Skóflustunga að Landspítala

fór fram í dag að viðstöddu fjölmenni frammámanna í sínu fínasta pússi.

Ég er einn þeirra sem þarf að koma á Landspítala tvisvar í hverjum hálfum mánuði. Ég kem á bíl úr Vatnsenda sem tekur um hálftíma. Ef ég er óheppinn verð ég að leggja svona  hálfan kílómetra frá innganginum. Ef ég er óheppinn verð ég að berjast í veðri þessa vegalengd. Ef ég er heppinn þá er þetta styttra. Nú er bílastæðum að fækka vegna framkvæmda þannig að vetrarhorfur eru ekki batnandi.

Ég spurðist fyrir um framtíðarhorfur fyrir parkeringar á lóðinni og hvort til greina kæmi að einkaaðilar fengu að reisa 1000 bíla"Robopark" byggingu til að auðvelda aðgengi og stytta gönguleiðir.Það er ekki heldur á fólk að leggja bílum einhverstaðar í bílastæðahúsi og fara þaðan í sin erindi. Meira veit ég ekki.

En það sem ég er að spá í er hvort séð verði fyrir flutningi þeirra, sem eru lélegir til gangs, frá bílastæðum inn í spítalann? Sem var hugsun mín varðandi byggingu "róbotaperkeringarinnar" í námunda við eða sambyggðri við spítalann vegna reynslunnar minnar.

Ég vona að brosið á ráðamönnum verði jafn breitt ef þeir þurfa sjálfir að ganga "Jakobsveginn" frá bílastæðunum til meðferðar þegar veður eru með íslenskasta móti.

Þá verður gaman að rifja upp gengin gleðistig og góð skóflustunguveður við Landspítala.

Kommar á klíkufundi

undir merkjum flokkstjórnar Samfylkingarinnar ræða ríkisvæðingu húsnæðisvandans. Helga Vala geysir sig í útvarpinu og boðar stóraukna skattheimtu til að ná fjármunum til verkefnisins. 

Kommar eru alltaf samir við sig.

Skattleggja og eyða.

Það er sama hvað flokkarnir heita, Demókrataflokkur í Bandaríkjunum, Samfylking, Píratar  eða Viðreisn á Íslandi. Öll úrræði byggjast á þessari einu aðferð. Það má aldrei byggja á frelsi einstaklinga til athafna og að stjórnvöld eigi að skapa forsendur fyrir athöfnum.  Þess í stað skulu stjórnvöld annast allar framkvæmdir sjálf.

Helga Vala er hinn dæmigerði kommi með alþjóðlega ofstjórnaráráttu eins og hún sýndi með gumpinum  á Þingvallafundinum.  Og ekki dregur trúarlögreglumaðurinn með hinn logandi áhuga á skoðanafrelsinu  heildarsvip og stefnumál flokksins niður á þessum klíkufundi kommanna.

Furðuleg niðurstaða Lögreglustjóra

þegar máli sem hún stofnaði til lýkur með sektardómi yfir henni sjálfri. Henni léttir við að tapa málinu!

 

„Það er léttir að þetta er búið. Þetta voru virkilega erfið mál.“

Þetta sagði Sigríður Björk Guðjónsdóttir, lögreglustjóri á höfuðborgarsvæðinu, í gær eftir að tveir dómar féllu í Hæstarétti þar sem ríkið var dæmt til að greiða tveimur lögreglumönnum hjá embættinu bætur.

Annars vegar var um að ræða Aldísi Hilmarsdóttur aðstoðaryfirlögregluþjón vegna breytinga sem gerðar voru á störfum hennar árið 2016. Henni voru dæmdar 1,5 milljónir króna í miskabætur vegna tilfærslu í starfi og eineltis sem hún taldi sig hafa orðið fyrir af hálfu lögreglustjóra og 366.720 krónur, sem svara kostnaði hennar vegna innlagnar á Heilsustofnun NLFÍ í Hveragerði, sem fallist var á að væri bein afleiðing af þeirri ákvörðun sem hún sætti. Alls greiðir ríkið henni því tæpar 1,9 milljónir króna. Hins vegar er um að ræða lögregluþjón sem sakaður hafði verið um brot í starfi og var veitt tímabundin lausn frá störfum. Honum voru dæmdar 1,5 milljónir í bætur.

