Kínverjar ætla að setja ný tungl

á braut um jörðu til að lýsa Chengdu.

Jafnvel 3 tungl sem eiga að spara 170 milljónir dollara í götulýsingu í þeim bæ.

Ég er ekki klár á því hvað áhrif þessi nýju tunglsljós hafa á aðra bæi en þau hljóta að skína víðar en þar.

Kínverjar segja að þeir ætli að geta slökkt á tunglunum að vild.

Hvað skildi okkar elíta segja við þessum tíðindum? Þrefaldur rómans við þrjú ný tungl?

Er þetta einkamál Kínverja eða ætlar Trump að láta þetta afskiptalaust? Hvað með bara að hafa bjart allan sólarhringinn og hætt þessu næturgöltri?

Það eru nýir tímar ef Kínverjar fara að stjórna birtunni í borgunum.

 

Skynsemisrödd

kemur sem oftar áður frá Herði Ægissyni í leiðara Fréttablaðsins:

"Þetta lítur ekki vel út. Líkur á að svartsýnustu spár um þróunina á vinnumarkaði í vetur – verkföll og skæruaðgerðir – verði að veruleika hafa aukist til muna nú þegar Starfsgreinasamband Íslands og VR, stærstu verkalýðsfélög landsins, hafa sett fram kröfur sínar í kjaraviðræðum. Þeim verður ekki lýst öðruvísi en sem sturluðum og í engum takti við efnahagslegan veruleika.

Fyrir atvinnurekendur – og íslensk stjórnvöld – er þess vegna augljóst að við þeim kröfum verður aldrei hægt að verða. Ekki er að sjá hvernig bilið milli viðsemjenda verður brúað á komandi vikum og mánuðum. Afleiðingin er áframhaldandi óvissa fyrir íslenskt efnahagslíf og þrýstingur á gengi krónunnar. Ef fallist yrði á kröfugerð SGS um gríðarlegar krónutöluhækkanir og styttri vinnuviku án launaskerðingar gæti launakostnaður sumra fyrirtækja, eins og upplýst var um í Markaðnum í vikunni, meira en tvöfaldast á næstu þremur árum og í einhverjum tilfellum aukist um allt að 150 prósent.

Sjálft hefur sambandið ekki séð neina ástæðu til að leggja mat á kostnaðinn við kröfur sínar. Það kemur kannski lítið á óvart enda eru þær með slíkum ólíkindum að það er tæpast hægt að taka þær alvarlega sem innlegg í kjaraviðræður.

Launakostnaður íslenskra fyrirtækja hefur aukist langt umfram það sem þekkist í nágrannaríkjum okkar á undanförnum árum. Afkoma flestra fyrirtækja hefur á sama tíma versnað til muna og eru þau nú í vaxandi mæli farin að grípa til uppsagna og verðhækkana. Sú þróun er rétt hafin og svigrúm til almennra launahækkana er af þeim sökum minna en ekki neitt. Þess í stað hlýtur markmið núverandi kjaralotu, sem hefst á sama tíma og við erum að sjá fram á snögga kólnun í hagkerfinu, að vera að varðveita þá fordæmalausu kaupmáttaraukningu – um 25 prósent frá 2015 – sem áunnist hefur síðustu ár.

Forystumenn stærstu verkalýðsfélaga landsins, sem öllum má nú vera ljóst að eru stærsta einstaka ógnin gagnvart lífskjörum meginþorra íslensks launafólks á komandi árum, eru á öðru máli. Þeir vilja tefla á tæpasta vað og innleysa tugprósenta launahækkanir, sem engin innistæða er fyrir, á einu bretti.

Flestir vita hvaða afleiðingar það mun hafa. Gengið mun hríðfalla, verðbólgan hækka upp úr öllu valdi og Seðlabankanum verður nauðugur sá einn kostur að bregðast við með hækkun vaxta. Allir munu tapa. Við sjáum nú þegar vísbendingar um þessa atburðarás enda hefur markaðurinn brugðist af fullum þunga, sem þarf ekki að koma neinum á óvart, við þeim tíðindum sem berast af stöðunni á vinnumarkaði.

