hagsmunum Noregs vegna lagareglna ESB. Evrópska efnahagssvæðið er umdeilt vegna óendanlegs flóðs nýrra lagareglna ESB sem ógnar norrænum vinnumarkaði, eykur kostnað fyrirtækja í dreifbýli vegna aukinna reglna ESB og fullveldið er flutt til eftirlitsstofnunarinnar EFTA (ESA) og fjölmargra stofnana ESB, svo sem í fjármálagerningum. Nærri 12.000 ESB-tilskipanir og reglugerðir hafa verið teknar upp í gegnum EES-samninginn, sem hefur breytt norsku samfélagi á ýmsum sviðum, þar á meðal í geirum samfélagsins sem áttu að vera utan samningsins, svo sem í sjávarútvegi og landbúnaði.

Þetta kemur fram í grein eftir Morten Harper, rannsóknarstjóra norsku samtakanna Nei til EU.

Jafnframt kemur fram í greininni: 

Þegar Noregur undirritaði samninginn um Evrópska efnahagssvæðið var okkur sagt frá bæði ESB og ríkisstjórn Verkamannaflokksins á þeim tíma að norskt fullveldi yrði virt. Þess í stað hefur samningurinn – sem gerir Noreg, Ísland og Liechtenstein að hluta til að innri markaði ESB – leitt til stjórnarhátta ESB á nokkrum sviðum.

 

Fyrir 25 árum – 2. maí 1992 – var þessi umdeildi EES-samningur undirritaður áður en þingið samþykkti samninginn um haustið sama ár.

 

Samkomulagið var aldrei tekið til þjóðaratkvæðagreiðslu og í 25 ár er Noregur enn í miðri EES-umræðu sem er ákafari en nokkru sinni fyrr.

 

Þessi heita umræða er að hluta til vegna Brexit, sem er auðvitað það sem er að breytast í evrópskum stjórnmálum og býður upp á ný tækifæri til að takast á við alþjóðleg viðskipti og samstarf.

 

Fyrir Noreg er þetta tími til að endurskoða samskipti okkar við ESB, auk þess að þróa tvíhliða viðskiptasambönd við Bretland, helsta útflutningsmarkað Noregs.

 

....

Samhliða ræður túlkun ESB-sáttmálans og annarra ESB-/EES-reglna sem eru strangari og hafa enn frekari áhrif á norska hagsmuni með víðtækara umfangi. Kostnaður Noregs af EES-samningnum hefur tífaldast frá árinu 1992. Án formlegrar skuldbindingar í samningnum hefur norska ríkisstjórnin aftur og aftur samþykkt að fjármagna stuðningsáætlanir ESB-landanna (EES-styrki og Noregs-styrki). Vegna áætlana ESB (rannsóknir o.s.frv.) og kostnaðar við EFTA-/EES-stofnanir, greiðir Noregur um 650 milljónir punda (um 100 milljarða ISK) á hverju ári til ESB og einstakra ríkja sambandsins.

 

....

 

EES-samningurinn hefur reynst nákvæmlega eins og samningurinn sem Nei við ESB varaði við þegar Noregur gerðist aðili fyrir 25 árum; „greiða, hlýða og þegja“. Í Brexit-umræðunni hafa sumir mælt fyrir EES sem möguleika fyrir Bretland, þ.m.t. framkvæmdastjórn ESB. En kennslustundin frá Noregi, eftir reynslu í aldarfjórðung, er sú að í EES er landið ekki fært um að stjórna eigin málum. Og það sem kann að hafa verið ætlað sem tímabundið fyrirkomulag dagaði uppi í áratugi. EES-samningurinn var reyndar gerður til að undirbúa aðild Noregs að ESB – sem þjóðin hafnaði síðan í þjóðaratkvæðagreiðslu 1994.

 

Við í Nei við ESB viljum skipta EES-samningnum út gegn nýjum viðskiptasamningi og krefjumst þjóðaratkvæðagreiðslu um uppsögn EES-samningsins. Við erum viss um að það væri betra að eiga viðskipti á jöfnum skilmálum við ESB en að vera samþætt inn í innri markaðinn og „frelsi“ hans, frjálst flæði vöru, þjónustu, fjármagns og vinnuafls.

 

Tvær nýlegar skoðanakannanir, á vegum Nei við ESB og framkvæmdar af Sentio, staðfestu opinberan stuðning við þessa mikilvægu kröfu. Í fyrsta lagi: Mikill meirihluti hefur áhuga á að segja upp EES-samningnum: 47% eru fylgjandi þjóðaratkvæðagreiðslu um að Noregur yfirgefi EES, en aðeins 20% hafna slíkri þjóðaratkvæðagreiðslu.

 

Norðmenn eru einnig gagnrýnni á EES en áður. Kannanir undanfarin ár hafa sýnt meirihlutastuðning Norðmanna við EES, en þetta er nú að breytast. Enn er mikill fjöldi óviss í afstöðu sinni – 46% – en meðal þeirra sem taka þátt styðja aðeins 23% EES og 31% vilja eiga viðskipti í staðinn. Ef aðeins eru teknir þeir sem tóku afstöðu er meirihluti gegn veru í EES, næstum 60% á móti 40%.