„Mér þótti mál Aldísar sérstaklega erfitt, það hefur tekið á, ekki síst vegna mikillar opinberrar umræðu. En ég verð að segja að dómur Hæstaréttar í því máli kom á óvart vegna þess að Héraðsdómur var svo afdráttarlaus,“ sagði Sigríður Björk. „En staðfest hefur verið að Aldísi hefði aldrei verið sagt upp, eins og haldið hefur verið fram, enda hefur ekki verið ráðið í starfið hennar, heldur hefur verið leyst af í því með tímabundnum ráðningum.“

Sigríður sagði að eitt af því sem skoða yrði í framhaldinu væri skráning mála innan embættisins. Ljóst væri að við meðferð þessara mála þyrfti nú að taka upp nýtt verklag. „Þetta er eitt af því sem við verðum að vega og meta.

“ Lögreglufulltrúinn sem um ræðir kom strax aftur til starfa hjá embættinu eftir að ljóst var að hann hafði ekki brotið af sér í starfi.

Aldís hefur ekki starfað þar frá árinu 2016. Sigríður segir að á þeim tíma sem liðinn sé síðan þá hafi verið skorað á Aldísi að snúa aftur til starfa. Það muni einnig verða gert núna þegar dómur liggur fyrir. Hefur þú, eða einhver annar hjá lögreglunni á höfuðborgarsvæðinu, haft samband við Aldísi eftir að dómurinn féll? „Nei, það hefur ekki verið gert. En ég býst við að hafa samband við Aldísi á morgun [í dag] og hvetja hana til að snúa aftur til starfa.

“ Hafa þessir dómar og/eða umfjöllun um þá áhrif á þína stöðu? „Ég á ekki von á því.“ annalilja@mbl.i"

Þetta eru einkennileg málalok og ályktun Lögreglustjóra af þeim.

Raunar hefur manni sýnst að talsverður ófriður hafi verið innan embættisins allar götur síðan núverandi Lögreglustjóri tók við. En í hennar huga er allra orsaka að leita annarsstaðar en í hennar störfum. 

Finnst engum það furðuleg niðurstaða embættismanns að fagna tveimur sektardómum yfir sjálfum sér sem létti? 

 

 

Morten Messerschmidt

DF er þingmaður á Evrópuþinginu.

Hann er mjög skeleggur í innflytjendamálum og heldur því fram að ESB hafi brugðist í því að verja ríki sín fyrir óheftum innflytjendastraumi frá Afríku og Arabalöndum. Sambandið geri ekkert til að losa Evrópu fyrir flökkulýð sem hún hafi ekki boðið til sín  né geti tekið á móti.

Morten hefur líka hvatt venjulegt fólk til að rísa upp gegn skoðanakúgun góða fólksins í háskólum vestan hafs og austan þar sem hávær minnihluti vaði uppi með hverskyns firrur. Nemendur kæri kennara við minnstu tilefni og komi þeim úr starfi vegna minnstu ummæla sem þeir geti rangtúlkað. Þessi minnihluti er vel á vegi með að eyðileggja háskólasamfélögin með allskyns dellum og sérvisku.

Íslendingar eru líka helteknir af þessu og er skemmst að minnast aðfaranna að Kristni Sigurjónssyni sem er flæmdur úr starfi fyrir einkaskoðanir sínar. Af sömu rót var aðför Loga Más formanns Samfylkingarinnar að Snorra Óskarssyni í Betel þar sem hann var flæmdur frá starfi til margra ára en Logi Már hreykir sér og þykist vera innblásinn þjóðarleiðtogi.

Það er ástæða til að gefa gaum að hugsunum Mortens Messerscmidt um að venjulegt fólk þurfi að rísa upp gegn skoðanakúgun, kjaftæði og ofstopa háværu minnihlutahópanna sem tröllríða vestrænum samfélögum.