Gengi krónunnar hefur lækkað afar skarpt síðustu vikur og hefur nú ekki mælst lægra í meira en tvö ár. Enginn skal velkjast í vafa um að þessi kaupmáttarrýrnun sem við höfum orðið vitni að í beinni, nánast dag eftir dag upp á síðkastið, er í boði þeirra byltingarsinna sem ráða för í verkalýðshreyfingunni.

Þótt það séu vissulega blikur á lofti í íslensku efnahagslífi, einkum og sér í lagi í ferðaþjónustunni, þá eru engu að síður allar forsendur fyrir hendi til að tryggja sjaldséða mjúka lendingu. Hvort það takist mun ekki síst velta á forystumönnum verkalýðsfélaganna.

Þeir hafa því miður kosið að leggja af stað í vegferð, byggða á annars vegar ótrúlegum mislestri á stöðunni og hins vegar misráðinni væntingastjórnun, sem mun að líkindum enda með hvelli fremur en kjökri þar sem fyrir liggur að þeir munu aldrei geta staðið við stóru orðin.

Það er erfiður vetur í vændum. "

Það er ekki við góðu að búast þegar nýkomminn og fyrrum  kapitalisti  Baugsveldisins, Gunnar Smári Egilsson.  er farinn að slá taktinn á skrifstofum Eflingar. Hvernig halda menn að hans boðskapur og bróður hans Sigurjóns Egilssonar á Miðjunni muni hljóma sem undirspil komandi kjaraviðræðna? Tæplega munu þeir bræður hvetja til hófsemi eða samninga. Og víst er akurinn reiðubúinn þar sem eru þau Sólveig Anna og Ragnar Þór, bæði kosin með miklum minnihluta félagsmanna, stefna ótrauð í verkföll með kröfuspjöldin á lofti.

Það eru líklega skelfilegir tímar framundan í efnahagsmálum  Íslands sem munu kollkeyra allt sem áunnist hefur á undanförnum árum.

Skynsemisraddir verða hrópaðar niður af æsingamönnum sem vilja ekkert fremur en ófrið og illindi eins og boðskapurinn birtist í skrifum Gunnars Smára. 

Til hvers er lífið?

eiginlega? 

Til þess að skapa eitthvað nýtt? Eitthvað sem breytir því sem var? Eitthvað sem gerir heiminn betri? Lífið betra?

Er lífið betra að liggja í sóffanum og stara upp í loftið og hugsa? Eða strita og sjá eitthvað verða til sem ekki var til áður? Klífa Everest eða vinna eitthvað erfiði sem enginn gerði áður? Taka eitthvað af öðrum til sín eins og fornkóngar gerðu?

Ég veit ekki með aðra. En fyrir mér er erfiðið og árangur af því það sem gefur lífinu innihald. Skapa eitthvað sem gerir öllum gagn.  Gera eitthvað þarft. Ekki að eyða tímanum í fánýtt raus eða tilgangslausan slæping.

Á síðu Gústafs Adolfs rekst ég á þetta:

"Þegar ég opnaði Sænska dagblaðið eftir lestur Morgunblaðsins sé ég svo viðtal við Bandaríska forstjórann Ryan Carson sem skapaði fyrirsagnir út um allan heim 2015, þegar fyrirtæki hans Treehouse tók upp fjögurra daga vinnuviku. Þá gat litla fyrirtækið hans skyndilega keppt um starfsfólk við risa eins og Google og Amazon. Þá lýsti Ryan Carson því sem "win-win" og að hann fengi meiri tíma með börnunum. Núna þremur árum seinna er hljóðið allt annað, - reynslan er skýr. 

"Ég var opinbert nafn fyrir 32-tíma vinnuviku. En hún virkar ekki. Hún eyddi vinnumóralnum og olli starfseminni grundvallartjóni". 

2016 hætti fyrirtækið við 32 tíma vinnuviku og tók aftur upp 40 stunda vinnuviku.