 

Mikill meirihluti er á móti ESB, sem hefur verið stöðugt í kringum 70% í nokkur ár. Verkamannaflokkurinn, sem er stærsti stjórnmálaflokkur Noregs, breytti nýlega um afstöðu og hefur hætt við það markmið að koma Noregi inn í ESB. Nú er forsætisráðherrann okkar, Erna Solberg, að verða síðust í sínum flokki fylgjandi aðild að ESB. Samstarfsflokkur hennar í ríkisstjórn, Framfaraflokkurinn, er gegn aðild að ESB og vill endursemja um nýjan EES-samning (en vill ekki þjóðaratkvæðagreiðslu um EES). EES-samningurinn ætti að virða norskt fullveldi og Noregur ætti að geta hafnað þeim reglum sem við ættum ekki að hafa. 25 árum síðar er augljóst að Noregur hefur nokkrum sinnum gefið eftir stjórnvaldsákvæði. Réttur Noregs og EFTA-samstarfsaðila okkar til að hafna nýjum ESB-lagareglum er í EES-samningnum, en hefur ávallt verið svæfður. Í nokkurn tíma hafnaði Noregur þriðju pósttilskipunum ESB, en núverandi borgaralega ríkisstjórn dró til baka þá höfnun. Neitunarákvæði samningsins hafa aldrei verið notuð til að tryggja varanlegar undantekningar fyrir Noreg.

 

Í norsku EES-umræðunni er mikið talað um að nota „rými fyrir innlent frelsi“, það er að segja, að finna fyrirkomulag til að sniðganga eða draga úr neikvæðum áhrifum regluverks ESB. Þetta segir eitthvað um hve mótsagnakenndur og óskynsamlegur EES-samningurinn hefur reynst vera.

 

Lykilatriði í nýju skýrslunni „25 ár í EES“, er hvernig EES-samningurinn veldur einkum skaða á norska atvinnulífinu. EES-skýrslan sýnir hvernig norsk lög, kjarasamningar og ILO-samningar (Alþjóðavinnumálastofnunin) víkja fyrir reglum ESB/EES.

 

Í umdeildum úrskurði í lok síðasta árs fylgdi Hæstiréttur ráðgjöf EFTA-dómstólsins og setti reglur ESB um frelsi fyrirtækja framar rétti verkamanna og 137. ákvæði Alþjóða Vinnumálastofnunarinnar um hafnarverkamenn. Nokkur verkalýðsfélög krefjast þess nú að Noregur yfirgefi EES.

 

Noregur er mikill framleiðandi orku. Framkvæmdastjórn Evrópusambandsins vill tengja Noreg eins náið og unnt er við ESB-orkukerfið og stefnir að fimmta frelsinu: frjálsu orkuflæði. Meirihluti ESB-orkulöggjafarinnar er talinn falla undir Evrópska efnahagssvæðið og gerir því samninginn að verkfæri ESB til að samþætta Noreg í orkukerfið.

 

Nánast ekkert hefur meiri þýðingu fyrir norskan iðnað en langtíma aðgengi að raforku á samkeppnishæfu verði. Sífellt meiri útflutningur rafmagns til meginlandsins og Bretlands getur leitt til þess að Noregur þurfi að greiða hærra raforkuverð fyrir sín not. Aðeins við þjóðarorkakreppu getur Noregur komið í veg fyrir útflutning raforku. Að öðru leyti stjórnast allt af samkeppnisreglum ESB/EES.

 

Stuðningsmenn EES styðjast enn við sama hræðsluáróðurinn og árið 1992: að við verðum að hafa EES-samning um að selja vörur til ESB. Þessi áróður var mjög villandi árið 1992 – og er það enn í dag. Norski iðnaðurinn hafði frjálsan aðgang að öllum útflutningi til Evrópusambandsins fyrir EES – og þessi fríverslunarsamningur myndi enn gilda ef EES-samningnum yrði sagt upp.

 

Reyndar fór stærri hluti útflutnings til ESB-landa (þá EU12) fyrir EES-samninginn en raunin er í dag. Ef eitthvað sýnir þetta greinilega að EES-samningurinn er ekki forsenda fyrir viðskiptum við ESB. Meira en 150 lönd utan hins sameiginlega markaðs selja vörur til ESB.

 

Ekkert þeirra þarf að breyta löggjöf sinni eða gefa eftir fullveldi til að selja vörur sínar til ESB. Þetta á einungis við um Noreg, Ísland og Liechtenstein og það er þessi undirgefni fyrir ESB-löggjöfinni sem gerir EES-samninginn svo óþolandi.

 

25 ár í EES hefur verið meira en nóg.

Höfundur er rannsóknarstjóri „Nej til EU“-samtakanna norsku."

Ég held að Íslendingar eigi að hætta að láta stjórna sér svo blint sem raun er á orðin.Við eigum að fara að okkar eigin hætti eins og hinar þjóðirnar gera þegar þeim hentar.

Það erum bara við Íslendingar sem gleypum allt hrátt og samþykkjum af því að Alþingismenn okkar eru svo latir eða vitlausir að lesa ekki einu sinni tilskipanirnar sem embættismennirnir keyra inn á þingið.  Nú síðast ætla þeir að keyra ofan i okkur fjölónæmar bakteríur í hráu kjöti af því að einhverjir prangarar halda að þeir geti grætt eitthvað á því að selja fleiri kíló af ódýrara kjöti. 

En hvað verð verður greitt fyrir það slys að vista hér pestir sem við erum nú lausir við og allir vísindamenn okkar vara við að flytja hér inn?