Er meirihlutinn auðlind?

í rekstri Reykjavíkurborgar sem ekki megi glatast?

Er Dagur B.Eggertsson þvílíkt verðmæti í embætti Borgarstjóra að óbætanlegt væri að annar tæki við? Sér enginn Borgarfulltrúi önnur pólitísk tækifæri fyrir sig  en að halda áfram á sömu braut?

Eru hinir svona hræðilegir?

 

Telja allir flokkar sem standa að núverandi meirihluta að gengi þeirra í næstu kosningum ráðist algerlega af því að þessi meirihluti verði áfram við völd? Að engin stefnubreyting verði í rekstri og framkvæmdum Borgarinnar?

Þurfa stjórnmálaflokkar ekki að haga sínum málum með tilliti til framtíðar? Liggur framtíð þessa meirihluta í því gerningaveðri fjölmiðla  sem yfir meirihlutann dynur nú daglega þar sem hvert málið öðru óþægilegra kemur upp?

Byggist samstarfið á eiðsvarinni tryggð? Hafa allir sem hafa aðra skoðun ævinlega rangt fyrir sér?  Koma engar aðrar leiðir  til greina en sú sem farin er? Sér enginn Borgarfulltrúi neina aðra möguleika?

Kemur formleg friðlýsing samstarfsins til greina og er þá ekki rétt að Mannréttindaskrifstofa Reykjavíkurborgar fjalli um málið með formlegum hætti? 

Erfðahylling Dags B. Eggertssonar gæti verið næsta skref ef þessi meirihluti er talinn auðlind?

 

 

Eintóm hamingja

er yfir Borgarstjórninni.

   Það eru engar kosningar núna og kjósendur blása á svona nöldur.

Það er eintóm hamingja yfir fulltrúunum og allt verður fyrirgefið þegar stóra myndin er skoðuð. 

Kastljósið um Braggann

fræga var skemmtilegt á að horfa.

Það skiptir greinilega engu máli hjá meirihlutaflokkunum þó að eitthvað fari fram úr áætlun í kostnaði. Þórdís Lóa var pollróleg yfir þessum smámunum eins og innfluttum stráum fyrir milljón eða meira. Vigdís Hauksdóttir geysti sig eitthvað af hneykslun yfir þessum hálfa milljarði sem er farinn í Braggann góða. 

En hvaða máli skiptir þetta? Það eru ekki kosningar núna og þegar á að kjósa klippir Dagur á borða og kynnir framtíðaráætlanir. Svo veifar hann bara hækjunni og allir Borgarbúar kjósa hann vegna þess að hann er svo sætur, hann á svo bágt og er svo góður  gæi.

Kjósendurnir í 101 eru eru gersamlega ónæmir fyrir svona sparðatíningi um einhvern umframkostnað. Það eru auðvitað félagsmálin sem hafa forgang og leikskólinn sem allir fá að njóta einhvern tímann þó síðar verði kannski. Allir kjósa óbreyttan meirihluta hvernig sem veltur.

Braggablúsinn í Kastjósinu er það sem máli skiptir og dönsku stráín bylgjast í blænum. 

Guðni góður

í Mogga í dag. Hann segir:

"Hannes Hólmsteinn skilar góðu verki, hryðjuverkalögin voru glæpur. Mikilvægasti réttur einstaklings og þjóðar er að verja rétt sinn, berjast fyrir lífi sínu og verða ekki niðurlægður með röngum hætti.

Nú hefur Hannes Hólmsteinn Gissurarson skilað frá sér skýrslu um beitingu hryðjuverkalaganna bresku 8. október 2008 gegn Landsbankanum, Seðlabankanum, Fjármálaeftirlitinu og ríkisstjórn Íslands. Það er eins og við manninn mælt, þegar skýrslan um þennan alþjóðlega harmleik kemur út þá fer umræðan af hálfu margra vinstrimanna aftur í að ræða um að okkur hafi borið að borga.