"Það var hræðilegt. Ég hafði skapað menningu sem ég varð að þvervenda. Sjálfur vinn ég í dag um 65 tíma á viku". 

Aðrir sem mæla gegn styttingu vinnuvikunnar segja að stytting vinnuvikunnar skapi auka streitu þegar þarf að klára sömu vinnu á færri dögum. Grunnur ellilífeyris snarminnkar.

Ryan Carson segir að ekki sé hægt að stytta sér leið. "Þú verður að berjast til að ná árangri". Sjálfur vaknar hann 4.30 á hverjum morgni, snæðir morgunmat með fjölskyldunni og mætir til starfa 8.30. Vinnudeginum lýkur 4.45 og eftir það fer hann í ræktina til kl. 6.30.  

"Ég vinn stanslaust. Tek engan hádegismat, engar pásur. Ég vinn bara stanslaust. Ég vinn mikið og einbeiti mér. En aldrei á kvöldin. Þú verður að leggja þig fram, allt annað er della."

Svo hvað er sannleikur spurði maðurinn?

Til hvers er þetta líf?

 

Slær útí fyrir honum?

Ragnari Þór Ingólfssyni?

ég batt vonir við þennan mann þegar hann kom fyrst fram. hann tók skynsamlega á mörgum málum sem mér fannst til framfara horfa. Nú er eins og annar maður sé að birtast. maður sem stjórnast af tilfinningum og hatri sem er beinlínis óhugnanlegt.

Hann segir m.a. núna:

" „Svo eru tekin viðtöl við „fræðimenn“ sem kostuðu þjóðina æru og auð með falsgreiningum sínum, þar sem þeir spá dómsdegi verði lífskjör almennings bætt. Svo er það látið athugasemdalaust að viðkomandi sé jafnframt ráðgjafi viðbjóðslegustu hræGamma samfélagsins og kennir svo unga fólkinu bullið og vitleysuna, sem þeir komust upp með fyrir hrun, í Háskólum landsins,“ skrifar hann.

„Í fréttum gærdagsins kom fram að fjármagn streymir úr landi sem gæti verið vegna „hræðslu“ við kröfur verkalýðshreyfingarinnar. Ætli þetta sé sami hópurinn og greiðir hlutfallslega minnst til samfélagsins, samkvæmt tekjur.is? Hver er ábyrgð þessa fólks? Er efnaðasta fólki landsins svona nákvæmlega andskotans sama um þjóðina, börnin okkar og fólkið sem skrapar tekjubotninn og sannanlega býr til auð þeirra? Mér persónulega finnst þessi orðræða og framkoma auðstéttarinnar viðbjóðsleg og er þá vægt til orða tekið.“

Er maðurinn virkilega að spá í að bæta kjörin eða heldur hann að endalausar innistæður séu til fyrir öllu því sem honum dettur í hug að ná fram með ofbeldi ef ekki vill betur?

Hvað er hlaupið í þennan annars skynsama mann sem virtist svo við fyrstu sýn? 

Samhengisleg stefna?

í ríkisfjármálum?

Til þessa hafa ríkisstjórnir okkar alltaf gripið til þess að hækka áfengisverð til að afla sér tekna með einokun. Banna brugg og leggja við refsingar. Segja svo í hinu orðinu að þetta sé gert til að sporna við neyslu.

Er þessi fávitagangur boðlegur á tímum upplýsingar?

Hvað segir á Pressunni í dag?:

"Hvað gerist þegar áfengisverð hækkar?

Láta ungmenni sig hafa það að kaupa það samt eða leita þau annarra leiða til að komast í vímu? Svo virðist vera sem sífellt fleiri velji seinni kostinn, að minnsta kosti ef marka má upplýsingar frá Ástralíu þar sem áfengisverð hefur hækkað talsvert undanfarin misseri.

Fjallað var um þetta mál á vef News.com.au sem varpaði ljósi á aukna ásókn ungmenna í ódýrari vímugjafa, pillur til dæmis. Rætt var við ungmenni sem sögðu að þetta væri raunar ekki lengur nein spurning.