Við munum alla umræðuna hér um að okkur bæri að borga Icesave og við munum líka að ríkisstjórn Jóhönnu Sigurðardóttur tapaði í tvígang þjóðaratkvæðagreiðslu um málið. Í fyrri atkvæðagreiðslunni sögðu 98% þjóðarinnar nei, við borgum ekki. Í síðari þjóðaratkvæðagreiðslunni sagði 61% þjóðarinnar nei, við borgum ekki skuldir óreiðumanna.

Ríkisstjórnin sat áfram eins og ekkert væri og bjó sig undir að borga. Já, fyrsta vinstristjórnin á Íslandi ætlaði að setja þennan skuldaklafa á fólkið í landinu með góðu eða illu. Og síðustu greiðslu áttu þeir ungu og ófæddu að borga árið 2046. Hefði þetta gerst hefðum við setið uppi með gríska dauðadóminn, gjaldþrota þjóð.

Kjarkmaður Mervyn King, skammast sín fyrir Breta

Skýrsla Hannesar Hólmsteins hefst á athyglisverðri yfirlýsingu Mervyn King lávarðar, fyrrverandi seðlabankastjóra Breta. Hann segir: „Beiting hryðjuverkalaganna bresku 8. október 2008 gegn Landsbankanum, Seðlabankanum og Fjármálaeftirlitinu var ruddaleg og óþörf aðgerð. Hún var Bretum til skammar.“ Og síðar rekur Hannes mörg atriði um að mismunun fór fram milli banka og þjóða í Bretlandi, aðgerðin stóðst ekki jafnræðisreglu og/eða björgunaraðgerðir ESB og Bandaríkjanna. Ísland var óhreina barnið sem átti að fórna. Aðeins örfáar þjóðir tóku málstað okkar Íslendinga á alþjóðavettvangi, Færeyjar, Pólland, Rússland.

Í merkilegu viðtali Loga Bergmanns við einn aðalbjargvætt landsins í þessum stóru málum, Ólaf Ragnar Grímsson fv. forseta, upplýsir hann að þeir Geir H. Haarde forsætisráðherra hafi sammælst um að leita til ráðamanna í Kína og það hafi skipt töluverðu máli á alþjóðavettvangi. Meira að segja Norðurlandaþjóðirnar skriðu í faðminn á Bretum, ESB og Bandaríkjamönnum og vildu ekkert af okkur vita.

Svo féll dómur EFTA-dómstólsins 28. febrúar 2013 í Icesave-málinu, Ísland var sýknað af kröfum ESA um að vera brotlegt við EESsamninginn. Og nú er Ísland risið upp úr öskustónni eins og Öskubuska í ævintýrinu forðum, neyðarlögin stóðust, sett í október 2008, og urðu bjarghringur Íslands.

Það sagði mér stjórnmálamaður að nú linnti ekki spurningum erlendra stjórnmálamanna um íslenska efnahagsundrið og hvernig landið reis á ný. Hann sagði að þetta hefði fyrst eftir dóminn minnt á staurinn og hundana í réttunum, allir skriðu að Íslendingum og sögðu falleg orð, þeir skömmuðust sín og vildu míga utan í Íslendinga. Hitt er svo deginum ljósara að einkabankarnir léku margan manninn grátt hér heima og verður það aldrei bætt.

Banvæn aðför að Íslandi

En auðvitað voru hryðjuverkalögin banvæn aðför að Íslandi og munaði litlu að landið yrði aflokað og gjaldþrota. Það sagði mér ungur maður sem stóð vaktina í hruninu að engu hefði munað að öll viðskipti með matvæli og lyf hefðu lokast og þess vegna sagði hann: „Við eigum sjálfir sem þjóð að framleiða öll þau matvæli í landinu sem við getum.“

Ég þakka fyrir skýrslu Hannesar Hólmsteins. Bretarnir skulda okkur afsökunarbeiðni – og í raun var það aumingjalegt að slíta ekki stjórnmálasambandi við þá eins og við nokkrir lögðum til á Alþingi haustið 2008 og krefja þá og alþjóðavaldið um skaðabætur. En ég skil betur stöðu ríkisstjórnarinnar eftir á, við lágum flatir og varnarlausir á höggstokki þjóðanna.