Casey er 24 ára nemi sem miðilinn ræddi við. Tekið er fram að Casey komi ekki fram undir réttu nafni en hún segist treg til að kaupa áfengi á því verði sem það er selt á. „Það er ástæðan fyrir því að ég byrjaði að taka töflur,“ segir hún og vísar í neyslu sína á e-töflum þegar hún fer út að skemmta sér.

Casey segist frekar vilja kaupa eina töflu á 25 til 30 dollara en kaupa áfenga drykki fyrir margfalda þá upphæð á skemmtistöðum Ástralíu. „Og áhrifin vara lengur en áhrifin af áfenginu,“ segir hún.

Miðilinn ræddi einnig við annan ungan mann, hinn 24 ára Andrew sem er lögfræðimenntaður. Hann segist nota e-töflur sjaldan en viðurkennir að hann sæki frekar í töflur en áfengi vegna verðsins. Meðalverð á e-töflu í Ástralíu er um 25 dollarar.

Í fréttinni er einnig rætt við sérfræðinga sem sumir segjast efast um að háu áfengisverði sé hægt að kenna um vaxandi neyslu á eiturlyfjum, e-töflum til dæmis. Michael Livingston hefur lengi látið sig þessi mál varða og segir hann að skortur á rannsóknum geri það að verkum að erfitt sé að alhæfa.

„Ég efast ekki um að þessi dæmi séu til, að verð sé stór ástæða þess að fólk líti svo á að pillur séu meira aðlaðandi en áfengi. En almennt sé er ekki hægt að fullyrða að áfengisverð sé í beinu samhengi við neyslu á e-töflum.“ Bætir hann við að lausnin á þessu sé ekki að lækka áfengisverð.

Ástralir hafa áhyggjur af vaxandi ásókn ungs fólks í fíkniefni og hafa nokkur hræðileg dauðsföll orðið að undanförnu. Tveir létust á Defqon.1-tónlistarhátíðinni í septembermánuði eftir neyslu fíkniefna og þá sýna opinberar tölur að dauðsföllum hafi fjölgað verulega undanfarin misseri.

Loks er þess getið að meira er um hrein og sterkari efni í umferð en áður sem veldur heilbrigðisyfirvöldum áhyggjum."

Hversvegna skyldi fólk láta féfletta sig svona með áfengisokri eins og hér á Íslandi er gert langt um fram það sem gengur og gerist meðal annarra þjóða?

Æskulýðurinn okkar er ekki heimskur. Hann lætur bara ekki fara svona með sig. Og trúir ekki orði af kjaftæðinu sem haldið er að fólki um skaðsemi lyfja umfram áfengið. Og hann vill skemmta sér og gerir það hvað sem miðaldra karlpungar í gamaldags stjórnmálaflokkum segja. Hann tekur sjénsinn.

Auðvitað verða einhverjir undir í baráttu við lyf og áfengi. En þeir verða það bara hvort sem er af því að þeir eru fæddir svona eða aldir þannig upp.

Lífið er bara svona að hver verður að taka ábyrgð á sjálfum sér gagnvart freistingunum.

En ríkisvaldið okkar hefur bara lygina sem sína samfélagslegu stefnu og heldur að hún dugi endalaust.

 

Hatursorðræða?

Hvað er það eiginlega?

Mér skilst að vinstrimenn hafi einkarétt á lögsóknum gegn einhverskonar ummælum frá hægrimönnum í garð þeirra. Lögreglan hafi sérstaka deild til að stefna slíkum dónum og fá þá dæmda.

Nú hefur þetta snúist við að því að Jón Steinar Gunnlaugsson upplýsir. Hann tilfærir nokkur ummæli siðprúðra kvenna um sig á svæði sem Sóley Tómasdóttir, landsþekkt hófsemdarkona af siðprýðisarmi stjórnmálanna.

Þær segja m.a.:

Ill­fygliskarla­gerpi

Á svæðinu sá ég meðal ann­ars eft­ir­far­andi um­mæli um mig:

Maggý Helga Jó­hanns­dótt­ir Möller: „Megi hann fokka sér. Viðbjóður.“

Heiða Hrönn Sig­munds­dótt­ir: „Hví­líkt ógeð sem þetta kvik­indi er.“

Krist­ín Krantz: „Jón Stein­ar get­ur hoppað upp í rass.“

Und­ir þetta tóku Mar­grét Ágústs­dótt­ir: „og tekið hina kall­ana með sér, hann kæmi nokkr­um fyr­ir þar með sér“ og einnig Nína Vig­dís­ar­dótt­ir Björns­dótt­ir.

„Örugg­lega enda bú­inn að vera með haus­inn þar svo árum skipt­ir.“

Þór­laug Borg Ágústs­dótt­ir: „Mig minnti að þessi gaur væri fá­viti. Það er al­veg rétt munað.“

Stein­unn Þor­gerðar Friðriks­dótt­ir: „Hver önn­ur ætl­ar að skála í kampa­víni þegar þetta ill­fygliskarla­gerpi hrekk­ur upp af, meina Jón Stein­ar.“

Og enn bæta þær í og nú með tilstyrk veikara kynsins:

 

"

Guðlaug María Páls­dótt­ir sagði þetta vera „of­beld­is­manna­legt“ og síðar að þetta væri „mjög basic of­beld­is­manna stjórn­un­ar­hegðun“.

Hild­ur Ósk: „Ojjj. Þetta er óhugn­an­leg hegðun hjá óhugn­an­leg­um manni.“

Jó­hanna Mar­grét­ar­dótt­ir: „Hann er fáv... (og ör­ugg­lega með ein­hverj­ar beina­grind­ur inni í sín­um skáp).

Vikt­oría Júlía Lax­dal og Krist­ín Johan­sen gerðu við mig gælur sem fólust í að kalla mig „kríp“. Elín Jakobína sagði „hversu kríp“.

Jón Thorodd­sen: „Jón Stein­ar er drullu­sokk­ur. Vona að þetta ber­ist.“

Hild­ur Lilliendahl Viggós­dótt­ir taldi mig „þurfa al­var­lega að fokka“ mér. Ég hefði „of­sótt kon­ur með sím­tal­inu“. Og einnig: „Hann hef­ur ekki rass­gat og þessi kúg­un­ar­taktík er svo ódýr og sorg­leg.“

Allt útaf því að Jón Steinar er með mál Kristins Sigurjónssonar sem H.R. rak úr starfi.

Ekki kann ég að skilgreina hatursorðræðu og verð sjálfsagt að fá aðstoð lögreglustjóra til að útskýra hversvegna hún stefnir Kristni Sigurjónssyni væntanlega fyrir hatursorðræðu.

 

18.október

var dagur sem samferðamaður minn, Sveinn B. Valfells, sagði mér á ferðum okkar erlendis sem sumar báru upp á þennan dag, að hann reyni ávallt að muna hvar hann væri á þessum degi. Það væri vegna þess að þá hefði orrustan við Leipzig  verið útkljáð. "Volkerschlact" sem kostaði 200.000 manns lífið og endaði með ósigri Napóleons.

Jæja sagði hann í New York eitt sinn kl.17:00. Nú er orrustan búin og Napóleon flúinn. Hér sólin gengin í Vodkamerkið. Látum okkur fagna því. Og það gerðum við.

Hann var aldar þriðjungi aldar eldri en ég. Einhver,ef ekki algáfaðasti maður sem ég hef kynnst. Maður sem lagði sig eftir hverskyns lífsspeki, fólósófíu, eins og hann kallaði það og meinti þá líklega lífsleikni eins og það er kallað í dag.

Hann kunni ekki færri dæmisögur úr sínu lífi en góði dátinn Sveijk. Hann gerði sitt ýtrasta til að kenna mér skapstillingu  og yfirvegun. Sum tókst en annað ekki.

En samræðum okkar gleymi ég aldrei og margt sem hann sagði innprentaðist í minn of trega haus. Hann var síkátur félagi og uppátektarsamur.