En það er hlálegt eftir á að þeir sem stýrðu þjóðarskútunni fram hjá voðaskerjum hrunsins, forsætisráðherrann Geir H. Haarde, sem var leiddur fyrir sakadóm Alþingis og sagður landráðamaður, og þrír öflugir seðlabankastjórar, voru reknir.

Lögbrot var framið með skipun á norskum manni í stöðu Seðlabankastjóra og Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn settur yfir íslensk málefni. Ríkti hann lengur en Jörundur hundadagakonungur og réð mörgu um þá hörku sem almenningur varð fyrir í uppgjörinu og eignaupptöku skuldsetts fólks.

Það var svo ríkisstjórn Sigmundar Davíðs Gunnlaugssonar og Bjarna Benediktssonar sem þjóðnýtti vogunarsjóðina og, með skuldaniðurfellingu heimilanna, rétti hlut almennings. En Geir H. Haarde forsætisráðherra, seðlabankastjórarnir auk forsetans tefldu upphafsvörnina vel með öflugu fólki í miklu tímahraki neyðarlögin og höfnun Icesave, björguðu því sem bjargað varð.

Hryðjuverkalögum beittu Bretarnir á Ísland, aðför að heilli þjóð sem glæpamannasamfélagi, með aðgerð og lögum sem kollvörpuðu virðingu og stöðu þjóðarinnar fyrst og fremst. Ég tel að íslenskum ráðamönnum beri að kynna og ræða skýrslu Hannesar við ráðamenn Bretlands, Bandaríkjanna, ESB og NATÓ.

Þetta var glæpsamleg aðgerð gagnvart vopnlausu litlu ríki og allt bendir til að um samsæri hafi verið að ræða því allri aðstoð við landið var hafnað, lánalínum lokað o.fl. "

Það er nokkuð visst að taki Hannes Hólmsteinn til máls þá rýkur kommagengið upp eins og hundar á réttarvegg og gjamma og glefsa. Þeim svíður enn að Hannes yfirtrompaði þá í marxískri þekkingu strax á unga aldri með því að lesa fræðin sem þeir höfðu aldrei úthald til að gera. Enda skiljanlega vegna hversu vitlaus og leiðinleg þau eru. En Hannes las og gat rekið alla þá á stampinn sem þóttust vita eitthvað um marxíska díalektiík. En þeirra háttur var um árabil að tala með uppbrett nef af vorkunnsemi við þá hægri menn sem ekki þekktu fræðin þeirra. Hannes Hólmsteinn afhjúpaði þetta lið sem ólesna uppskafninga sem ekkert vissu í raun. 

En Guðni fer yfir staðreyndir málsins og rekur óhappasögu ríkisstjórnar Jóhönnu og Steingríms Jóhanns sem ætlaði bæði að koma okkur í gríska stöðu innan ESB og láta almenning borga Icesave. Og rifjar upp svívirðilega meðferð á bjargvættinum Geir H. Haarde. Er sú málsmeðferð ævilöng skömm fyrir þá sem að því stóðu. það er skömm að því hvernig Sjálfstæðisflokkurinn hefur hossað sumum þingmönnum sem að því stóðu og fyrirgefið.

Bara allt í lagi?

spyr maður sig eftir að lesa hugleiðingar Björgólfs Thors.

Hann skrifar m.a.:

"Braskið byrjaði í raun áður en gömlu ríkisbankarnir voru einkavæddir. Þannig hefur t.d. verið upplýst að í blekkingarleiknum með aðkomu þýska bankans Hauck & Aufhäuser í Búnaðarbankanum var sett upp flétta,

sem tryggði Ólafi Ólafssyni og félaginu Dekhill Advisors 11 milljarða króna á núvirði. Því er  vandlega haldið leyndu fyrir skattrannsóknarstjóra hverjir eiga Dekhill Advisors, en ýmsir sem þekkja þokkalega til hafa hvíslað því að mér að þar að baki séu stærsti hluthafi og æðstu stjórnendur Kaupþings.