Eitt sinn í New York sagði hann mér að sjá muninn á New York búum og Íslendingum. Til dæmis líta þeir ekki við þó að við stillum okkur upp hér á götuhorni í Rockefeller Center og syngjum " Hvað er svo glatt" Sjáðu ég skal sanna það fyrir þér. Við syngjum það hér. Og svo gekk sólin aftur í Vodkamerkið og við heldum áfram að tala um fílósófíur.

Hann sagði eitt sinn þegar mér fannst við í vanda staddir." O, blessaður ekki hafa áhyggjur. Þetta fer einhvern veginn."

Það hefur verið mér ómetanlegt veganesti að hafa kynnst þessum manni Sveini B. Valfells. Tryggur og traustur maður og  vinur vina sinna, maður skapstillingar og yfirvegunar. Kátur og lífsglaður maður sem þótti vænt um fólk og vildi kynnast sem flestum og vita um líf þeirra. Eiginlega það versta sem hann sagði um menn sem honum fannst ekki vera merkilegir: "Hann er nú eiginlega hálfgerður skarfur þessi."

Hann var jafnt heima að tala við mann um viðskipti með notuð drifsköft fyrir Steypustöðina sem lifði djúpt miðri innan um glæpamennina í Bronx sem sagði að hér dræpu þeir menn fyrir dollar og að tala við Frank Costello á árum áður á Waldorf Astoria en hann hafði verið i Bandaríkjunum oft síðan á stríðsárunum og þekkti þar margt.

Hann lagði mikið upp úr því að skyggnast inn í framtíðina og reyna að vera forspár. Hugsanlega eins og Snorri Goði.  Eina sögu sagði hann mér af Gyðingi sem hann þekkti í New York á árum áður, Isac Sternin.

Sá hugsaði 1941 þegar fyrirséð var að Bandaríkin myndi lenda í stríði Hvað myndi gerast spurði Sternin sjálfan sig. Jú, hergagnaiðnaðurinn fer á fullt. Menn verða að mæta í vinnuna. Og konurnar byrja líka að vinna.

Hvað þarf maður til að mæta í vinnuna? Vekjaraklukku. Og Isac keypti upp allar vekjaraklukkur sem hann gat höndum yfir komið. Stríðið kom og Isac varð milljóneri.

Það er þetta sem menn þurfa að tileinka sér sagði Sveinn. Að hugsa rökrétt en akki láta stjórnast af skapsmunum sem menn mega aldrei láta eftir sér. Ég hafði sjálfur ógurlegt skap sem strákur sagði hann. En mér tókst að temja það.

Ég gleymi aldrei þeim góðu stundum sem við áttum saman í blíðu og stríðu þó hann væri af léttasta skeiði þegar ég fór að vinna fyrir hann. Og það var óbætanlegt skarð fyrir skildi hjá mér þegar hann kvaddi skyndilega 1981. Ég minnst hans oft og spyr mig í vanda: Hvað hefði hann gert? Og stundum vitrast mér svar en stundum ekki.

Í dag er 18. október og orrustan við Leipzig er búin, Napóleon búinn að tapa öllu og sólin er gengin í Vodkamerkið.

Er hann traustvekjandi?

Í ræðu yfir þröngum hópi fólks sem kallar sig flokksráð Samfylkingarinnar flutti formaðurinn Logi Már Gunnarsson ræðu um stefnumál flokksins. Sömu ræðu gætu Þorgerður Katrín og Þorsteinn Víglundsson flutt yfir Viðreisnarflokknum sínum og Píratar líklega líka í sinum flokki þannig að augljós hagræðing blasir hér við í ræðuskriftum.

"Vinna að upptöku Evru, eins og meirihluti Íslendinga vill, samkvæmt nýjustu könnunum, – með aðild að Evrópusambandinu.