Margar ákvarðanir í aðdraganda hrunsins voru teknar í fumi, fáti og af yfirgripsmikilli vanþekkingu. Jafnvel þótt búið sé að upplýsa hvað þáverandi forsætisráðherra og seðlabankastjóra fór á milli í símtali þar sem gengið var frá því að Kaupþing fengi gjaldeyrisvarasjóð landsins afhentan, þá er ákvörðunin eftir sem áður alveg jafn óskiljanleg. Og tap þjóðarinnar jafn stórt.

Upphaf og endir sögu bankanna í uppgangi og hruni markast af óskýrðu braski Kaupþingsmanna.

Þeir keyptu Búnaðarbankann með því að segja ósatt um aðkomu þýsks banka. Og þeim tókst líka að bjaga allar björgunartilraunir í ráðherrabústaðnum dagana fyrir hrun með því að segja ósatt um aðkomu Al-Thani. Sú stóra lygi varð til þess að Kaupþing virtist sterkari banki en hann í raun var. Hæstiréttur fjallaði um það mál og sagði brot Kaupþingsmanna „þaulskipulögð, drýgð af einbeittum ásetningi og eindæma ófyrirleitni og skeytingarleysi.“ Það má því segja að tvær stærstu ákvarðanir ríkisstjórnar Íslands varðandi Kaupþing/Búnaðarbankann séu byggðar á blekkingum. Bæði árið 2002 og 2008. Það ætti því ekki að koma á óvart að fyrrverandi forsætisráðherra upplifi að hann hafi verið blekktur til að afhenda gjaldeyrisforða þjóðarinnar.

En braskið er allt í kringum okkur í dag. Kvótagreifar setja nýtt met í arðgreiðslum og gefa almenningi fingurinn, á meðan margir þingmenn streitast við að finna leið sem tryggir að útgerðin greiði sem allra minnst fyrir aðgang sinn að þjóðareign. Af hverju rennur arðurinn af auðlindinni ekki í sameiginlegan sjóð þjóðarinnar, eins og arður Norðmanna af olíuvinnslu? Enginn lærdómur þar.

Og nýjustu dæmi af útgerðarbraski sýna, að enn og aftur eru menn að kaupa fyrirtæki og selja þau svo aftur fyrirtækjum sem skráð eru á markaði og innleysa þannig gríðarmikinn hagnað á stuttum tíma. Slík viðskipti minna á ítrekaðar sölur á Sterling flugfélaginu heitna, sem var svo eftirsótt að sömu menn börðust um að eiga það til skiptis. Þessi herlegheit eru síðan fjármögnuð af banka í eigu ríkisins. Ég spyr bara: Eru þessir kvótagreifar í persónulegum ábyrgðum fyrir skuldbindingum sínum? Ef ekki, þá er geggjunin ennþá algjör.

Nú velti ég því fyrir mér, hvað þeim gengur til sem sjá hættumerkin um allt en stinga bara höfðinu í sandinn og láta sem ekkert sé.

Sama krónustefnan er rekin áfram, með himinháum vöxtum fyrir almenning, af fólki sem á að vita betur. Þar hefur lærdómurinn ekki skilað sér.

Fyrst eftir hrun virtust allir af vilja gerðir til að læra af því og þeim mistökum sem gerð voru. Ýmsar hugmyndir komu fram um hvernig breyta mætti kerfinu og bæta, til að tryggja að aldrei aftur yrði hrun. Þær breytingar hafa verið fáar og smáar.

Var ekki haft eftir Albert Einstein að það væri beinlínis skilgreining á brjálæði að gera sama hlutinn aftur og aftur, en búast við annarri niðurstöðu?"

Er hægt að láta hugleiðingar BTB sem vind um eyru þjóta? Er bara allt í lagi með okkar kerfi?