Með stöðugri gjaldmiðli gætu fjölskyldur sparað sér tugi þúsunda í hverjum mánuði og notið sambærilegra lífskjara og íbúar hinna Norðurlandanna. Fyrirtækin, ekki síst á sviði nýsköpunar, fengju öruggara rekstrarumhverfi"

Leiðtogi eins  stærsta stjórnmálaflokks veit ekki að Norðurlöndin eru ekki með Evru nema Finnland. Og svo fullyrðir hann að meiri hluti kjósenda vilji í ESB. Af hverju kusu þeir hann þá ekki? Er það vegna þess að þeir sjá í gegn um manninn?

Er þessi maður traustvekjandi?

Stytting vinnuvikunnar

hefur verið reynd áður með þekktum afleiðingum. 

Ólafur Jóhannesson lögleiddi 10 % styttingu vinnuvikunnar ofan á lögskipaða 10 % taxtahækkun yfir línuna sem var auðvitað meira af því sama og jafngilti 20 % taxtahaækkun yfir línuna. Ekki launahækkun nema fyrir næstu útborgun.

Afleiðingin varð áratuga óðaverðbólga og upptaka verðtryggimgar fjárskuldbindinga.

Nú vilja nýkommarnir í verkalýðshreyfingunni fara þessa leið um leið og þeir vilja afskaffa verðtrygginguna. Þau njóta talsverðs stuðnings meðal eldra fólks.

Svo segir í Mogga eftir fráfarandi formanni BSRB:

" Eitt af stóru verk­efn­um BSRB er vinnu­tími og Elín sagði að marg­ir þurfi að vinna lang­an vinnu­dag, taka þá yf­ir­vinnu sem býðst og jafn­vel vera í fleiri en einni vinnu til að sjá sér og sín­um far­borða. 

„Við því þarf að bregðast með því að hækka lægstu laun­in svo þau dugi til að lifa mann­sæm­andi lífi. Ef við sem sam­fé­lag get­um ekki náð sam­an um það er illa fyr­ir okk­ur komið,“ sagði Elín og bætti við að nú­ver­andi skipu­lag um vinnu­tíma væri næst­um því hálfr­ar ald­ar gam­alt.

„40 stunda vinnu­vik­an er ekk­ert lög­mál. Í ára­tugi hef­ur BSRB beitt sér fyr­ir því að vinnu­vik­an verði stytt í 36 stund­ir. Og okk­ur hef­ur orðið býsna vel ágengt. Til­rauna­verk­efni með Reykja­vík­ur­borg og rík­inu hafa skilað verðmæt­um niður­stöðum sem hægt er að byggja á.“

"Það sem hann helst varast  vann, varð þó að koma yfir hann,." mælti séra Hallgrímur án þess líklega að þekkja hugtakið vinnuvika.

 

  

Stormur í vatnsglasi

er upphlaup íhaldsins útaf Bragganum og Félagsbústöðum. Fylgi Samfó dalar örlítið en íhaldsins vex ekki neitt fyrir því. Meirihlutinn heldur og stendur traustum fótum sem aldrei fyrr.

Þetta hefur ekki nokkur pólitísk áhrif. Þetta vinstra lið er svo sauðtryggt að það rótast ekki.

Allt er nefnilega betra en íhaldið og engum dettur í huga að kjósa það þó að Bragginn og Féló hafi komið uppá.

Auk þess sem þessi Braggi er líklega bara á réttu verði, það voru bara áætlanirnar sem voru vitlausar og þurftu auðvitað að endurskoðast og leiðrétta eins og alltaf er gert í fjárhagsáætlunum sveitarfélaga. Þar er allt fært til raunkostnaðar eftir mitt ár þegar menn sjá að allar áætlanir stóðust ekki og allt varð dýrara en ætlað var.

Bragginn og stráin standa fyrir sínu. Bara klára kamarinn með stæl og meirihlutinn stendur traustum fótum.

 Það vita allir að fjárhagsáætlanir vinstri mann standast aldrei því þeir kunna ekki samlagningu né annað í tölum. Þeir eru á hinu mjúka sviði félagsmála.

Allt upphlaupið er bara stormur í vatnsglasi.

Húrra!