Hundalógíkk kommúnistans

Gunnars Smára Egilssonar birtist í skrifum hans:

"

Gunnar Smári skrifar: 

Í nýjasta hefti Tíundar, tímarits ríkisskattstjóra, kemur fram að fjármagnstekjur einstaklinga voru 153,2 milljarðar króna árið 2017 og fjármagnstekjuskattur 27,3 milljarðar eða tæplega 18 prósent. Skattprósentan í fjármagnstekjuskatti var 20 prósent árið 2017 en það er með því allra lægsta í okkar heimshluta, fá lönd gefa fjármagnseigendum jafn mikinn skattaafslátt og Íslendingar. Skattprósentan í tekjuskatti af launatekjum er 36,94% í lægra þrepi en 46,24% í hærra þrepi.

Þar sem fjármagnstekjur renna að langstærstum hluta til auðugasta fólksins (tekjur af vöxtum á bankainnistæðum námu aðeins 16,5 milljörðum í fyrra, tæp 11% af fjármagnstekjum) má reikna með að meginþorri fjármagnstekna myndu lenda í efra þrepi tekjuskatts, ef litið væri sömu augum á fjármagnstekjur hinna auðugu og launatekjur venjulegs fólks. Ef við reiknum með að 1/5 fjármagnstekja myndi lenda í neðra þrepi tekjuskattsins en 4/5 í því efra má áætla að ríkið hafi orðið af um 37 milljörðum króna í fyrra.

Það er skattaafslátturinn sem stjórnvöld veittu hinum auðugu á árinu 2017, bara vegna fjármagnstekna.

Því til viðbótar þá afnámu stjórnvöld eignaskatta árið 2005. Ef við sleppum innlendum fasteignum og ökutækjum þá voru aðrar eignir einstaklinga (verðbréf, innistæður, hlutabréf o.s.frv.) um 1350 milljarðar króna í árslok 2017, að stærstum hluta eign auðugri hluta þjóðarinnar. Þegar eignaskattar voru lagðir af var hærri skattprósentan 1,95%. Með því að fella hana niður má því reikna með að 26 milljarðar króna hafi verið gefnir auðugum Íslendingum á árinu 2017 í óinnheimtan eignaskatt. Og eflaust er sú tala vanáætluð, þar sem hin auðugu eiga miklar fasteignir þessu til viðbótar.

Samanlagt nemur þetta tvennt, eignaskattar og fjármagnstekjuskattur, því um 63 milljörðum króna skattaeftirgjöf til hinna ríku á árinu 2017. Það jafngildir um 1/3 af tekjuskatti einstaklinga. Eftirgjöf á sköttum á hin ríku er höfuðástæðan fyrir aukinni skattheimtu á lágar tekjur og lægri meðaltekjur. Með því að taka upp aftur skattlagningu á hin ríku mætti leggja niður skattlagningu fátæktar, að leggja skatt á tekjur undir fátæktarmörkum.

Þótt hér sé gróflega reiknað er engum blöðum um það að frétta að stórkostleg eftirgjöf á sköttum á hin ríku á tímum nýfrjálshyggjunnar er undirrót aukinnar skattbyrði almennings, ástæða hrörnunar innviða og velferðarkerfis og stærsta styrkveiting Íslandssögunnar. Eða stærsta rán sögunnar. Það fer eftir hvernig á það er litið."

Gunnar Smári gefur sér að aðeins einstaklingar sem greiða tekjuskatt hafi fjármagnstekjur. Ekki sjóðir eða aðrir lögaðilar. Ofan  á þetta byggir hann þessa ritsmíð sína og reynir með því að sá fræjum öfundarkommúnismans  sem víðast um þjóðfélagið.

Síðan barmar hann sér sáran og segist ofsóttur og fá hvergi vinnu. Þá var öldin önnur þegar Baugur bjó á Stöng.

Það er gott til þess að vita að hann á góða vini og valdamikla flokksmenn sem geta hjálpað í þessum nauðum. Hundalógík hjálpar kannski til við það.